ขอเกริ่นก่อนเลยนะคะ ว่าคุณพ่อกับคุณแม่แยกทางกันตั้งแต่ยังเด็ก ที่ผ่านมาแม่เราเลี้ยงดูเราเองคนเดียวตลอด
ค่าเทอมต่างๆ พ่อเราอย่างมากแค่พาเราไปดูหนังกินข้าวเดือนละครั้ง สองเดือนครั้ง เหมือนไม่ได้ห่างไปไหนมาก
ก่อนเราเรียนจบสักพัก พ่อเคยเปรยตอนพาเราไปกินข้าวว่าถ้าเราทำงาน เขาจะให้เราค้ำบ้านให้ พูดเหมือนเชิงขำๆค่ะ

พอเราเรียนจบ พ่อก็ติดต่อมาบ่อยขึ้น พอเราได้งานก็ถามเงินเดือน แม่บอกว่าไม่ต้องไปบอก แต่สุดท้ายเขาถามจี้จนเราต้องบอกอยู่ดี
ทำงานได้เดือนเดียวพ่อก็โทรมาบอกให้ไปเซ็นค้ำซื้อรถให้หน่อย แต่เราก็ปฏิเสธไปค่ะ ช่วงนั้นก็เครียดๆพักนึง ใจนึงก็สงสารเขา ตัวคนเดียว

แต่พอผ่านเรื่องนี้ไป เขาก็โทรมาถี่ขึ้น โทรมาบ่นเรื่องเงืนตลอด พูดเหมือนฟีลไม่ได้อยากได้อะไรจากเรา แล้วก็บอกว่ารู้สึกผิดที่ไม่มีเวลามากินข้าว
กับเราแล้วเพราะต้องทำงานผ่อนรถ เหมือนเราไม่ได้เซ็นค้ำให้พ่อเลยต้องจ่ายหนักขึ้น

ตอนนี้เขาโทรมาอาทิตย์ละสองครั้ง พยายามซื้อข้าวซื้อน้ำมาให้กินที่ทำงาน  แต่ทุกครั้งก็จะมีเรื่องเงินมาพูดตลอด จนเราไม่อยารกับโทรศัพท์แล้ว
ตอนนี้เรากับแม่พึ่งซื้อบ้านกันได้สักพัก ลำพังช่วยแม่ผ่อนบ้าน รถ ก็ไม่เหลือแล้ว ไม่รับสายจากพ่อเลยเราก็ไม่กล้า เผื่อพ่อเป็นอะไรขึ้นมาเพราะพ่ออยู่คนเดียวด้วย ตอนนี้เลยอึดอัดทุกครั้งที่เขาโทรมาเลยค่ะ 

ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับความเห็นนะคะ