มีพี่คนนึ่งที่ตอนนี้เราสนิทด้วยมีอะไรก็เล่าสู่กันฟัง เขาเป็นคนที่มีบุญคุณกับเรามาเพราะช่วยผึกงานให้ซื้อของกินมาก็มาแบ่งกันกินไม่เคยหวง ถามสารทุกสุขดิบทุกอย่างว่ากินไรดีวันนี้เงินพอใช้ไหมเดือนนี้ยืมพี่ก่อนไหมล่ะ นุ่นี่นั่นบลาๆๆ เป็นห่วงเราทุกอย่าง " แต่" พอเราพูดระบายเรื่องบางเรื่องออกไปเขาก็รับฟังแทนที่เขาจะฟังแล้วเก็บไว้กับเอาเรื่องนี้ไปพูดให้คนอื่นรู้สึกไม่ดีกับเรา คนอื่นว่านั่นก็เห็นเราเหมือนลูก ช่วยเหลือทุกอย่างตักเตือนชี้แนะอะไรถูกอะไรผิดเอ็นดูเราที่ไม่มีอะไรเลยมีแต่ตัวเปล่ามาทำงานให้เก็บเงิรไว้อยากได้อะไรก็เก็บเงินซื้อเอาเรายังเด็กยังมีแรงอีกเยอะ จนทุกวันนี้ก็เริ่มมีเหมือนกับคนอื่นเขาบ้าง แต่พอเกิดเรื่องขึ้นเขาคงเสียใจมากที่เราพูดแบบนั้นออกไปคำพูดที่พูดไปด้วยอารมณ์มันทำลายทุกอย่างไม่เหลือ ความเชื่อใน ความหวังดีที่มาให้เราทุกอย่างไม่เหลือจนตอนนี้ก็ยังไม่ไเคุยกันเลยสักคำมันอึดอัดใจเหลือเกินที่ต้องเจอหน้ากันทุกวันแต่ไม่คุยกัน ทำงานร่วมกันแต่ไม่พูดกันมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ทุกอย่างพังเพราะแค่อารมณ์ชั่ววูบและความใว้ใจที่เรามี้พี่ที่คิดเราระบายกับเขาได้เราปรึกษาเขาได้แต่ไมใช่แบบนั้น คงผิดเองที่ใว้ใจใครโดยไม่สงสัยอะไรเลย