ก่อนอื่นเราจะบอกเลยว่าเราเป็นเกย์
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า... ตอนนี้เราทำงานที่ต่างประเทศและ เรา ก็เป็นคนที่อยู่คนเดียวมาโดยตลอดเว้ย
แล้วก็มีวันนึง ที่ทำงานเรารับคนเข้ามาใหม่เพิ่มหนึ่งคนเว้ย เป็นผู้ชายอยู่ประมาณ 27 ปี ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกออกจะเฉยเฉยด้วยซ้ำ
ตั้งแต่เราได้เรารู้จักเขาเราได้สอนงานเขา.แต่เค้าเป็นผู้ชายที่ทำงานอะไรไม่เป็นเลยซักอย่าง ทำนุ่นทำนุ่นทำนี่อะไรก็ไม่ได้ เวลาลงมือทำงานอะไรก็จะมีเรื่องเจ็บตัวตลอด ทำให้ทำให้เรารู้สึกเป็นห่วงเค้าทุกที่ทำงาน. จะกินข้าวก็ต้องพาไปกิน. จะไปซื้อของก็พาไป. ทุกๆครั้งที่เค้าจะไปไหนเค้าพาเราไปด้วยทุกๆๆที
(ซึ่งก็ต้องบอกก่อนว่าเค้าเป็นผู้ชายจริงๆแล้วเขาก็มีแฟนเป็นผู้หญิงที่อยู่ที่ไทยอยู่แล้ว และเค้าก็รู้ว่าผมเป็นเกย์)
แล้วเค้าจะก็มาชอบมาปลุกเราที่ห้องนอนทุกวัน. มาหยอกนั้นโน้นนี่นู้นทุกวัน. เราจะกินอะไรในมือก็จะมาแย้งในมือเราไปกินตลอดเหมือนกวนตีนเรา
แต่ก็มีมาวันหนึ่งเค้าได้ไหมถามว่าเรามีแฟนหรือยัง เราก็เลยตอบไปว่าไม่มีแล้วเค้าก็ถามว่าทำไมไม่หาล่ะแล้วก็บอกว่าหาแล้วหาไม่เจอ เราตอบไปแค่นั้น
พอหลังจากวันนั้นที่พี่แกทำเรา พี่เค้าก็เริ่มทำตัวแปลกๆ. พี่แกก็ได้มาใส่ใจเรา แทคแคร์เราดูแลเรา จนทำให้เรารู้สึกดีดีกับพี่เขายิ่งเวลาผ่านไปหลายเดือนพี่แกรก็ทำให้เราหยิ่งรู้ดีขึ้นไปเรื่อยๆ.
จนกระทั้งถึงวันเกิดของเรา. เราก็ไปจัดวันเกิดเราที่ผับ ไทยในต่างประเทศ.ก็พี่ๆที่ทำงานก็ไปร่วมฉลองวันเกิดกับเรา
ใครมาเกาะแกะกับ พี่เค้าก็ชอบเข้าไปกีดขวางให้คนที่มายุ่งกับเราออก ไปทุกคน. ทำท่าเหมือนห่วงเรา. ใครเข้าใกล้ตัวเราไม่ได้นอกจากพี่เค้าคนเดียว
แต่แล้วก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้นระหว่างนั้น. พี่เค้าหายออกไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น.ในใจเราก็คิดและรู้สึกแย่ๆๆ และเราก็หนี้กลับห้องพักก่อนโดยที่ไม่รอแกร
พอเช้ามาพี่แกรก็ถามเราว่าทำไม่ถึงกลับก่อน. เราก็ม่ได้ตอบพี่เค้าไปแล้ว เราเดินหนีเข้าห้องไป
และผ่านมา3-4 นี้เรานังไม่คุยกับพี่แกรเลย. แต่พี่แกรเหมือนจะพยายามมาคุยกับเรามาเคาะห้องเราทุกวัน
เราอย่างถามทุกคนอ่ะ ว่าจะทำยังไงต่อ. เราไม่รู้เลยว่าเราจะกลับไปคุยกับพี่เค้าต่อหรือปล่อยให้ต่างคนต่างแบบนี้
***ในใจเราก็คิดตลอดน่ะพี่เขาเป็นผู้ชายไม่มีทางที่จะมาชอบเราได้หรอก. เราก็พี่เขาไปน่ะว่าหยุดทำแบบนี้และล้อเล่นกับความรู้สึกกับคนประเภทเรา
เราควรจะทำยังไงดี 😭😭
