ตอนนี้เราทำงานมาได้ 1 ปี กว่าๆ แล้วกับบริษัทแห่งหนึ่งซึ่งเราทำงานสายงานนิเทศ
เรารู้สึกว่าเราทนเหนื่อยทำงานมามากๆ เลยทั้งที่ท้อก็หลายครั้งแล้ว แต่ไม่ถอยนะทนทำมาตลอดจนปีกว่า
เพราะต้องทำงานกลับบ้านบ้าน 5 ทุ่ม เกือบทุกวัน จะเรียกว่าทุกวันก็ได้เพราะไม่เคยเลิกงานต่ำกว่า 3 ทุ่มทั้งที่จริงๆ งานเลิกทุ่มนึง
งานที่ได้รับมามันเยอะมากๆกับการที่คนๆ นึงจะดูได้ เราทำงานในส่วนของการทำรายการซึ่งเราคนเดียวต้องดูรายการถึง 5 รายการ
เขียนสคริป ตรวจเทป เตรียมกอง นอกจากนั้นกองถ่ายก็จะมีงานเสาร์ อาทิตย์ เสมอทำให้ในเดือนนึงแทบหาวันหยุดจากเสาร์ อาทิตย์ไม่ได้เลย
รวมถึงเราลางานหยุดพักร้อน ก็โดนจี้ทวงงานทุกวันของการลาหยุด ซึ่งเป็นงานที่จะเกิดขึ้นในอนาคตเพราะงานที่ต้องเสร็จปัจจุบัน
เราได้ทำครบไปก่อนลางานแล้ว ทำให้การพักร้อนก็ต้องนั่งทำงานไปด้วย เราเลยคิดว่าเราควรทนต่อไป หรือหาหนทางใหม่ดี
เพราะเราเครียดมากๆ ในแต่ละวังานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่เคยคุยกับหัวหน้าแล้วว่างานเยอะเกิน แต่หัวหน้าก็ไม่ได้แก้ไขอะไรให้
ซึ่งเงินเดือนเราคือ 19,000 แต่เรียกว่าไม่เคยมีวันหยุดเลย แต่จุกสุดคือแม่กับพ่อพูดว่า ถ้าเหนื่อยก็พอนะลูก มันยิ่งทำให้เรายังกล้าออก
ไม่อยากออกมานั่งให้พ่อแม่รู้สึกไม่ดีว่าส่งเรียนมาตั้งนาน สุดท้ายตกงาน (เราควรหางานใหม่ไปพลางๆ หรืออยู่ที่เดิมดี)
ทำงานมาปีกว่า กับความคิดว่าควรอยู่ต่อหรือหางานใหม่
เรารู้สึกว่าเราทนเหนื่อยทำงานมามากๆ เลยทั้งที่ท้อก็หลายครั้งแล้ว แต่ไม่ถอยนะทนทำมาตลอดจนปีกว่า
เพราะต้องทำงานกลับบ้านบ้าน 5 ทุ่ม เกือบทุกวัน จะเรียกว่าทุกวันก็ได้เพราะไม่เคยเลิกงานต่ำกว่า 3 ทุ่มทั้งที่จริงๆ งานเลิกทุ่มนึง
งานที่ได้รับมามันเยอะมากๆกับการที่คนๆ นึงจะดูได้ เราทำงานในส่วนของการทำรายการซึ่งเราคนเดียวต้องดูรายการถึง 5 รายการ
เขียนสคริป ตรวจเทป เตรียมกอง นอกจากนั้นกองถ่ายก็จะมีงานเสาร์ อาทิตย์ เสมอทำให้ในเดือนนึงแทบหาวันหยุดจากเสาร์ อาทิตย์ไม่ได้เลย
รวมถึงเราลางานหยุดพักร้อน ก็โดนจี้ทวงงานทุกวันของการลาหยุด ซึ่งเป็นงานที่จะเกิดขึ้นในอนาคตเพราะงานที่ต้องเสร็จปัจจุบัน
เราได้ทำครบไปก่อนลางานแล้ว ทำให้การพักร้อนก็ต้องนั่งทำงานไปด้วย เราเลยคิดว่าเราควรทนต่อไป หรือหาหนทางใหม่ดี
เพราะเราเครียดมากๆ ในแต่ละวังานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่เคยคุยกับหัวหน้าแล้วว่างานเยอะเกิน แต่หัวหน้าก็ไม่ได้แก้ไขอะไรให้
ซึ่งเงินเดือนเราคือ 19,000 แต่เรียกว่าไม่เคยมีวันหยุดเลย แต่จุกสุดคือแม่กับพ่อพูดว่า ถ้าเหนื่อยก็พอนะลูก มันยิ่งทำให้เรายังกล้าออก
ไม่อยากออกมานั่งให้พ่อแม่รู้สึกไม่ดีว่าส่งเรียนมาตั้งนาน สุดท้ายตกงาน (เราควรหางานใหม่ไปพลางๆ หรืออยู่ที่เดิมดี)