เธอถามว่าเม็ดทรายละลายไหล
เปรียบหัวใจหล่นหาย..ใช่ไหมนั่น
เธอเห็นดาวเคียงร้อยคล้อยผูกพัน
เธอถามจันทร์จะรักไหมในหมู่ดาว
เห็นใบไม่ร่วงหล่นบนผืนหล้า
เธอคิดว่าหัวใจเจ็บ ..จนเหน็บหนาว
เส้นทางเดินระยะทางกางกั้นเรา
เธอหวั่นไหวซึมเซาใจร้าวรอ
ในอดีตเธออาจเห็นฉันเช่นนั้น
ปัจจุบันเธออาจเห็นเช่นที่ขอ
อนาคตเธอจะเห็นเส้นถักทอ
ที่ฉันก่อต่อเพิ่มมาเติมวาง
หากว่าใจรักกันอย่าหวั่นไหว
ใช้หัวใจผูกพันด้วยสรรสร้าง
แม้ไม่รู้วันข้างหน้าในเส้นทาง
อาจรอนแรมอ้างว้างถ้าห่างกัน
จึงขอฝากเพลงให้จากใจนี้
คือวจีคำรักที่ถักสาน
แทนคุณค่าไมตรีที่นานวัน
เป็นของขวัญคำมั่น..สัญญาใจ
เพ็ญพิชญา
แทนใจ....