ขอแชร์เป็นเรื่องเล่าเบาๆ แบบไม่เครียดนะคะ
กาลครั้งหนึ่ง เมื่อ 4 เดือนก่อน มีคุณนายกบตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในกะลา นางมีข้าทาสบริวารเป็นแมงกุ๊ดจี่ขี้ประจบมากมาย เวลานางต้องการสิ่งใด ก็ใช้ให้พวกแมงกุ๊ดจี่ไปทำ นางอยากให้กะลาของนางเป็นทองคำ เหล่าแมงกุ๊ดจี่ขี้เกียจหลังยาว ก็เอาสีทองทาแค่ผิวๆ ด้านในของกะลาไว้ คุณนายกบตื่นมาเห็นด้านในกะลาสีทอง ก็หลงดีใจ คิดว่าเราช่างรวยเหลือเกิน กะลาเราเป็นทองคำทั้งใบ เหล่าแมงกุ๊ดจี่ก็คอยสอพลอให้คุณนายสบายใจ เพื่อจะได้ไม่ต้องให้คุณนายรู้ว่าสิ่งที่เห็น เป็นเพียงแค่ผิวเท่านั้น
วันหนึ่ง คุณนายกบนึกอยากรู้ว่า กะลาของนางจะสวยขึ้นกว่านี้ได้ยังไง คุณนายกบมองขึ้นไปบนฟ้า เห็นนกบินผ่านไปมา จึงใช้แมงกุ๊ดจี่ขี้ข้าตัวหนึ่ง ไปชวนนกให้มาคุยกับนางในกะลาของนางหน่อย แมงกุ๊ดจี่ก็ไปตามนกตัวหนึ่งให้บินลงมา เมื่อนกบินมาถึง เห็นภายนอกกะลาช่างดูซอมซ่อนัก แต่ภายในกะลาทาสีทองไว้เพียงแค่ผิวบางๆ นกจึงบอกคุณนายกบไปตามตรงว่า กะลาของคุณนายกบนั้น ไม่ใช่ทองคำแท้ มีแค่เปลือกด้านในที่คุณนายอาศัยอยู่เท่านั้นที่เป็นสีทอง นกเคยบินไปมาหลายที่ นกรู้วิธีที่จะพัฒนา ให้กะลาของคุณนายสวยขึ้นทั้งใบไม่ใช่แค่เปลือกด้านใน แต่วิธีการพัฒนานั้น ต้องอาศัยการร่วมแรงกันทำงาน คุณนายกบได้ฟัง ก็อยากให้กะลาของตัวเองสวยขึ้น จึงให้นกเสนอแผนการพัฒนามาให้ เพื่อให้เหล่าแมงกุ๊ดจี่ไปทำงาน
เหล่าแมงกุ๊ดจี่ขี้เกียจหลังยาว เคยอาศัยอยู่สบายๆ แค่ในตมภายในกะลา วันๆ แค่ประจบสอพลอคุณนายกบอย่างเดียวก็เพียงพอให้อยู่รอดได้แล้ว พอเห็นแผนงานของนกที่ทำให้พวกตัวเองต้องลงมือทำงานจริงๆ ก็ไม่อยากเหนื่อย เลยไม่ยอมทำงาน กลับไปนอนหมกในตมต่อ เวลาคุณนายกบเดินผ่านมา ก็รีบไปคลอเคลียเลียขา ให้คุณนายคิดว่าตัวเองทำงานดีอยู่แล้ว แผนงานที่นกเสนอมานั้น มีแต่จะสิ้นเปลืองเงินทองเปล่าๆ คุณนายกบหูเบา ก็ปล่อยให้เหล่าแมงกุ๊ดจี่ กลับไปนอนในตมต่อเหมือนเดิม
เมื่อนกไม่สามารถสั่งแมงกุ๊ดจี่ให้ทำงานได้ นกก็เลยพยายามทำงานเอง โดยอาศัยมดงานบางตัวให้ช่วยกันทำ มดงานที่ดีก็มีน้อย ทำงานได้ช้าเพราะเครื่องไม้เครื่องมือในกะลาก็สภาพทรุดโทรม ใช้งานแทบไม่ได้ พอพวกแมงกุ๊ดจี่เห็นมดตัวไหนขยัน ก็เอางานที่ตัวเองต้องทำ ไปถมๆ ใส่มด แล้วก็เอางานที่มดทำเสร็จ ไปเสนอหน้า
กับคุณนายกบว่าเป็นผลงานของตัวเอง คุณนายกบหูเบา ก็คิดว่าแมงกุ๊ดจี่ทำงานเองได้ ไม่ต้องอาศัยนกแล้ว คุณนายกบก็เลยให้แมงกุ๊ดจี่ขี้ข้าไปบอกกับนกว่า ให้กลับบ้านไปได้
เมื่อนกเห็นว่า คุณนายกบช่างหูเบานัก และนางก็พอใจจะอาศัยอยู่ในกะลา ที่มีเพียงผิวสีทองแค่ด้านในเหมือนเดิม พร้อมกับเหล่าแมงกุ๊ดจี่ขี้เกียจหลังยาวแสนสอพลอของนางต่อไปนั้น นกจึงเห็นว่า ไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามให้สัตว์เหล่านี้มีความฉลาดขึ้นมาได้อีกแล้ว นกจึงบินกลับบ้าน ไปอยู่ในที่ๆ มีโอกาสใช้สติปัญญาของนกให้เป็นประโยชน์มากกว่ากะลาใบนี้