จะต้องทำยังไงกับความรู้สึกนี้
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า... ตอนนี้เราทำงานที่ต่างประเทศและ เรา ก็เป็นคนที่อยู่คนเดียวมาโดยตลอดเว้ย
แล้วก็มีวันนึง ที่ทำงานเรารับคนเข้ามาใหม่เพิ่มหนึ่งคนเว้ย เป็นผู้ชายอยู่ประมาณ 27 ปี ตอนแรกเราก็ไม่ได้คิดอะไรหรอกออกจะเฉยเฉยด้วยซ้ำ
ตั้งแต่เราได้เรารู้จักเขาเราได้สอนงานเขา.แต่เค้าเป็นผู้ชายที่ทำงานอะไรไม่เป็นเลยซักอย่าง ทำนุ่นทำนุ่นทำนี่อะไรก็ไม่ได้ เวลาลงมือทำงานอะไรก็จะมีเรื่องเจ็บตัวตลอด ทำให้ทำให้เรารู้สึกเป็นห่วงเค้าทุกที่ทำงาน. จะกินข้าวก็ต้องพาไปกิน. จะไปซื้อของก็พาไป. ทุกๆครั้งที่เค้าจะไปไหนเค้าพาเราไปด้วยทุกๆๆที
(ซึ่งก็ต้องบอกก่อนว่าเค้าเป็นผู้ชายจริงๆแล้วเขาก็มีแฟนเป็นผู้หญิงที่อยู่ที่ไทยอยู่แล้ว และเค้าก็รู้ว่าผมเป็นเกย์)
แล้วเค้าจะก็มาชอบมาปลุกเราที่ห้องนอนทุกวัน. มาหยอกนั้นโน้นนี่นู้นทุกวัน. เราจะกินอะไรในมือก็จะมาแย้งในมือเราไปกินตลอดเหมือนกวนตีนเรา
แต่ก็มีมาวันหนึ่งเค้าได้ไหมถามว่าเรามีแฟนหรือยัง เราก็เลยตอบไปว่าไม่มีแล้วเค้าก็ถามว่าทำไมไม่หาล่ะแล้วก็บอกว่าหาแล้วหาไม่เจอ เราตอบไปแค่นั้น
พอหลังจากวันนั้นที่พี่แกทำเรา พี่เค้าก็เริ่มทำตัวแปลกๆ. พี่แกก็ได้มาใส่ใจเรา แทคแคร์เราดูแลเรา จนทำให้เรารู้สึกดีดีกับพี่เขายิ่งเวลาผ่านไปหลายเดือนพี่แกรก็ทำให้เราหยิ่งรู้ดีขึ้นไปเรื่อยๆ.
จนกระทั้งถึงวันเกิดของเรา. เราก็ไปจัดวันเกิดเราที่ผับ ไทยในต่างประเทศ.ก็พี่ๆที่ทำงานก็ไปร่วมฉลองวันเกิดกับเรา
ใครมาเกาะแกะกับ พี่เค้าก็ชอบเข้าไปกีดขวางให้คนที่มายุ่งกับเราออก ไปทุกคน. ทำท่าเหมือนห่วงเรา. ใครเข้าใกล้ตัวเราไม่ได้นอกจากพี่เค้าคนเดียว
แต่แล้วก็มีเหตุการณ์เกิดขึ้นระหว่างนั้น. พี่เค้าหายออกไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น.ในใจเราก็คิดและรู้สึกแย่ๆๆ และเราก็หนี้กลับห้องพักก่อนโดยที่ไม่รอแกร
พอเช้ามาพี่แกรก็ถามเราว่าทำไม่ถึงกลับก่อน. เราก็ม่ได้ตอบพี่เค้าไปแล้ว เราเดินหนีเข้าห้องไป
และผ่านมา3-4 นี้เรานังไม่คุยกับพี่แกรเลย. แต่พี่แกรเหมือนจะพยายามมาคุยกับเรามาเคาะห้องเราทุกวัน
เราอย่างถามทุกคนอ่ะ ว่าจะทำยังไงต่อ. เราไม่รู้เลยว่าเราจะกลับไปคุยกับพี่เค้าต่อหรือปล่อยให้ต่างคนต่างแบบนี้
***ในใจเราก็คิดตลอดน่ะพี่เขาเป็นผู้ชายไม่มีทางที่จะมาชอบเราได้หรอก. เราก็พี่เขาไปน่ะว่าหยุดทำแบบนี้และล้อเล่นกับความรู้สึกกับคนประเภทเรา
เราควรจะทำยังไงดี 😭😭