พี่สะไภ้คนนี้ตอนแรกที่เป็นแฟนกับพี่ชายเราเขาก็เก็บข้าวเก็บของมาอยู่บ้านเราเลย ไม่นานก็ทะเลาะกันกับแม่เรา แล้วก็ออกจากบ้านไป ตอนนั้นเขาท้องอยู่ พอเขาคลอดเขาก็กลับเข้ามาอยู่ในบ้านเราเฉยเลย ไม่ขอโทษแม่เราสักคำที่ตอนนั้นทะเลาะกันรุนแรง แม่เราก็ให้อภัย ครอบครัวเราก็รักหลานมากๆ เราก็รักหลานมาก แต่เราไม่ชอบพี่เขาเลย เขาไม่ทำงานบ้าน ไม่ทำอะไร แถมยังด่าพี่ชายเราทุกวันอีก บางวันทิ้งลูกให้แม่เราเลี้ยงแล้วออกไปเที่ยวสบายใจข้างนอก พอพี่ชายเราไปไหนก็จะไปด้วย ไม่สนใจลูกตัวเองเลยสักนิด ขนาดเราเป็นอา เรายังเลี้ยงลูกเขามากกว่าเขาซะอีก เขานิสัยแย่มากขึ้นเรื่อยๆ จากตอนที่มาอยู่บ้านเราแรกๆก็ตื่นเช้าลงมาทำงานบ้าน ตอนนี้ไม่มีแล้ว ลงมาตอนบ่ายมานั่งเล่นโทรศัพท์ บางวันไม่คุยกับเราเลยสักคำ คือแบบเราผิดไรวะ โอเค เขาไม่คุยเราก็ไม่คุย เราไม่สนใจไม่มอง ไม่ยุ่งกันเลย เราไม่เคยยุ่งของของเขาเลยสักนิดแต่ล่าสุดเขาขโมยของเราไป คือเราไม่เข้าใจอะ ขอเราหรือบอกเราดีๆก็ได้นะ เราคงรู้สึกดีกว่านี้ ตอนแรกเราคิดว่าเขาคงยืมไปเฉยๆเดี๋ยวก็คืน แต่ผ่านมา1เดือนก็ยังไม่เอามาคืน จนเมื่อคืนเราแอบเห็นว่าของเราอยู่ในกระเป๋าเขา เราแบบ โคตรอึ้งอะ ทำได้ไงวะ คือเราไม่คิดว่าเขาจะยังใช้อยู่ทุกวันแบบหน้าด้านๆ เราบอกพ่อกับแม่ว่าจะบอกพี่ชาย แต่แม่ก็บอกว่าปล่อยมันเถอะ มันคงอยากได้ แล้วพ่อก็บอกว่าให้เห็นใจพี่ชายด้วยว่าถ้าเขารู้จะรู้สึกยังไง คือเราว่าพี่ชายเราก็ควรรู้ไว้นะว่าเมียตัวเองนิสัยเลวขนาดนี้ ขอโทษนะคะที่อาจจะพูดจาไม่ดี ไม่ไหวจริงๆค่ะ ทำยังไงดีคะ บอกพี่ชายก็ไม่ได้ ทะเลาะกับพี่สะไภ้ก็ไม่ได้อีก