ด้วยความที่เรานั้นเป็นพนักงานอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งมีระยะเวลารอบรรจุนานถึงสี่ปี ในปีที่ใกล้ถึงนี้จะเป็นปีที่สองมาบรรจบครบรอบ ด้วยความที่ตัวเองนั้นเป็นพนักงานทดลองงานรอบรรจุในระดับปฏิบัติการ มันอาจจะไม่ค่อยเหนื่อยกายหรือปวดหัวแต่อย่างใดที่จะทำงานงกๆ ไปวันๆ รอเงินเข้าเป็นเดือนๆ แต่มันเบื่อที่เราจะต้องมาทำงานอย่างกับอยู่ในระดับยุธวิธี อันนี้มโนไปเองไหมไม่รู้ แต่การที่ต้องในเด็กที่กำลังอยู่ในช่วงรอบรรจุรับลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท รายงานเอกสารที่บางตัวเราก็ไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำ ถึงแม้จะตอบได้ในบางตัวแต่ก็ถูกจี้จุดจนไปไม่ถูก ด้วยความเอ๋อ-ของตัวเองหรืออะไรก็แล้วแต่จึงทำให้ลูกค้ามีความไม่พอใจ แน่นอนว่าหัวหน้าและผู้จัดการก็ช่วยรับหน้าแทนด้วย แต่!!!...ก็ต้องถูกบุคคลกลยุทธปะฉะดะแตกเหมือนเดิม
          มันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ของใครหลายคน แต่สำหรับเราในช่วงอายุที่จะถึงเบญจเพสในอีกสามปีมันช่างหนักหนาเกินกว่าที่ใจบางๆ จะแบบกรับไหว อยากจะลาออกก็ออกไม่ได้เนื่องจากมีภาระที่ต้องจ่ายค่าเล่าเรียนปริญญาตรีของมหาวิทยาลัยเอกชน ที่กล่าวมาทั้งหมดก็คือเราต้องทนต่อไป
          เย~~

          อาจจะไร้สาระไปหน่อยแต่ก็ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบ แม้นมันไม่ยาวมากก็ตามที
          แท็กผิดห้องก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย
      
          ขอขอบพระคุณครับ