ผมคบกับผู้หญิงคนหนึ่งได้ไม่นานแรกๆก็ดีมาก เธอเป็นพยาบาล/แพทย์ฉุกเฉิน เธอบอกอยากมีใครสักคนที่เป็นคนธรรมดาเดินดินกินข้าวข้างถนน ไม่ต้องมียศมีศักดิ์อะไร เพราะเขาเคยมีแฟนเป็นนายร้อยแล้วทำให้เขาต้องเสียใจ เขามีลูกสองคนและต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ ก่อนคบกันเราก็พูดคุยกันหมดทุกอย่างเพราะผมก็มีลูกสองคนเช่นกัน พอนานๆไปก็มีคำพูดขึ้นมา อยู่กับเธอฉันมีความสุขแม้ฉันไม่สบาย ฉันเหวี่ยงวีนแค่ไหนเธอก็ยังอยู่ข้างๆฉัน ไม่จากไปไหน แต่ถ้าคนที่ซับพอร์ตทุกอย่างทั้งครอบ พ่อแม่ การศึกษาลูกทั้งสองคนก็ต้องเลือกอีกคนหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่ผมแน่นอนผมแค่พนักงานบริษัทจนๆคนหนึ่ง ผมได้ยินคำที่เธอพูด น้ำตาผมตกในเลยครับ สรุปเรามันจนไม่มีสิทธิ์ได้เลือก เขายอมรับว่าคุยอยู่กับตำรวจยศนายร้อย กับหมออีกคน ผมก็ได้แต่เสียใจ ยิ้มให้เวลาเจอกัน ยิ้มทั้งน้ำตาพยายามรับความจริงให้ได้ (เรามันจน ถ้าคุณไม่พร้อมก็อย่าเข้ามาในชีวิตของคนอื่น)