สวัสดีเพื่อนสมาชิกพันทิปทุกคน เเละขอบคุณพื้นที่ตรงนี้นะคะ เรื่องราวของเรายาวหน่อยน้าาา

ก่อนอื่นขอเเนะนำตัวเอง เเละเกริ่นเรื่องราวของตัวเองก่อน เราเป็นผู้หญิง อายุ 30 ปี ที่เคยมีเเค่คนคุย เเต่ไม่เคยถึงขั้นเรียกแฟน ที่ผ่านมาคนคุยเป็นผู้ชายค่ะ เเต่เราคิดว่าเราคุยกับผู้ชาย มันไม่ค่อยคลิ้กอะ เช่น รู้สึกกระอักกระอ่วนบางครั้ง หรือไม่อยากออกไปเจอบางครั้ง เเต่ไม่ทุกครั้งนะคะ  เเต่เวลาเราเจอผู้หญิง เรามักจะมองเค้าเเบบว่า เห้ย คนนี้น่ารักอะ คนนี้สวยอะ ซึ่งเรามองว่า เรื่องที่ผู้หญิงมองผู้หญิงด้วยกัน ชมว่าคนนั้นคนนี้สวย น่ารัก เป็นเรื่องธรรมดา ที่หลายๆคนน่าจะเป็นกัน เเละอีกอย่างเราเป็นคนที่มีเพื่อนผู้ชายน้อยมากกก ส่วนใหญ่ก็จะผู้หญิง

เเต่............

เราเคยมีเคส ครั้งนึงที่เรารู้สึกว่า เราชอบผู้หญิง น่าจะเมื่อเกือบ 7 ปีเเล้ว เรารู้สึกชอบน้องผู้หญิงคนนึง ด้วยความที่ทำงานด้วยกัน เคยอยู่หอด้วยกัน เลิกงานไปเที่ยวด้วยกัน เเละช่วงนั้น น้องเค้าระหองระเเหงกับเเฟนเค้า (ผู้ชาย) ด้วย น้องสนิทกับเราจนบางครั้ง เรารู้สึกหวั่นไหว เเละรู้สึกว่าชอบ เเต่น้องเค้าไม่รู้ว่าเราชอบนะ  จนน้องลาออกไป เราก็เริ่มห่างกัน เรารู้ตัวว่าเราอะ ไม่บริสุทธ์ใจกับน้องเค้าเลย เเต่น้องมองเราเป็นพี่สาวที่สนิทเท่านั้น

เคสต่อมา เมื่อ 3 ปีที่ผ่านมา เป็นเพื่อนรุ่นพี่ที่เรียนโทด้วยกัน มาเจอเค้าเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกัน นางเป็นคนที่น่ารักมาก มุ้งมิ้ง เรารู้สึกว่าเราโดนตกจริงๆ เเต่ช่วงนั้นนางมีเเฟนเป็นผู้ชายนะ เเละนางก็มีปัญหากับเเฟนนาง จนเลิกกัน เราก็คอยให้คำปรึกษาบ้าง จนวันนึงที่นางเลิกกับแฟนผู้ชายนาง เเล้วมาคบกับคนนึง คบเเละมีปัญหากัน เราก็มาเป็นที่ปรึกษาให้นาง ช่วงที่นางมีปัญหา เราคอยให้คำปรึกษา ปลอบใจ จนเราน้ำหนักลด เพราะเครียดกับปัญหาที่นางเจอ เรารู้สึกอินกับคนนี้มากเช่นเคย เเต่นางไม่รู้ว่าเราชอบ ...........อีกเช่นเคย 

ผ่านล่วงเลยมา เราเริ่มมั่นใจ เเละยอมรับตัวเองว่าเราชอบผู้หญิง เเต่ก็ไม่ได้ไม่ชอบผู้ชาย หรือปิดกั้นนะ เเต่เราก็ยังคงไม่กล้าเปิดใจ หรือเปิดเผยที่ไหน เนื่องจากทางบ้านด้วย เเละการยอมรับจากคนรอบข้าง 

