คือว่านิสัยเราก็ไม่ใช่คนเจ้าชู้นะคะเรายังไม่เคยมีแฟนหรอกค่ะพึ่งอยู่มอสามยังไม่จริงจังกับความรักเท่าไหร่ไม่พร้อมที่จะมีแฟนรู้สึกว่าชอบการอยู่คนเดียวมากกว่าการมีแฟนก็เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงนั้นแหละค่ะและก็ชอบแอบชอบคนอื่นมากกว่าการได้เป็นแฟนเพราะรู้สึกว่าการได้แอบชอบมันมีความสุขมากๆเลยถึงบางครั้งความรู้สึกจะไม่โอเคบ้างก็ตามแต่ก็มีความสุขในแบบของเราจริงๆงั้นเข้าเรื่องเลยนะคะ55555
         คนที่แอบชอบก็คือเพื่อนในห้องนี่แหละค่ะนามสมมุติชื่อละกันนะคะ คนแรกทีคนที่สอง เอส ทีและเอสก็เป็นเพื่อนกันด้วยนะคะอ๊ากกกกจ่าบ้าตั้ย
เอสและทีนิสัยเงียบๆขึมๆไม่ค่อยพูดเหมือนกันอีกคือช่วงมอสองเทอมหนึ่งเรารู้ว่าทีชอบเราเพราะเอสมาบอกเราค่ะแต่เราก็ยังไม่ได้ชอบทีนะคะพอมาเรื่อยๆเราก็ไม่รู้จะทำตัวยังไงเวลาอยู่กับทีและก็เริ่มหวั่นไหวกับทีบ้างจนเราก็เริ่มชอบทีพอช่วงเทอมสองก็ได้คุยกับทีและทีก็ได้มาบอกชอบเราค่ะและเราก็ได้บอกชอบทีไปเหมือนกันแต่ก็ยังคุยกันไปเรื่อยๆพอช่วงจะเปิดเทอมสองเราก็ได้บอกทีไปว่าเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเนอะและก็ขอโทษทีไปที่แบบว่าให้ความหวังแต่เราบอกแบบนั้นไปเราก็เศร้าเหมือนกันนะคะเหตุผลที่บอกทีแบบนั้นไปเพราะทีบอกไปเริ่มเรื่องเลยค่ะดูงีเง่าจังเนอะ   พอเปิดเทอมมอสามมาก็ไม่กล้ามองหน้าหรือคุยด้วยกับทีเลยค่ะผ่านไปสักพักก็คุยกันเหมือนเพื่อนปกติละค่ะเราก็ไม่หวั่นไหวกับทีแล้วแต่เราหวั่นไหวกับเอสแล้วค่าาาาเวลาเขายิ้มนี่แทบละลายเขาเป็นคนอ่อนโยนนะคะแล้วเราก็รู้ว่าเขามีคนที่ชอบแล้วคือเพื่อนโรงเรียนเดิมของเอสชื่อ โอ แต่เราก็ยังชอบเอสเหมือนเดิมนะและเราก็ดราม่าไปจ้ามีช่วงงนึงเพื่อนของเราก็ไปเล่นกับเอสละแย่งโทรศัพท์เอสมาดูแชทเห็นเอสคุยกับโอและมีรูปเราเห้ยยยยเอสเป็นคนส่งไปค่ะและโอก็ถามเอสในแชทว่านี่หรอคนที่เอสชอบก็คือเราหรอ!!เพื่อนก็พากันไปถามเอส
เอสบอกว่าเคยชอบเราแต่รู้ว่าทีชอบเราก็เลยจะถอยให้ทีคือแบบความรู้สึกของเรามีทั้งเขินและเศร้าสรุปเอสไม่ได้ชอบเราแล้วหลังจากนั้นเรื่อยๆมาเราก็ได้เริ่มเขียนไดอารี่ช่วงเวลาต่างๆและความรู้สึกในแต่ละวันที่ได้คุยได้เล่นกันของเอสจนตอนนี้ได้เขียนเล่มที่สองละนะถ้าเรากล้ามากพอจะเอาไปให้แกนะเราชอบรอยยิ้มของแกมากๆเลยนะถึงแกจะไปชอบรอยยิ้มของโอก็ตามเราจะแอบชอบแกไปเรื่อยๆแต่นี่ก็จะจบมอสามแล้วเนอะไดอารี่คงจะจบลงที่เล่มสองสินะ
           ยังไม่จบนะคะเรื่องราวยังมีอีกคือเราไปหวั่นไหวให้ทีช่วงนึงอีกแล้วทำไมเรายังตัดใจไม่เข้มแข็งพออ๊ากกก็กลับไปคุยกันอีกแล้วแล้วประเด็นเราเป็นคนรุกจ้าเพื่อนของเราก็รู้ก็แซวตอนไปดูหนังกับเพื่อนเราทีก็มาดูด้วยแล้วเพื่อนๆมีแผนการให้ทีมานั่งข้างเราเราหวั่นไหวจริงนะแต่หัวใจไม่ได้เต้นแรงเหมือนเมื่อก่อนแล้วความรุ้สึกไม่ได้ชอบมากเหมือนเมื่อก่อนเกลียดตัวเองนะที่ให้ความหวังคนอื่นตลอดตัดใจไม่ได้สักทีโว๊ยยยไม่เข้มแข็งพอเลยแต่ตอนนี้ก็คุยกับทีอยู่เลยเหมือนความสัมพันธ์จะมากกว่าเพื่อนแล้วทำไงดีกับความรู้สึกสับสนแล้วค่าาา
ขอโทษด้วยนะคะถ้าเราพิมพ์วนไปวนมาบ้างเป็นคนแบบนี้แหละค่ะทั้งพูดทั้งพิมพ์วนเก่งงง5555