ดาริน กรสกุล เกิดเมื่อพุทธศักราช 2508 ที่โรงพยาบาลพุทธชินราช จังหวัดพิษณุโลก มีชื่อจริงว่า  "ประภาพรรณ บำรุงไทย"  ชื่อเล่น  "น้อย"  เป็นบุตรคนที่ 3 จากบรรดาบุตรทั้ง 4 คนของ  "ลัดดา บำรุงไทย"  และ  "ส่วน บำรุงไทย"  ผู้เป็นมารดาและบิดา มีพี่น้องร่วมบิดาและมารดา 3 คน ได้แก่ คุณหน่อง รังสรรค์, คุณหน่อย นวรัตน์ และคุณเกรียงไกร บำรุงไทย จบการศึกษาชั้นม.3 ที่จังหวัดระยอง สำเร็จการศึกษาระดับชั้นปวช. ที่เซนต์จอห์น และไทยโปลีเทคนิค แรกเกิดคุณน้อยเป็นเด็กร่างกายไม่แข็งแรง ขี้โรคตลอดเวลา ครอบครัวของคุณน้อยเป็นเฉกเช่นครอบครัวคนธรรมดาทั่วไป กระทั่งเมื่อคุณน้อยอายุเพียงแค่ 2 ขวบ โศกนาฏกรรมไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อบิดาของเธอได้ถูกรถไฟชนเสียชีวิต ส่งผลให้คุณลัดดาโศกเศร้าเป็นอย่างยิ่งกับการจากไปของผู้เป็นสามีจนเธอเกือบคิดสั้นฆ่าตัวตายเพราะคำสัญญาที่เคยให้ไว้กับชายอันเป็นที่รักว่าหากมีใครสักคนหนึ่งจากโลกนี้ เธอก็จะตายตกตามกันไป ขณะที่ใจของคุณลัดดาสิ้นหวังพลันคิดถึงแต่เรื่องการฆ่าตัวตายตามสามีไปยังโลกหน้า เสียงร้องไห้ของบรรดาลูก ๆ ของเธอก็เซ็งแซ่ดังขึ้นทำให้เธอฉุกคิดและตัดสินใจมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อลูก ๆ ของเธอ

เมื่อขาดสามีผู้เป็นเสาหลัก สถานะความเป็นอยู่ของคุณลัดดาก็พลิกผัน จากภรรยาผู้มีหน้าที่เพียงแค่เลี้ยงดูบุตร ส่วนการส่งเสียจะเป็นหน้าที่ของสามีก็กลับกลายเป็นเธอที่ต้องแบกภาระทั้งสองอย่างควบคู่ คุณลัดดาจำเป็นต้องฝากฝังลูกให้ญาติดูแลเพราะค่าใช้จ่ายและเวลาที่เกินกำลัง แต่เป็นโชคดีที่ทางการรถไฟมีการรับผิดชอบต่ออุบัติเหตุที่เกิดขึ้นทำให้คุณลัดดาได้รับงานที่สถานีรถไฟ วันธรรมดาทำงานหาเงินเพื่อส่งเสียเลี้ยงลูก ๆ เข้าวันหยุดสุดสัปดาห์หรือวันหยุดราชการที่เป็นวันพักผ่อนของคนทั่วไป คุณลัดดาจะใช้เวลานี้ในการตีรถไปจังหวัดระยองเพื่อไปเยี่ยมเยียนคุณน้อยอยู่เสมอ ชีวิตของเธอดำเนินไปอย่างนี้อยู่หลายปีจนบรรดาบุตรชายและบุตรสาวของเธอเริ่มเติบใหญ่