จนมาถึงวันนึง เมื่อปีที่เเล้ว เราได้ย้ายที่ทำงาน ในวันที่มาทำงานวันเเรก HR จะพาเราไปเเนะนำกับทางผู้ใหญ่ จนมาถึงห้องนึงที่เราต้องเข้าไปเเนะนำตัว เราเจอกับพี่ผู้หญิงคนนึง ดูเค้าอาวุโสกว่าเรา เเละก็นั่งอยู่ในตำแหน่งระดับสูงกว่าเรา เราก็สวัสดีเค้า เเต่............เเว้ปเเรกที่เราเห็นหน้า เเละสบตาเค้า เรารู้สึกเลยว่าคนนี้คือใช่เลย ประมาณว่า สเปกเลยย นั่นคือเเค่เเว้ปเเรก เรายกมือไหว้เค้าเเบบสตั้นไป 5 วินาทีได้ ในขณะที่เค้ากำลังยุ่งอยู่กับงานของเค้า เเละเงยหน้าขึ้นมารับไหว้เเค่ 2 วินาทีเเล้วก้มลงไปทำงานต่อ เเต่ในใจเราตอนนั้นคือรู้เลยว่าคนนี้ เราชอบบมากจริงๆ 

เวลาก็ผ่านล่วงเลยมา เราก็ไม่ได้เจอเค้าหรอก ถึงเเม้ว่าจะอยู่บริษัทเดียวกัน เพราะเราอยู่กันคนละชั้นกัน เเละวันนึง วันที่ทำให้เรายิ้มก็มาถึง คือที่ทำงานมีการจัดคลาสเรียนให้พนักงาน เเละเราก็ได้มาเจอกันในคลาส เราอะดีใจมากกกกก เเละโชคยังเค้าข้างเรา โดยการให้มีกลุ่มไลน์ในห้องเรียน เราเลยถือโอกาส add line ไป ตอนนั้นคิดเเค่ว่าอยากคุยกับเค้ามากๆ เรื่องอะไรก็ได้ ขอเเค่ได้คุยกับพี่เค้า 

เเละได้มีโอกาสทักไลน์ไปหาพี่เค้า โดยเรื่องคุยก็จะเป็นเรื่องเช่น วันนี้เค้าช้าหน่อยนะคะ ฝากเก็บชีตให้ด้วย วันนี้พี่ไม่เค้าหรือคะ อะไรประมาณนี้ เเละวันนึง เราได้รวบรวมความกล้าอย่างมากในการพิมพ์เเละกดส่งข้อความไปหาพี่เค้า โดยเนื้อหาเป็นภาษาอังกฤษ ประมาณว่า หนูชอบพี่มากเลยนะ ชอบตั้งเเต่เเรกเห็นเลย จังหวะนั้น เราอะจะเป็นบ้าไปละ เพราะกลัวกับการตอบกลับจากพี่เค้าที่อาจจะทำร้ายใจเรา หรืออาจจะตัดมิตรภาพกัน เพราะใจเราก็ยังรับไม่ได้ หากจะไม่ได้คุยกับพี่เค้าอีก เเล้วพี่เค้าก็ตอบกลับมาว่า พี่ก็ชอบหนูนะ หนูเป็นเด็กน่ารัก เฟรนลี่ไรงี้ ตอบเเบบว่าเอ็นดูน้องคนนึงอะ เราก็ เห้ออออก็ยังดี ที่พี่เค้าไม่ได้ตีความไปทางชู้สาว เเต่จริงๆ เราอยากให้เค้าคิดเเบบชู้สาวมากกอะ 5555

พี่เค้าเป็นคนที่สวยมากก ในสายตาเรา ผมยาว เเละพี่เค้าอายุมากกว่าเรา 12 ปี!!!!! เราพิมพ์ไม่ผิดนะ 12 ปีจริงๆ เเต่พี่เค้าดูดีมาก เพราะเค้าเป็นคนดูเเลตัวเอง เเต่งตัวมาทำงานสวยทุกวัน จากทุกครั้งที่เจอนะ เเละ............พี่เค้าก็เเต่งงานเเล้ว ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องแปลกเลย ที่จะเเต่งงานเเล้ว เเละเราเองก็รู้ดีว่า พี่เค้าคงไม่ได้ชอบเราเชิงชู้สาว เเละถึงเเม้ว่าเราจะชอบเค้ามากเเค่ไหน ก็ไม่มีทางที่จะเป็นไปได้เลย โอกาสเป็น 0 ว่างั้นเเละ 

เเต่........

