ถ้าเป็นสมัยเจเก้น คล็อปป์มาคุมทีมใหม่ๆ แค่ชนะแมนซิตี้ได้ก็แทบวิ่งแก้ผ้ารอบบ้านแล้ว  แต่เดี๋ยวนี้ดีใจระดับหนึ่งเท่านั้น  ตอนนี้แข่งไป17นัด ชนะ16เสมอ1 แต่แฟนลิเวอร์พูลหลายคนกลับรู้สึกเสียดายนัดเสมอแมนยู ถ้าชนะก็จะกลายเป็น แข่ง17 ชนะ17รวด    เฮ้ย!!! บ้าไปแล้ว แค่แข่งไป17นัด ชนะ16เสมอ1 ก็ผลงานมาสเตอร์พีซแล้ว นี่จะเอาชนะรวด17นัดเลย พระเจ้าโอริกิ

เชื่อไหมผมดูลิเวอร์พูลชนะซัลบวกผ่านเข้ารอบ16ทีม UCL แล้ว ผมเฉยๆมาก ไม่ได้ดีใจอะไรเลย อารมณ์จะประมาณว่าเข้ารอบเหรอ อ๋อ อืมๆ เหรอๆ
ที่เฉยๆไม่ใช่เพราะว่ามั่นใจลิเวอร์พูลจะเข้ารอบ หรือประมาทนะ  แต่มันเป็นอารมณ์ตามมาตรฐานตัวเองที่สูงขึ้นว่า การเข้ารอบ16ทีมUCL มันควรต้องทำได้อยู่แล้ว ก็แหงละ เป็นถึงแชมป์ยุโรป

เราเห็นซาลาห์ขี้เลี้ยง เล่นน่าเบื่อ ยิงทิ้งยิงขว้าง แล้วเรารู้สึกหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ ว่า เอ็งทำอะไรของเอ็งวะ  แต่ผมจำได้ว่าผมเคยดูซัวเรซร่างเทพ ตอเรสร่างเทพสมัยเล่นกับลิเวอร์พูลก็ทำหมูหกไปไม่น้อยเหมือนกัน เพียงแต่ตอนนั้นลิเวอร์พูลไม่ได้พีคเหมือนตอนนี้ เราก็เลยตั้งมาตรฐานไปตามระดับผลงานของทีม

ตอนเข้าชิงUCLกับรีลมาดริด กับ ตอนเข้าชิงUCLกับสเปอร์ส อันไหนเป็นกระแส ปลาบปลื้มปิติมากกว่ากัน แน่นอนตอนเข้าชิงกับรีลมาดริด เป็นกระแสกว่าเยอะ นี่ขนาดตอนเข้าชิงกับสเปอร์สมีแมตตำนานชนะบาร์ซ่า4-0เข้ามามีส่วนด้วย กระแสยังไม่รุนแรงเท่าตอนเข้าชิงกับรีลมาดริด ก็เพราะตอนนั้นแฟนลิเวอร์พูลทั้งโลกก็คาดไม่ถึงว่าทีมตัวเองจะไปถึงรอบชิงกับรีลมาดริด  แต่พอปีถัดมาแฟนลิเวอร์พูลเริ่มรู้ระดับทีมตัวเองแล้วเลยตั้งเป้าหมาย มาตรฐานตัวเองสูงขึ้นตามระดับผลงานทีม

เชื่อไหม แฟนลิเวอร์พูลหลายคนคิดเหมือนกันว่า เราชนะติดต่อกันมาขนาดนี้ แต่เวลาเจอทีมเล็กทำไมเราต้องมาชนะหวุดหวิดสูสีกัน สกอร์กระจุ๋มกระจิ๋ม ทำไมต้องมาดมยาดมตราโป๊ยเซียน แต่เราอาจลืมไปแล้วว่าสมัยแมนยูยุครุ่งเรือง แมนยูก็ไม่ได้ไล่ถล่มชาวบ้านทุกนัดนะ ส่วนมากก็เฉือนชนะหวุดหวิดเจียนอยู่เจียนไปแบบนี้แหละ