คุณน้อยเริ่มเติบโตเป็นสาวเต็มตัว เธอขอร้องอ้อนวอนให้คุณลัดดาพาเธอไปอยู่ด้วยเพราะความคิดถึงมารดาที่ไม่เคยได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเช่นแม่ลูกแบบที่ครอบครัวอื่นเป็น แม้คุณลัดดาจะไม่แน่ใจก็ตาม แต่คุณน้อยก็ยื่นคำขาดให้มารดาว่าหากเธอไม่นำคุณน้อยไปอยู่ด้วยตนจะทำการหนีออกจากบ้านเสีย ทำให้คุณลัดดาจำต้องทำตามความประสงค์อันเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักของบุตรสาวเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ในท้ายที่สุดเมื่อคุณน้อยเติบโตเป็นผู้ใหญ่ทั้งสองก็ได้อยู่ร่วมกันมากขึ้นเช่นที่ทั้งสองปรารถนามาแสนนาน

หลังคุณน้อยเรียนจบจนเริ่มมีงานมีการแต่ไม่รู้ว่าเป็นโชคร้ายหรือเป็นโชคดีที่เธอตกงานจนไปพบกับประกาศรับสมัครนางแบบของคุณสมชาย นิลวรรณ คุณลัดดาจึงชักชวนให้บุตรสาวของเธอลองเข้าไปสมัครเพราะเห็นว่าลูกสาวตนเป็นคนหน้าตาน่ารัก หุ่นสูงโปร่ง ท่าทางดี ทั้งสองจึงพากันไปสมัครจนในท้ายที่สุดคุณน้อยจึงได้รับเลือกให้เป็นนางแบบในสังกัดของคุณสมชาย

กระทั่งเมื่อเวทีการประกวดนางสาวไทยประจำปีพุทธศักราช 2530 เดินทางมาถึง มีสาวงามมากหน้าหลายตาที่ถูกบรรดาผู้ใหญ่หรือสปอนเซอร์มากรายส่งเข้าประกวดเพื่อช่วงชิงความเป็นหนึ่ง เมื่อข่าวการประกวดเผยแพร่ออกไปทางด้านคุณสมชายจึงติดต่อหาคุณน้อยเพื่อนำตัวเธอส่งเข้าประกวด คุณลัดดาให้สัมภาษณ์ว่าตัวของเธอเองถึงกับเอ่ยปากถามคุณสมชายว่า  "แน่ใจหรือ"  ที่จะส่งบุตรสาวของเธอคนนี้เข้าประกวดืแต่คุณสมชายก็ตอบกลับเธอด้วยความมั่นใจว่า  "แน่ใจ"  ในส่วนทางด้านเจ้าตัวอย่างคุณน้อยเธอก็ดูไม่แตกต่างจากผู้เป็นแม่นัก เพราะเธอก็ไม่ได้มีความอยากหรือความต้องการที่จะประกวดช่วงชิงความเป็นหนึ่ง ออกจะดูเขินอายเสียด้วยซ้ำที่ตรงมานุ่งน้อยห่มน้อย คุณลัดดาเล่าว่านานมากทีเดียวกว่าคุณน้อยจะยอมแต่งชุดอาบน้ำเพื่อออกมาฝึกเดิน กระนั้นคุณสมชายก็ทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอยอมจนได้ คุณน้อยได้ใช้ชื่อ  "ประภาพรรณ บำรุงไทย"  ซึ่งเป็นชื่อจริงของเธอในการประกวด ผลการประกวดนางสาวไทยในครั้งนั้นแม้คุณน้อยจะไม่สามารถคว้ารางวัลนางสาวไทยประจำปีมาครอบครองได้ ซึ่งเธอก็ไม่ได้คาดหวังกับตำแหน่งอยู่แล้ว แต่ตำแหน่งนางสาวไทยอันดับ 4 ของเธอก็นับว่าเป็นตำแหน่งที่น่าชื่นชมและภาคภูมิมากทีเดียว ส่งผลให้คุณน้อยจำเป็นต้องดำเนินกิจกรรมของทางการประกวดเป็นเวลาถึง 1 ปี

ขอ tag ดาริน กรสกุลด้วยค่ะ