อยู่ๆก็นึกถึง การเขียนไดอารี่ออนไลน์ใน storythai เอย yenta4เอย gulife เอย ล้วนเป็นความทรงจำสมัยวัยรุ่น ทั้งนั้น เวลาเปิดเพลงเก่าๆขึ้นมาจะนึกถึงช่วงเวลานั้นเสมอ ฟินที่สุดคือพี่ที่แอบชอบมาคอมเม้น วันไหนไปโรงเรียนมีเรื่องอะไรเด็ดๆนี่ต้องอัพไดอารี่ กับการเชื่อมต่อเนตที่แสนยากเย็น ไหนจะต้องหาโค้ดเพลง ฟร้อนอักษร เหงาไปหน่อยก็ใส่codeดอกไม้ปลิวไสวในไดอารี่ ก่อนจะอัพ ก็ต้องมีแบบ PSงี้ ปลงี้ ต้องมา จำได้ว่าช่วงนั้น บอกรักรุ่นพี่ผ่านตัวอักษรหลายรอบเหมือนกัน หรือ แค่เจอเค้าเดินผ่านก็ต้องรีบเขียนละ เด่ยวลืมบรรยากาศช่วงนั้น พูดแล้วคิดถึงอารมณืตอนนั้น ^^