ทางบ้านเราเลี้ยงหมาหลายตัวค่ะ ตอนแรกก็มีแค่ 2 ตัวเป็นพันดัชชุนหรือพันไส้กรอกอะคะ แบมๆ กับโบโบ้ คู่กันออกลูกหลานทั้งหมด 2 คอก ตายหมดเเล้ว ตอนนี้ที่บ้านมีหมาที่เก็บมาเลี้ยงทั้งหมด 6 ตัว เรื่องเป็นมีอยู่ว่า ตอบเราประมาน 3 4 ขวบแม่เล่าให้ฟังว่าเราเป็นคนงอแง ซื้อ แบมๆมาเลี้ยงเพราะมันน่ารักมากกกกกกก แม่เราด้วยคำรานเราชักดิ้นชักงอจะเอาเลยยอมซื้อมาเลี้ยง ย้ายบ้านเอย ย้ายไปไหนเราก็เอาเค้าไปด้วย จนเรา ป.6 อายุได้ 12 ปี โบโบ้ก็เสียไป ตอนนั้เรายังไม่เสียใจเท่าไหร่เพราะเราเล่นกับแบมๆมากกว่า แบมๆก็อบู่กับเรามาเรื่อยๆ จนกระทั่งเราย้ายโรงงานเราก็เอาเค้ามาด้วยนะคะ ถึงแม้ว่าจะมีหมาตัวใหม่เข้ามา เค้าก็คือตัวโปรดของเราอยู่ดี และเมื่อ 2 ปีก่อนคะ เราอายุ 20 ปี ยายแบมอายุประมาณ 17 ปี วันที่ 5 ตุลาคม 2560 แบมเสียไป ตอนเค้าเสียเป็นช่วงที่เราไปอยู่ที่มหาลัยพอดีกลัยมาก็ช่วงกลางๆเดือนตุลาไปแล้ว กลับมาบ้าน เราก็ถามแม่ว่า แบมไปไหน ตอนแรกคือแม่ไม่ยอมบอก ผ่านไป 1 วันแม่ก็พูดว่า โน้นพ่อไปทำบ้านให้อยู่หลังโรงงานเเล้ว เราก็เดินไปดูแต่ไม่เจอ เราก็วนเวียนไม่เป็นอันทำงาน สุดท้ายแม่ก็ยอมบอกคะว่า แบมถูกหมาข้างบ้านที่ตัวใหญ่กว่ากัด จนเป็นแผลใหญ่ บวกกับเป็นแผลกดทับ ยังไม่ทันเอาไปรักษา เขาก็ไปก่อน ซึ่งเราไม่ได้แม้แต่กอดเลยคะปัจจุบัน เราอายุ 22 ปี ยังคงร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึงเค้า  เราแค่อยากหยุดร้องไห้ทุกครั้งที่นึกถึง เปลี่ยนเป็นยิ้มแทนก็ได้คะ เพราะมันผ่านมา 2 ปี เเล้วเรายังทำใจไม่ได้เลยแม้จะมีหมาตัวใหม่เข้ามา