How to keep.... จริงๆเราก็เลิกกันไปก็เนิ่นนานแล้ว แต่แปลกที่ฉันยังเก็บทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอยังเก็บทุกเรื่องราวของเธอเอาไว้
แค่ตอนนี้แค่เปลี่ยนจากเก็บไว้ในหัวใจ มาเก็บไว้เป้นความทรงจำส่วนลึกของห้วงความรู้สึก
พอเลิกกันของทุกอย่างฉันเลือกที่จะโยนมันลงกล่องและปิดมันให้สนิทโดยไม่ได้ไปเปิดมันขึ้นมาอีก 
จนในบางครั้งก็เกือบหลงลืมอะไรที่เกี่ยวกับเธอไปบ้าง เกือบจะลืมเรื่องราวๆต่าง แต่ฉันไม่เคยลืมเธอเลย ของของเธอฉันไม่เคยคิดจะเอาไปทิ้ง 
มันไม่มีเหตุผลและหาเหตุผลของการเก็บไว้และการไม่เอาไปทิ้งไม่เจอเลย ก็เลยเก็บมาตลอดเก็บไว้เพื่อนึกถึงคนบางคน
คนที่ฉันไม่สามารถกลับไปยืนข้างๆเธอได้อีก เธอคนที่ฉันเคยรักสุดหัวใจ เธอคนที่ทำให้ฉันเจ็บปวดมาตลอด
คนที่ฉันบอกว่าเกลียดมาตลอดแต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าฉันก็ยังคงรักเธออยู่ดี 
มาวันนี้ฉันได้มาเปิดกล่องใบนั้นที่ฉันได้ใส่ทุกๆอย่างที่เกี่ยวกับเธอเอาไว้ใบที่ฉันไม่เคยคิดจะเปิดมาตลอด จนวันนึงฉันได้เจอและเปิดมันขึ้นมาอีกครั้ง
มีมากมายหลากหลายอารมณ์ เหมือนฉันหลุดเข้าไปในภวังนั้นอีกครั้ง ภวังแหล่งการรักใครสักคนและการจากลา   
...เปิดมาเจอภาพถ่ายเก่าๆ รอยยิ้มที่แก้มแถบแตก... เปิดมาเจกล่องขนมเหล็กใบเก่าที่เธอเคยให้ฉัน เปิดมาเจอของขวัญที่แสนจะไร้ค่าในตอนนั้นแต่ในตอนนี้กลับล้ำค่าเหลือเกิน เปิดมาเจอความทรงจำว่าเราเคยรักกันไม่แน่ใจว่ารักกันแค่ไหนแต่นอนนั้นก็รัก จะพูดว่าตอนนั้นจริงๆมันก็ดีนะ
ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่ตั้งอยู่บนเตียงของฉันกับคำพูดของเธอที่เคยบอกฉัน ....
" ถ้าวันไหนเธอไม่อยู่จะมีหมีน้อยเป็นตัวแทนของเธอ วันนี้เธอไม่ได้ผิดคำพูดเลยไม่มีเธออยู่แล้วจริงๆแต่หมีน้อยยังอยู่ " 
..ฉันค่อยๆเปิดอ่านไดอารี่ของฉันที่เคยเขียนถึงเธอ..ว่าเธอเคยชอบอะไรบ้างนะ ชอบกินอะไร ไม่ชอบอะไรรอ่านไปนี่นั่งขำนะยิ้มด้วย!!! 
แต่ตอนจบของสองเราไม่ได้เป็นดั่งฝันตอนจบช่างแสนเศร้า ...เราสองคนเลิกกัน... ไม่ว่าด้วยเหตุผลใดๆไม่ว่าฉันหรือเธอเป็นคนผิดแต่สุดท้ายคือเลิกกัน 
//วันนั้นฉันอาจจะแย่ที่งี่เง่าและไม่ยอมฟังเหตุผลของเธอ...หรือเป็นเพราะเธอที่ไม่ยอมฉันเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา //
ไม่ว่าตอนสุดท้ายตอนจบจะแย่ไปหน่อย   แต่การจากลากันวันนั้นทำให้ฉันได้เรียนรู้บางอย่างว่าการไม่มีเธออยู่จริงๆฉันก็อยู่ได้นะ ^^ ...
ฉันเข้มแข็งขึ้นนะ...ฉันไปเที่ยวคนเดียว กินข้าวคนเดียว ทำในสิ่งที่ฉันรักที่ฉันฝันมาตั้งนาน ....   ....
