ขอความคิดเห็นเพื่อนๆ พี่ๆ ค่ะ เป็นครูมา จะ 9 ปี แล้ว เราไม่เคยมีความสุขเลย มีแว้บๆ ช่วงที่สอนอนุบาล ได้หวีผมให้เด็ก ถักเปียให้เค้า ตรงนั้นโอเค แต่แค่ 5% ของเรื่องอื่นๆ ที่เหนื่อยเอาการ ทุกขนมมาขายโรงเรียนเป็นแม่ค้าขายตอนกลางวัน พอต่อมาย้ายไปอีกโรงเรียนได้สอนเด็กประถม (เราจบเอกอังกฤษ) แย่เลย งานเอกสารเยอะมาก ทำเราได้ ทำเป็น รับผิดชอบงาน งานก็เลยไหลเข้ามาเยอะแยะไม่ทันรู้ตัว อีกครึ่งปีก็จะต้องเป็นหน.งานฝ่ายบุคคลแล้ว.. อยากเป็นครูสอนเด็ก ไม่ได้อยากเป็นครูทำเอกสาร แต่ก็มาไกลเกินไปแล้ว ถ้าคนเป็นครูก็จะรู้ดีว่า.. งานเอกสารเป็นอะไรที่น่าเบื่อ และกินเวลาเด็กมาก งานในโรงเรียน ซ่อมนู้นนี่ ติดต่อทำนั่นนี่ ก็หน้าที่ครู ยอมรับว่าเหนื่อยมาก แต่อะไรก็ไม่เท่าเป็นครู แล้วไม่ได้สอนเด็กอย่างเต็มที่ ด้วยระบบต่างๆ ที่บีบคั้นให้ต้องออกนอกห้องเรียนตลอดๆ ทำให้เราหมดกำลังใจ ด้วยความไม่ได้รักเด็ก ไม่ได้อยากเป็นครูเป็นทุนเดิม แต่ที่บ้านสนันสนุนทางนี้ ถ้าพูดว่าจะลาออก บรรยากาศในบ้านจะเปลี่ยนไปทันที จะอึมครึมมาก เครียด

ถ้าเป็นเพื่อนๆ จะตัดสินใจอย่างไรกันคะ ระหว่าง อดทนอีก 16 ปีกับอาชีพครู แล้วออกรับบำนาญ มีกินมีใช้ไม่อดอยาก หรือ ออกซะตอนนี้เลยยอมให้สังคมด่า รวมถึงแม่ด้วย แล้วออกมาทำงานอิสระของตัวเอง อาจจะเงินน้อยกว่าแต่น่าจะมีความสุข ??? คิดไม่ตกกลัวออกแล้วอดตาย โดนเหยียบซ้ำ 555+ เราควรทำอย่างไรดี