ตามนั้นเลยครับ แฟนเราเขาไม่ได้ทำงาน และมาอยู่กับเรา เรียกได้ว่า 24 ชม. เห็นเราทุกฝีก้าว 
ช่วงแรกๆคบกัน ไปๆมาๆหากัน ก็มีความสุขดีครับ หลังจากออกจากงานเขามาอยู่บ้านเรา แรกก็ปกติดีครับ เมื่อเวลาผ่านไป 2 ปี ที่เขามาอยู่อย่างนั้น เขาจะออกจากห้องวันละ 3รอบคือ
1.ทานข้าว
2.อาบน้ำ
3.เราชวนไปข้างนอก 
งานบ้านที่ทำอย่างเดียวคือล้างจาน (หลังเค้ากินเสร็จแหละ) นอกนั้นเราทำหมดรวมถึงกับข้าว ล่าสุดทะเลาะกันเรื่องน้ำหนักขึ้น เพราะเพียงเราพูดว่า เธอกินแล้วนอนก็ไม่แปลกที่จะบวมเหมือนปลาวาฬเกยหาด
เขาแทบไม่คุยกับพ่อแม่เราเลย ทั้งๆที่พ่อแม่เราใจดีเป็นกันเองมาก  เค้าหึงเราแรงมากกกกกก กับเพื่อนๆก็หึง
สิ่งที่ทำให้เราเริ่มคิดคือ แม่เราเริ่มไม่ค่อยโอเคกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะจากท่านเคยเฉยๆ ท่านเริ่มพูดถึงเค้า เราเองปวดหัวบ่อยๆจากการทะเลาะ (ทุกครั้งที่เราพยายามคุยจะทะเลาะกันตลอด)
จนถึงจุดนี้ เราว่าเราเริ่มหมดความอดทน และเฉยชากับเค้า จนรู้สึกว่าจากความเบื่อหน่าย กลายเป็นเราเริ่มหมดรักเค้า รู้สึกว่าเค้าเป็นภาระของครอบครัวเรา ทั้งอาหารที่เพิ่ม ค่าน้ำไฟที่สูงขึ้น
บางครั้งเราเหนื่อยๆ เราอยากนั่งพักดูหนังฟังเพลงเงียบๆบ้าง แต่ไม่ได้เลย  เราได้แต่ทน เพื่อนๆคิดว่าเราควรทำยังไง แต่ทุกวันนี้เราไม่โฟกัสอะไรเค้าแล้ว เราหันมาให้เวลากับพ่อแม่และครอบครัวมากขึ้นกว่าการอยู่กับเค้า