ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า เราพึ่งมีแฟนคนแรก ไม่เข้าใจว่าต้องวางตัวยังไง มันเป็นรักในวัยเรียนด้วยแหระ ต่างคนต่างไม่มีเวลาให้กัน เริ่มเรื่องเลยดีกว่า คือเรารู้จักกับนางมา คุยกันมานานแล้ว ช่วงแรกๆก็คุยกันดี พอผ่านไปนางก็เริ่มตอบสั้นลง ไม่มีเวลาว่างเลย เราก็ไม่อยากกวน เช่น นางบอกขอทำการบ้านก่อน เราก็อืมๆ พอผ่านไปสักชม.เราก็ทักไปใหม่ นางบอกอาบน้ำก่อนนะ เราก็โอเค ก็มันขัดไม่ได้ สรุปอาบน้ำเสร็จ นางก็นอนเลย สรุปไม่ได้คุย เป็นแบบนี้มาตลอด เราก็เริ่มชิน 1 วันคุยกัน5-6ประโยค แต่เราพยายามมองแล้วว่าไม่มีใครผิด ก็เข้าใจ 
     แต่ช่วงเสาร์อาทิตย์ ซึ่งเราก็ว่างเค้าก็ว่าง แต่เค้าก็จะเงียบทั้งวัน ด้วยความที่เราอยุใกล้กัน คุยกันแค่แชท เราเลยไม่รุ้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง แต่เราไว้ใจนาง เราพยายามชวนคุย แต่นางก็จะแบบอ่อ อืม ล้างจานก่อนนะ กินข้าวก่อนนะ ทำนี้โยคที่นางตัดจบเราตลอด แล้วนางก็จะหายไปนานมาก เราก้รอนางทัก แต่ก้ไม่ต้องเป้นฝ่ายทักไปว่า เสร้จยัง ทำไรอยู่ เรารุ้สึกว่าเราพยายามอยุ่ฝ่ายเดียว 
     แต่ถามว่านางเคยทักมาก่อนไหม ก็เคย แต่ก็เป็นแบบ นอนแล้วนะ ไปเรียนก่อนนะ ตื่นแล้วนะ กลับบ้านแล้วนะ แล้วก้หาย นางไม่เคยถามแม้แต่เราทำไรอยู่ กินข้าวยัง  ว่างป่าว กวนป๊าว สุดท้ายเราก็เป้นคนทักถามตลอด แต่นางอ่านแชทเร็ว แต่แค่อ่านแล้วตอบกลับสั้นๆ อืม ออ ได้ โอเค แค่นี้จริงๆ ตั้งแต่คุยมา เรามักเป้นคนปลุก บอกฝันดีนางก่อนเสมอ  จนเราสงสัยว่า เค้าคุยกับกุเพราะมารยาทรึปีาว เราคุยกับนางหลายรอบแล้ว แต่ก็ทะเลาะกัน เลยตัดปัยหา เก้บไว้คนเดียว
       ถามว่ายังรักนางไหม ตอบเลยว่ามาก ยิ่งแคร์มาก ยิ่งเจ็เจ็บมาก พยายามใช้เหตุผล ไม่เห้นแก่ตัวว่าเออเค้ายุ่ง จะให้สนใจเราคนเดียวก็ไม่ได้  รักแรกมักเจ็บมาก เราจะถอยออกมา แต่เข้าใจป่ะว่าไม่เคยรักใคร ไม่เคยมีความรู้สึกนี้ ตอนนี้คือตึง เศร้า ซึม ครบรสชาติมากบอกเลย 

อยากรุ้ว่า เราควรวางตัวยังไง อยู่ต่อ หรือ ตัดใจ แต่อยากให้แนะนำมากกว่าด่านะคะ ต้องบอกก่อนว่าเราเป้นคนที่อ่อนต่อทุกอย่างมาก อารมณ์จะหวั่นไหวง่าย เป็นคนเจ้าน้ำตา เรามักแคร์ทุกอย่าง มากกว่าตัวเอง พยายามแก้แล้วค่ะ แต่คงต้องใช้เวลาสักระยะ แค่อยากได้คำแนะนำ สำหรับรักแรก ที่ไม่ค่อยจะมีประสบการณืด้าน