สวัสดีค่ะ ตอนนี้มีปัญหาหนักใจ ตามหัวข้อเลยค่ะ

คุณแม่(และครอบครัว)เราเป็นคนเคร่งศาสนา(พุทธ) ไปปฏิบัติธรรมและชอบพาไปวัด สอนสวดมนต์ นั่งสมาธิตั้งแต่เด็กๆ
แต่พอโตมาเรารู้สึกไม่เข้าถึงศาสนาอีกต่อไป โดยเฉพาะช่วงหลังนี้เพิ่งย้ายไปทำงานอยู่ต่างประเทศได้เข้าปีที่3 เริ่มห่างศาสนามากขึ้น ไม่ได้เข้าวัดหรือสวดมนต์อีก ความศรัทราจางหายไป แม่ให้พระมาห้อยเราก็ไม่อยากห้อย แม่ชอบชวนไปเข้าหลักสูตรปฏิบัติธรรม7วัน เราก็ไม่อยากไป ปีนึงกลับไทยแค่2-3ครั้งก็อยากผ่อนคลาย ไม่อยากต้องไปทำอะไรที่ไม่ได้ชอบ

เคยเปรยให้แม่ฟังว่า ไม่ศรัทรากับศาสนาพุทธอีกต่อไป แม่ใจสลาย น้ำตาคลอ บอกว่าเกิดมาเจอศาสนาพุทธเป็นเหมือนเพชรล้ำค่า เสียดายที่จะปล่อยไป และบ่นตัดพ้อว่าตัวเองเลี้ยงลูกไม่ดี สุดท้ายโกธรเราไปเลย เราเลยไม่กล้าพูดอีก แม่อยากไปวัดเราก็ไปด้วยกราบพระไปแบบที่ทำไปแบบนั้น เงินทำบุญอยากให้เราช่วยเราก็ออกไป แต่ใจไม่ได้ศรัทราอีกต่อไป 

เราควรทำยังไงดีคะ แม่และครอบครัวศรัทราในศาสนา และชอบใจที่จะปฏิบัติตามหลัก เราก็ไม่เคยขัด เราคิดว่าทุกคนควรได้ทำอะไรตามที่ตนเองชอบใจ แต่ทำไมพอเราอยากทำสิ่งที่เราชอบ กลับกลายเป็นว่าทำเป็นคนไม่ดีซะได้ ถ้าเราอยากหรือไม่อยากศึกษาศาสนา นั้นก็ควรเป็นสิทธิของเราไม่ใช่เหรอคะ รบกวนขอคำแนะนำค่ะ