ตอนนี้ฉันออกเดินทางแล้วนะ ฉันยังแอบเหงา ...แอบมีบางครั้งที่ยังคิดถึงเธอ ตอนที่ฉันเดินทางเราบังเอิญเจอกัน ฉันไม่รู้เลยว่าเธอจะจำฉันได้หรือเปล่า !!
เธอมากับคนใหม่ของเธอฉันแอบยิ้ม   ให้เธอด้วยและแอบยินดีกับเธออยู่ห่างๆ...ฉันมองดูเธอไปกับคนอื่นด้วยความยินดีเสมอมา..
" เมื่อเธอเจอคนที่ใช่กว่าฉัน" คนที่เข้ากับเธอได้ดีและเพรียบพร้อมกว่าฉันคนนี้.. มาถึงวันนี้แหวนที่เธอให้ฉันมาฉันขอเก็บไว้เป็นความทรงจำดีๆนะ  
 ฉันแทบจำไม่ได้ถึงวันที่เราทะเลาะกัน วันที่เราสองคนพูดด้วยน้ำตาที่นองหน้าว่ารักของเราไปต่อไม่ได้อีกแล้ว
วันที่ฉันและเธอยอมถอยออกห่างจากกันวันที่ยอมปล่อยเชือกที่ดึงกันไว้มาเนิ่นนาน ฉันและเธอต่างโทษกันในวันนั้นว่าเพราะเธอเพราะฉันที่ทำให้รักไปต่อไม่ได้แล้วและไม่เคยโทษตัวของเราเองเลย ตอนเลิกกันใหม่ๆมันอาจจะลำบากหน่อย หันไปเจอมุมที่ไม่มีเธออยู่..ตู้เสื้อผ้าที่โล่งเปล่าไร้สิ้นเสื้อผ้าตัวเดิมของเธอเหมือนวันวานห้องที่ดูแคบๆตอนนั้นตอนนี้ดูกว้างไปเลยเมื่อไม่มีเธออยู่ บางครั้งฉันยังแอบคิดนะว่าคนที่ไม่เคยทำอะไรเลยอย่างฉันกลับต้องมาทำกับข้าวกวาดห้องถู.ห้องซักเสื้อผ้าเน่าๆ..ให้ใครบางคนใส่และเต็มใจทำกับข้าวให้ใครบางคนกินคิดย้อนไปฉันยังคงแอบยิ้มอยู่ในใจเพียงคนเดียวเสมอมา..
แต่ไม่ว่ายังไงก็ขอบคุณนะที่ยังมาดูแลและมาหาและยังถามไถ่ถึงความเป็นอยู่ของฉัน ถามฉันว่าไม่มีผ้าเน่าๆของเธอและรู้สึกเหนื่อยน้อยลงไหมรู้สึกดีไหมที่ฉันไม่ต้องปวดหัวและคอยเป็นห่วงเธอเหมือนที่ผ่านมาฉันอยากจะตอบเหลือเกินว่าฉันโครตคิดถึงผ้าเน่าๆของเธอเลย ..แต่วันนี้เราเลิกกันแล้วนะ..
แต่ยังไงก็ขอบคุณเธอนะที่ยังมาอวยพรวันเกิดของฉันและดูแลฉันเสมอมา..ที่บอกให้ฉันยิ้มเยอะๆวันนี้ฉันเริ่มยิ้มมได้แล้วนะ.
 จนในวันที่ฉันลุกขึ้นได้ฉันบอกเธอว่าให้เธอไปเริ่มต้นชีวิตใหม่นะ ฉันขอโทษสำหรับทุกอย่างและให้อภัยเธอนะสำหรับทุกอย่างที่ผ่านมาเหมือนกัน 
.....แม้ว่าวันนี้คนที่ยืนข้างเธอไม่ใช่ฉันคนนี้แต่ฉันยินดีนะ  
และจบแบบนี้ดีที่สุดแล้ว ฉันยังห่วงใยเธออยู่ห่างๆในฐานะเพื่อนคนนึง วันเกิดเธออาจจะไม่ได้มีคำอวยพรของฉันให้เธอหรอกนะ
///ฉันไม่อยากทำให้คนปัจจุบันของเธอต้องมามีปัญหากับเธอเพราะคนเก่าอย่างฉัน //
ฉันไม่ได้อยากใจร้ายหรือใจดำแต่การยืนห่างกันมันดีที่สุดแล้ว ความห่างไกลทำให้ฉันมองเห็นเธอได้ชัดเจนเสมอ
ในฐานะอดีตคนที่ฉันเคยรัก... และฐานะเพื่อนที่หวังดีกับเธอเสมอมา สุขสันวันเกิดนะ