สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 23
ถ้าจขกท.พูดต่อหน้าครูแบบนึง คือนอบน้อม เก็บถ้อยเก็บคำ แต่ในกระทู้อีกแบบนึง ก็แล้วไป
แต่ถ้าพูดกับครู เหมือนที่เป็นในกระทู้นี้ บอกเลยว่าลำบากแล้ว
คุณคิดว่าคุณปรับปรุงตัวแล้ว ก็อาจจะใช่ แค่เรื่องมาสายมันเล็กน้อย ก็อาจจะใช่ แต่ตอนนี้โอกาสของคุณมันอยู่ในมือของครู สิ่งที่คุณควรทำคือขอความเห็นใจ เค้าว่าผิดก็ยอมรับและขอโทษ ไม่ว่าใจคุณจะคิดยังไงก็ไม่ต้องไปเถียงเค้าฉอดๆ ขอให้พ่อแม่มาช่วยคุย ตั้งเป้าหมายว่าจะแก้ 0 กี่ตัวๆในเวลาสั้นๆแล้วทำให้เค้าเห็น ตั้งเป้าหมายแล้วพิสูจน์ไปทีละหน่อยๆ
ตอนวัยรุ่นเราเคยเป็นแบบคุณ อะไรที่จบไปแล้ว จะขุดมาด่าทำไม บอกว่าเดี๋ยวนี้ไม่ทำแล้วๆๆ
แต่พอโตมาหน่อยถึงรู้ว่า บางอย่างที่เราเคยทำ เรารู้ว่าเราผิดแหละ แล้วก็ไม่ทำแล้ว แต่ในสายตาคนนอกเค้าไม่รู้หรอกว่าเราก็สำนึก เพราะการเถียงไม่ใช่ลักษณะของคนยอมรับผิด และสิ่งที่เราเคยทำมันก็ยังมีผลต่อเนื่องมาทำให้คนยกมาว่าได้ เหมือนเทอม 1 ที่คุณเกเร คนก็มาบอกว่านี่ไงคุณถึงต้องออก คุณก็ไปว่าเค้าเป็นมนุษย์ป้าอีก
คือเราเข้าใจมุมคุณเพราะเราเคยคิดเหมือนกันเลย แต่จะบอกว่าบางทีการต้องยอมรับคำตำหนิก็เป็นส่วนนึงของการรับความผิด และการสำนึกผิดนี่ล่ะคือตัวช่วยที่ทำให้คนเห็นใจ ความเห็นใจนั้นจะทำให้เค้ายอมช่วยเหลือคุณมากกว่าปกติค่ะ ทั้งเรื่องนี้และในอนาคต
เพิ่มนอกเรื่อง ถ้าได้โอกาส หรือไม่ได้แล้วต้องไปเรียนที่อื่นก็ตาม จขกท.ต้องพยายามมากๆนะคะ เรียนแค่พอผ่านไม่ได้ ต้องส่งตัวเองขึ้นไปแถวหน้าๆ เข้ามหาลัยดีๆ มีผลกับอนาคตมาก ทั้งงานที่เงินเดือนสูงๆ และ connection ดีๆที่ถึงไม่ใช่พนักงานเงินเดือนก็ไปต่อยอดได้เยอะ
แต่ถ้าพูดกับครู เหมือนที่เป็นในกระทู้นี้ บอกเลยว่าลำบากแล้ว
คุณคิดว่าคุณปรับปรุงตัวแล้ว ก็อาจจะใช่ แค่เรื่องมาสายมันเล็กน้อย ก็อาจจะใช่ แต่ตอนนี้โอกาสของคุณมันอยู่ในมือของครู สิ่งที่คุณควรทำคือขอความเห็นใจ เค้าว่าผิดก็ยอมรับและขอโทษ ไม่ว่าใจคุณจะคิดยังไงก็ไม่ต้องไปเถียงเค้าฉอดๆ ขอให้พ่อแม่มาช่วยคุย ตั้งเป้าหมายว่าจะแก้ 0 กี่ตัวๆในเวลาสั้นๆแล้วทำให้เค้าเห็น ตั้งเป้าหมายแล้วพิสูจน์ไปทีละหน่อยๆ
ตอนวัยรุ่นเราเคยเป็นแบบคุณ อะไรที่จบไปแล้ว จะขุดมาด่าทำไม บอกว่าเดี๋ยวนี้ไม่ทำแล้วๆๆ