จบค่ะ
แชร์ประสบการทำงาน ในประเทศเพื่อนบ้านที่พัฒนาช้ากว่าไทย
กาลครั้งหนึ่ง เมื่อ 4 เดือนก่อน มีคุณนายกบตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในกะลา นางมีข้าทาสบริวารเป็นแมงกุ๊ดจี่ขี้ประจบมากมาย เวลานางต้องการสิ่งใด ก็ใช้ให้พวกแมงกุ๊ดจี่ไปทำ นางอยากให้กะลาของนางเป็นทองคำ เหล่าแมงกุ๊ดจี่ขี้เกียจหลังยาว ก็เอาสีทองทาแค่ผิวๆ ด้านในของกะลาไว้ คุณนายกบตื่นมาเห็นด้านในกะลาสีทอง ก็หลงดีใจ คิดว่าเราช่างรวยเหลือเกิน กะลาเราเป็นทองคำทั้งใบ เหล่าแมงกุ๊ดจี่ก็คอยสอพลอให้คุณนายสบายใจ เพื่อจะได้ไม่ต้องให้คุณนายรู้ว่าสิ่งที่เห็น เป็นเพียงแค่ผิวเท่านั้น
วันหนึ่ง คุณนายกบนึกอยากรู้ว่า กะลาของนางจะสวยขึ้นกว่านี้ได้ยังไง คุณนายกบมองขึ้นไปบนฟ้า เห็นนกบินผ่านไปมา จึงใช้แมงกุ๊ดจี่ขี้ข้าตัวหนึ่ง ไปชวนนกให้มาคุยกับนางในกะลาของนางหน่อย แมงกุ๊ดจี่ก็ไปตามนกตัวหนึ่งให้บินลงมา เมื่อนกบินมาถึง เห็นภายนอกกะลาช่างดูซอมซ่อนัก แต่ภายในกะลาทาสีทองไว้เพียงแค่ผิวบางๆ นกจึงบอกคุณนายกบไปตามตรงว่า กะลาของคุณนายกบนั้น ไม่ใช่ทองคำแท้ มีแค่เปลือกด้านในที่คุณนายอาศัยอยู่เท่านั้นที่เป็นสีทอง นกเคยบินไปมาหลายที่ นกรู้วิธีที่จะพัฒนา ให้กะลาของคุณนายสวยขึ้นทั้งใบไม่ใช่แค่เปลือกด้านใน แต่วิธีการพัฒนานั้น ต้องอาศัยการร่วมแรงกันทำงาน คุณนายกบได้ฟัง ก็อยากให้กะลาของตัวเองสวยขึ้น จึงให้นกเสนอแผนการพัฒนามาให้ เพื่อให้เหล่าแมงกุ๊ดจี่ไปทำงาน
เหล่าแมงกุ๊ดจี่ขี้เกียจหลังยาว เคยอาศัยอยู่สบายๆ แค่ในตมภายในกะลา วันๆ แค่ประจบสอพลอคุณนายกบอย่างเดียวก็เพียงพอให้อยู่รอดได้แล้ว พอเห็นแผนงานของนกที่ทำให้พวกตัวเองต้องลงมือทำงานจริงๆ ก็ไม่อยากเหนื่อย เลยไม่ยอมทำงาน กลับไปนอนหมกในตมต่อ เวลาคุณนายกบเดินผ่านมา ก็รีบไปคลอเคลียเลียขา ให้คุณนายคิดว่าตัวเองทำงานดีอยู่แล้ว แผนงานที่นกเสนอมานั้น มีแต่จะสิ้นเปลืองเงินทองเปล่าๆ คุณนายกบหูเบา ก็ปล่อยให้เหล่าแมงกุ๊ดจี่ กลับไปนอนในตมต่อเหมือนเดิม
เมื่อนกไม่สามารถสั่งแมงกุ๊ดจี่ให้ทำงานได้ นกก็เลยพยายามทำงานเอง โดยอาศัยมดงานบางตัวให้ช่วยกันทำ มดงานที่ดีก็มีน้อย ทำงานได้ช้าเพราะเครื่องไม้เครื่องมือในกะลาก็สภาพทรุดโทรม ใช้งานแทบไม่ได้ พอพวกแมงกุ๊ดจี่เห็นมดตัวไหนขยัน ก็เอางานที่ตัวเองต้องทำ ไปถมๆ ใส่มด แล้วก็เอางานที่มดทำเสร็จ ไปเสนอหน้า
เมื่อนกเห็นว่า คุณนายกบช่างหูเบานัก และนางก็พอใจจะอาศัยอยู่ในกะลา ที่มีเพียงผิวสีทองแค่ด้านในเหมือนเดิม พร้อมกับเหล่าแมงกุ๊ดจี่ขี้เกียจหลังยาวแสนสอพลอของนางต่อไปนั้น นกจึงเห็นว่า ไม่มีประโยชน์ที่จะพยายามให้สัตว์เหล่านี้มีความฉลาดขึ้นมาได้อีกแล้ว นกจึงบินกลับบ้าน ไปอยู่ในที่ๆ มีโอกาสใช้สติปัญญาของนกให้เป็นประโยชน์มากกว่ากะลาใบนี้
จบค่ะ