ได้รู้จักกับเพื่อนคนนึง เเต่ด้วยความที่เราเฟรนลี่ก็ทักทายคนรู้จักไปทั่วครับ เเล้วได้นั่งกับเค้าตอนเรียนรด. เเรกๆก็สนุกไปเเต่ไม่ได้ชอบหนืออะไรเลยนะครับ เริ่มรู้สึกตอนรด.รอบท้ายๆอะครับ(ท้าวความก่อนว่าจะได้เจอกันตอนรด.ที่มีเวลาอะครับ) ก็รู้สึกเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องครับ มองหาเเต่เค้า ก็เลยบอกชอบเค้าไปก่อนช่วงประมาณกลางรด. เเต่เค้าก็รับรู้นะครับ เเต่เค้าก็ยังเล่นกับผมเเบบปกติ ผมบอกตัวเองตลอดว่าจะไม่มีเเฟนจนกว่าจะมหาลัยเพราะคิดว่าเราคงไม่ได้จริงจังกับเค้าในเมื่อเราจะย้ายไปอยู่ดี ก็เลยไม่เบือกที่จะเป็นเเฟนเเต่อยากบอกความรู้สึกว่าเรารู้สึกยังไง มันรู้ดีที่ได้บอกออกไปนะครับเเต่ก็ไม่คิดจะเป็นเเฟนกันอยู่เเล้ว พอจบรด.เราก็เเทบไม่ได้เจอกันอีกเลย มีเเต่ผมที่จะชอบพยายามมองหาเค้าอย่างอัตโนมัติ จน1เดือนเต็มเราไม่ได้คุยกันเลย มันเลยทำให้ผมรู้สึกว่าผมอยู่เเบบปกติตอนที่ผมไม่ชอบใครทำให้รู้สึกดีนะครับเเต่มันไม่รู้สึกจากภายในเลย //จนกระทั่งวันนี้ครับเราได้เจอกันโดยบังเอิญเค้าเปิดประตูมา ผมกับเค้าก็เจอกับเเบบที่ผมยังไม่ทันตั้งตัว(ตอนก่อนเจอคือลืมความรู้สึกไปเเล้วครับ) ก็ได้เเค่บอกว่า" เห้ยๆ จะไปไหน" เเล้วเค้าก็บอกผมว่า "จะไปเรียนเเล้ว เด็กดีปะละ" พูดเเบบกวนๆอะครับ เเล้วเค้าก็เดินจากไป เเล้วหลังจากนั้นความรู้สึกก็พองโตเลยครับหลังจากไม่เจอมานาน ผมรู้สึกอีกครั้งเเละมากขึ้นกว่าเดิมถึงมันตะเป็นเวลาเเต่ไม่ถึงนาที มันทำให้ผมรู้สึกทั้งวันจนตอนนี้ที่เขียนอยู่
ผมเลยนั่งถามตัวเองว่าท้ายที่สุดเเล้วเราจะได้อะไรจากมัน? เเล้วความรู้สึกเเบบนี้มันจะดีรึเปล่า? เเล้วมันจะจบลงเเบบไหน? ผมควรจะทำยังไง? เเล้วการที่เกิดอะไรเเบบนี้ขึ้นเราควรเลือกที่จะพยายามจบมันโดยที่รู้ว่ามันยากมากหรือเป็นเเบบนี้เเละมีความสุขไปจนเราเเยกทางกันเลย? ผมมีคำถามเต็มหัวไปหมดผมไม่รู้ด้วยซ้ำทำไมถึงไม่อยากเป็นเเฟนกับเค้า เพราะไม่ยอมรับตัวเองหรอ? เป็นเกย์หรอ? กลัวคนอื่นมองเเบบหน้าอาย? หรือเพราะคิดว่ามันไม่มีประโยชน์ต่ออนาคตจริงๆ? คนอ่านช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ ผมไม่รู้จะเรียบเรียงตัวเองยังไง ณ ตอนนี้เหมือนโดนพิษทำให้ระทวยทั้งตัวเลยครับ รู้สึกดีนะครับ เเต่อยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุดกับตัวเองในระยะยาวมากกว่า♡ ขอบคุณครับที่บอกให้ผมตาสว่าง เเละผมจะพยายามตอบที่คนอื่นบอกจากใจจริงผมจริงๆนะครับ