แต่พอโตมาหน่อยถึงรู้ว่า บางอย่างที่เราเคยทำ เรารู้ว่าเราผิดแหละ แล้วก็ไม่ทำแล้ว แต่ในสายตาคนนอกเค้าไม่รู้หรอกว่าเราก็สำนึก เพราะการเถียงไม่ใช่ลักษณะของคนยอมรับผิด และสิ่งที่เราเคยทำมันก็ยังมีผลต่อเนื่องมาทำให้คนยกมาว่าได้ เหมือนเทอม 1 ที่คุณเกเร คนก็มาบอกว่านี่ไงคุณถึงต้องออก คุณก็ไปว่าเค้าเป็นมนุษย์ป้าอีก
คือเราเข้าใจมุมคุณเพราะเราเคยคิดเหมือนกันเลย แต่จะบอกว่าบางทีการต้องยอมรับคำตำหนิก็เป็นส่วนนึงของการรับความผิด และการสำนึกผิดนี่ล่ะคือตัวช่วยที่ทำให้คนเห็นใจ ความเห็นใจนั้นจะทำให้เค้ายอมช่วยเหลือคุณมากกว่าปกติค่ะ ทั้งเรื่องนี้และในอนาคต
เพิ่มนอกเรื่อง ถ้าได้โอกาส หรือไม่ได้แล้วต้องไปเรียนที่อื่นก็ตาม จขกท.ต้องพยายามมากๆนะคะ เรียนแค่พอผ่านไม่ได้ ต้องส่งตัวเองขึ้นไปแถวหน้าๆ เข้ามหาลัยดีๆ มีผลกับอนาคตมาก ทั้งงานที่เงินเดือนสูงๆ และ connection ดีๆที่ถึงไม่ใช่พนักงานเงินเดือนก็ไปต่อยอดได้เยอะ
แสดงความคิดเห็น
ผมร้องเรียนใครได้บ้างครับโดนคุณครูตัดอนาคตทั้งที่อีกแค่ 2 เดือนกว่าจบ ม.6 แล้ว
และพอเที่ยงครูหัวหน้าระดับและที่ปรึกษาก็เรียกผมไปคุยแบบ 3-1 เขาพูดว่าทำไมยังมาเรียนรู้มั้ยเธอโดนไบ่ออกแล้วพูดกดดันผมเขาจ้องจะเอาผมออกอย๋แล้วด้วยแหละครับ และเขาบอกว่าไม่มีโอกาสสำหรับผมแล้วผมเลยบอกอาจารย์ผมจะจบ ม.6 แล้วนะครับอีกแค่ 2 เดือนกว่า เขาก็ไม่สนใจที่ผมพูดและผมก็บอกแค่เรื่องมาสายให้ผมออกมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย ครูเขาก็มีการพูดว่า แล้วเรื่องแบบไหนต้องเป็นเรื่องใหญ่ ผมก็เลยบอกว่ามาสายมันไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่าโดดเรียนสูบบุหรี่เลยนะครับ เขาก็ไม่สนใจจะเอาผมออกอย่างเดียวทั้งที่มันแค่เรื่องมาสายและก็ไม่ได้เข้าประชุมระดับถึงกับต้องไล่ออกเลยหรอครับ
ผมอยากเข้ามหาลัยพร้อมเพื่อนไม่อยากเรียนพร้อมเพื่อนจบพร้อมน้องทั้งที่อีกแค่ 2 เดือนกว่า และ 0,ร ผมโดดเยอะเลยติดเยอะ 15 ตัว แต่ผมรู้ตัวผมว่าตัวผมไหวแต่ครูก็บอกแม่ว่าผมแก้ไม่ไหวถึงเรียนไปก็ไม่จบ ครูพูดแบบนี้ได้ด้วยหรอครับจรรยาบรรญของครูไปไหน พูดจาแบบฟังไม่ได้ และผมได้ปรึกษากับครูท่านนึงท่านบอกผมว่าผมเป็นเด็กเรียนได้แต่ติดแค่ขี้เกียจ เขาบอกว่าเด็กปีก่อนๆติด 20-30 ตัวยังจบได้นี่แค่ 15 ตัวถึงกับเอาเด็ก ผมต้องทำยังไงดีครับ