เวลาที่เราอยู่กับพี่เค้าในคลาส ซึ่งเราจะนั่งติดกันบ้างบางครั้ง หรือเจอกันข้างนอก พี่เค้าจะถึงเนื้อถึงตัวมาก เช่น จับมือ โอบเอว หรือเเตะเนื้อต้องตัวทุกครั้งที่เจอกัน ซึ่งมันยิ่งทำให้เราหวั่นไหว ถึงเเม้ว่าเราก็ไม่รู้ว่าพี่เค้าคิดอะไรหรือเปล่า เเต่เราอะ ยิ่งคิดเลยยย เวลาที่เราเจอเค้า ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม เเค่เจอเค้า เห็นเค้าเเต่เค้าไม่เห็นเรา รู้สึกมีผีเสื้ออยู่ในท้องตลอดเลย ดีใจทุกครั้งที่เจอ ยิ้มทุกครั้ง อารมณ์ดีทุกครั้งที่เจอ เห็นรถเค้าที่จอดที่ตึก หรือเเม้กระทั้งเห็นรถที่เหมือนรถพี่เค้าขับบนถนน เราอะนึกถึงเค้าตลอดเลย  มันกลายเป็นภาพจำไปเเล้วอะ ยิ่งคิดถึงเค้า เเละนับวันยิ่งตัดใจยากมากขึ้นทุกวัน 

เราพยายามไลน์หาพี่เค้า เเบบทักทาย สวัสดีไรงี้ เเต่ไม่บ่อยเเบบทุกวันนะ เค้าก็ตอบกลับมาทุกครั้ง เห็นไลน์พี่เค้าเด้งมา เราโคตรมีความสุขเลย เเละมีครั้งนึง เราถามเค้าไปว่ายังไม่กลับหรอคะ เห็นรถจอดอยู่ พี่เค้าตอบกลับมาว่า รอแฟนมารับ เรานี่ยิ้มอ่อน คือเสียใจไปเลย เราก็ไม่รู้นะว่าพี่เค้าจะสื่อให้เรารู้ว่า เออพี่มีสามีละนะ ไรงี้ หรือเค้าจะบอกเราเฉยๆว่ารอแฟนมารับจริงๆ อันนี้เราก็ไม่รู้จริงๆ

ช่วงที่มีคลาสเรียน เราอยากไปเรียนทุกครั้ง ไม่อยากขาดเรียนเลย เเต่พอหมดคลาสเรียน เราก็มีโอกาสเจอกันน้อยลงขึ้นเยอะ เเต่ดีอย่างนึงที่ว่า อย่างน้อย เราได้รู้จักกัน เเละได้พูดคุยกัน

ปัญหาตอนนี้คือ เราอยากจะตัดใจจากพี่เค้า หรืออยากจะเลิกคิดเเบบไม่บริสุทธ์ใจกับพี่เค้าเเล้ว เรารู้สึกว่าเราเพ้อไปอยู่คนเดียว เราคิดถึงเค้าตลอดเลยยย ฝันถึงก็บ่อย เพื่อนๆ มีคำเเนะนำวิธีตัดใจมั้ยคะ เเบบว่าทำยังไงให้เลิกคิดถึงเค้าอะ เราเหนื่อยใจมากตอนนี้ เราอยากตัดใจจากพี่เค้า เเต่สามารถมองหน้าพี่เค้า เจอเค้าได้เเบบคนทั่วไปอะ ช่วยเเนะนำหน่อยนะคะ