... ทุกๆ เช้าทุกคนต้องมีสิ่งที่พบเห็นและเกิดเรื่องราวให้ขบคิด... สำหรับเช้าวันจันทร์ของป้าเขียว ก็จะเป็นวันหนึ่งๆ ที่ป้าเขียวต้องรีบตื่นแต่เช้าและรีบไปโรงเรียน ป้าเขียวไม่ใช่นักเรียน... ป้าเขียวไม่ใช่นักศึกษา... ป้าเขียวไม่ใช่คุณครู
แต่ป้าเขียวคือมนุษย์แม่คนหนึ่ง
... สิ่งที่ป้าเขียวพบเจอแต่ละวันมันก็จะแตกต่างกันไปตามยุคตามสมัย สมัยป้าเขียวโรงเรียนในความทรงจำมันก็จะมีเรื่องราวมากมาย คิดว่าคนในยุคนั้นก็น่าจะมีเรื่องราวดีๆ ให้จดจำเหมือนกับป้าเขียว ป้าเขียวก็จะเล่าแค่พอหอมปากหอมคอนะคะ เผื่อคนที่อยู่ในยุคเดียวกันกับป้าเขียวเค้าอยากจะมาแบ่งปันสิ่งสวยๆ งามๆ ในความทรงจำกันบ้าง...
... เรื่องราวต่างๆ ในโรงเรียนมันก็คงจะแตกต่างกันไปตามยุคตามสมัย สมัยป้าเขียวการบอกรักหรือชอบใครมักจะมีจดหมายเล็กๆคืออาจจะฉีกจากสมุดที่ใช้เขียนหนังสือ หรือไปซื้อกระดาษเขียนจดหมายที่มีลวดลายหวานแหววเพื่อให้เป็นที่ดึงดูดใจที่สุด
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เอาเป็นว่าเลิกเรียนไปการบ้านชิ้นหนึ่งน่าจะเป็นการเขียนจดหมายบอกรักและพยายามตกแต่งให้ดูน่าดึงดูดใจที่ซู้ดด...
ทุกๆ เช้าจดหมายเหล่านั้นมันจะถูกมาวางอยู่ในชั้นใส่หนังสือใต้โต๊ะ จะถูกส่งมาทุกๆ วันจนกว่าอีกฝ่ายจะตกลงตอบรับเป็นแฟน หรือจะหยุดก็ต่อเมื่อถูกอีกฝ่ายปฏิเสธไป ในยุคนั้นจะไม่มีการมาพูดบอกรักกันตรงๆ แบบยุคนี้ จะมีแค่ทางจดหมายหรือฝากคนอื่นมาบอก
การบอกรักบางทีก็เป็นลูกอมอาร์ทบีทสีชมพูหวานแหววน่ารัก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไม่รู้ว่าหมดตังค์กันไปเท่าไหร่
อมกันจนให้ฟันผุไปข้างหนึ่งเลยล่ะ สำหรับคนที่เป็น popular นะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บางคนก็ไม่เคยได้อมสักเม็ด นอกจากจะได้อานิสงค์จากเพื่ิอน
บางทีก็ส่งมอบดอกกุหลาบสีแดงให้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไม่รู้ว่าไปขโมยที่บ้านใครมาให้
ตอนเย็นเลิกเรียนก็จะเห็นถือดอกไม้กลับบ้านกันเพี้ยบ...
นี่เป็นเรื่องราวคร่าวๆ ในโรงเรียนสมัยป้าเขียวยังเรียนหนังสือ ป้าเขียวคิดว่ายุคสมัยนี้มันก็จะเปลี่ยนไปเพราะมีเทคโนโลยีการสื่อสารที่ทันสมัยมาเป็นสะพานส่งมอบความรัก ส่งมอบมิตรภาพที่ดีๆ ให้กัน
วันนี้ก็ขอเป็นบทเพลงเกี่ยวกับโรงเรียนก็แล้วกันนะคะ... สำหรับเรื่องราวใครอยากแบ่งปัน
เรื่องเล่าขานตำนานรักในโรงเรียนเชิญได้นะคะ
🏫เรื่องเล่าขานตำนานรักในโรงเรียน พร้อมแบ่งปันบทเพลงที่ทำให้ระลึกถึงโรงเรียน🏫
... สิ่งที่ป้าเขียวพบเจอแต่ละวันมันก็จะแตกต่างกันไปตามยุคตามสมัย สมัยป้าเขียวโรงเรียนในความทรงจำมันก็จะมีเรื่องราวมากมาย คิดว่าคนในยุคนั้นก็น่าจะมีเรื่องราวดีๆ ให้จดจำเหมือนกับป้าเขียว ป้าเขียวก็จะเล่าแค่พอหอมปากหอมคอนะคะ เผื่อคนที่อยู่ในยุคเดียวกันกับป้าเขียวเค้าอยากจะมาแบ่งปันสิ่งสวยๆ งามๆ ในความทรงจำกันบ้าง...
... เรื่องราวต่างๆ ในโรงเรียนมันก็คงจะแตกต่างกันไปตามยุคตามสมัย สมัยป้าเขียวการบอกรักหรือชอบใครมักจะมีจดหมายเล็กๆคืออาจจะฉีกจากสมุดที่ใช้เขียนหนังสือ หรือไปซื้อกระดาษเขียนจดหมายที่มีลวดลายหวานแหววเพื่อให้เป็นที่ดึงดูดใจที่สุด[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ทุกๆ เช้าจดหมายเหล่านั้นมันจะถูกมาวางอยู่ในชั้นใส่หนังสือใต้โต๊ะ จะถูกส่งมาทุกๆ วันจนกว่าอีกฝ่ายจะตกลงตอบรับเป็นแฟน หรือจะหยุดก็ต่อเมื่อถูกอีกฝ่ายปฏิเสธไป ในยุคนั้นจะไม่มีการมาพูดบอกรักกันตรงๆ แบบยุคนี้ จะมีแค่ทางจดหมายหรือฝากคนอื่นมาบอก
การบอกรักบางทีก็เป็นลูกอมอาร์ทบีทสีชมพูหวานแหววน่ารัก[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ อมกันจนให้ฟันผุไปข้างหนึ่งเลยล่ะ สำหรับคนที่เป็น popular นะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
บางทีก็ส่งมอบดอกกุหลาบสีแดงให้[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ตอนเย็นเลิกเรียนก็จะเห็นถือดอกไม้กลับบ้านกันเพี้ยบ...
นี่เป็นเรื่องราวคร่าวๆ ในโรงเรียนสมัยป้าเขียวยังเรียนหนังสือ ป้าเขียวคิดว่ายุคสมัยนี้มันก็จะเปลี่ยนไปเพราะมีเทคโนโลยีการสื่อสารที่ทันสมัยมาเป็นสะพานส่งมอบความรัก ส่งมอบมิตรภาพที่ดีๆ ให้กัน
วันนี้ก็ขอเป็นบทเพลงเกี่ยวกับโรงเรียนก็แล้วกันนะคะ... สำหรับเรื่องราวใครอยากแบ่งปันเรื่องเล่าขานตำนานรักในโรงเรียนเชิญได้นะคะ