1.บางคนบอกว่า ทำอนันตริยกรรม ต้องไปโลกันตนรก และอายุขัย ไม่มีกำหนดแน่นอน เพราะพระพุทธเจ้าไม่ได้ประมาณอายุของสัตว์นรกในขุมนี้ไว้ (ความยากในการหลุดออกจากนรกขุมนี้ พอๆกับคนธรรมดา บรรลุอรหันต์แล้วเข้าสู่นิพพาน)
2.บางคนบอกว่า ทำอานันตริยกรรม แล้วต้องไปอยู่ในอเวจีมหานรก 1 กัป 
3.ถ้าทำสังฆเภท (อนันตริยกรรมข้อ4 ) ต้องไปอยู่ในอบาย 1กัป  

##คำถามผมก็คือ
-ข้อ 1-3 อันไหนถูกกันแน่ครับ แล้วในพระไตรปิฎกจริงๆ เขียนไว้ว่าอย่างไรบ้าง  (สรุปแล้วบทลงโทษของอานันตริยกรรม คืออะไรกันแน่)
-จากข้อ2 คือถ้าลงอเวจีมหานรก 1กัป แล้ว หลังจากพ้นจากอเวจีมหานรก ก็ไปนรกขุมอื่นต่ออีกใช่มั้ยครับ หรือว่าได้มาเกิดเป็นเปรตกับสัตว์เดียฉานเลย
-จากข้อ3 คำว่าไปอยู่ในอบาย 1กัป นี่คือ ไม่ fix ใช่มั้ยครับ ว่าต้องเป็นขุมไหน
-จากข้อ3 แล้วถ้าเป็นอานัตริยกรรมข้ออื่น อย่างฆ่าพ่อ ฆ่าแม่ ฆ่าพระสงฆ์ ล่ะ ผลลัพธ์จะเหมือนกันมั้ย คือไปอยู่อบาย 1 กัป 
-ถ้าข้อ2 ถูก แล้ว โลกันตนรกจะมีไว้ทำไม (เพราะก่อนหน้านี้ผมเข้าใจว่า ทำอานันตริยกรรมไม่ว่าจะข้อไหนก็บาปเท่ากัน  และต้องไปโลกันตนรก สถานเดียว)

##ข้อมูลเพิ่มเติมที่ผมรู้คือ
ปล.อเวจีมหานรก ยังมีแสงสว่างส่องถึง(อย่างน้อยก็จากเปลวเพลิงนี่แหละ) แต่โลกันตนรกนี่ไม่มีแสงเลยแม้แต่นิดเดียว และยังไม่ถูกนับรวมเข้าระบบขุมกับนรกอื่นๆด้วย (อเวจีมหานรกนี่ถือเป็นนรกขุมที่8 แต่โลกันตนรก นี่ไม่มีหมายเลขขุมกำกับ เป็นขุมพิเศษที่อยู่ตรงช่องว่างระหว่างขอบของจักรวาลที่ไม่มีแสงส่องถึง)

##ข้อเท็จจริงแต่ละอันเป็นไงบ้างครับตั้งแต่หัวข้อกระทู้ลงมาเลย(ข้ออ้างอิงจากพระไตรปิฎกนะ) เพราะที่ผ่านมาฟังต่อๆกันมาไม่เคยไปเช็คในพระไตรปิฎกจริงๆเลย และเรื่องสวรรค์นรกพวกนี้ยิ่งได้รับอิทธิพลจากไตรภูมิพระร่วง ซึ่งเป็นนิยายเรื่องแต่งด้วย ทำให้ข้อมูลที่เราทราบมันผิดเพี้ยนจากพระไตรปิฎกจริงๆค่อนข้างเยอะ