กระทู้แรก แท๊กผิด อ่านยาก สะกดผิดต้องขออภัย

ผมกับแฟนนิสัยต่างกันในระดับนึงเลยครับ ยอมรับว่าตอนวัยรุ่นเราแค่รู้สึกดีด้วย ดูภาพรวมน่าจะไปกันได้ ก็คบครับ

นิสัยและเรื่องอื่นพอมองข้ามกันได้ แต่พอเราจะสร้างครอบครัวกลับรู้สึกไม่ใช่อ่ะครับ

เริ่มจากนิสัยแบบทั่วๆไปก่อน ยกตัวอย่างเช่น ผมเป็นคนมีความสุขกับการกินครับ แต่แฟนผมเป็นคนกินยากไม่หลากหลาย ละก็ รสชาติที่ชอบก็ไม่เหมือนกัน แต่ด้วยเราเป็น ผช ก็ต้องยอมอดกิน ตอนคบกันแรกๆก็ทนๆนะครับ หลังๆคืดว่าทนได้แต่ไม่มีความสุขเลย พอต้องคิดว่าต้องทนอีกครึ่งชีวิตเลยเริ่มคิดหนักเลยครับ

ทีนี่มาดูแบบ อุปนิสัยพื้นฐานบ้าง แบบ ผมเป็นแนว risk taker + fight อ่ะครับ คือกดดันตัวเอง พลักดัน ทำไรใหม่ๆ ยืนหยัดในสิทธิ์ในเสียงตัวเอง ถ้าไม่ผิดคือไม่ถอย ในขณะเดียวกัน แฟนจะเป็นแนว comfort compromise อ่ะครับ แบบ หยวนๆหย่อนๆ เห็นอกเห็นใจ ประนีประนอม ซึ่งหลายๆครั้ง ก็จะมีความเห็นไม่ตรงกันเยอะ ตอนคบกันใหม่ๆผมคิดว่าเค้าจะเป็น second opinion เราได้ แต่ไปๆมา มันทำให้เรารู้สึกจัดการไม่คล่องตัวเลย

เรื่องอย่างว่าก็สำคัญ และจูนกันไม่ได้เลย ผมเลยกังวลว่าอีกครึ่งชีวิตของผมจะทำไงดีกับเรื่องแบบนี้ คือเปิดใจไปหลายรอบละครับแต่ไม่รอดจริงๆ

พอมาดูเรื่องฐานะทางบ้านก็จะเป็นอีกจุดที่ต่างกันครับ คือ อย่างผมที่บ้านพอมีพอกินครับ เรียกว่าไม่ต้องส่งเสียเลี้ยงดู เผลอๆมีสมบัติให้ผมเป็นชิ้นเป็นอันอีก ต่างกับแฟนที่ ที่บ้านไม่มีธุรกิจ และ ณ ปัจจุบันยังต้องส่งเงินให้ที่บ้านอยู่

พอโตขึ้นผมก็มองในอนาคตว่า เกิดผมต้องทำธุรกิจต่อจากที่บ้าน ก็ยังคิดว่าถ้ามีคู่ชีวิตที่มีธุรกิจก็อาจจะมีคอนเนคชั่นช่วยๆกันได้บ้าง

ถ้าถามว่าการศึกษา ผมกับแฟนก็จะพอๆกันครับจบโทเมืองนอก ศีลนี่พอๆกันหรือเผลอๆแฟนผมอาจจะดีกว่าแบบไม่ดื่มไม่เที่ยวไม่ฆ่าสัตว์กลัวบาปมากๆ หน้าที่การงานก็พอๆกัน เงินเดือนตำแหน่งการเติบโต พอมีหนทางครับ

แฟนคนนี้ผมรักและผูกพันครับคบกันมา3-4ปีแล้ว ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันก็เยอะครับ

อยากทราบว่าในมุมมองผู้ใหญ่ ผมควรจะทำยังไงดี
ด้วยความคิดผม ผมมองว่าbasicควรจะใกล้ๆกันและตอบโจทย์ชีวิตกันและกันก่อนและความรักความผูกพันมันสร้างทีหลังได้
แต่ถ้าความรักความรู้สึกมาก่อน แต่นิสัยกับฐานะไม่เหมือนกันมันสร้างยากกว่า

ควรคบต่อถึงแต่งหรือตัดใจแยกทางกันดีกว่าครับ
รบกวนขอความเห็นผู้ใหญ่ชาวพันทิปด้วยครับ