ตอนที่ผ่านมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนที่ 62 : รู้ผล (1)
https://ppantip.com/topic/39395581

ตอนที่ 63 : รู้ผล (2)
 
            “ดีมาก แฟร้งทำงานไม่พลาด”

            จอมทัพอุดร แม็กซ์พูดขึ้นมาเมื่อเห็นภาพชัยชนะของอัศวินแห่งอุดรพิทักษ์ผู้มีมือซ้ายเป็นมีด เจ้าของฉายา ไซบอร์ก ผ่านจอมอนิเตอร์

            หนุ่มผมสั้นผู้มีตำแหน่งสูงสุดของอุดรพิทักษ์หันไปหานักเรียนคนหนึ่งที่ทำหน้าที่ดูแลเว็บไซด์ทำเนียบอันดับนักเรียนนักเลง แล้วพูดขึ้นว่า

            “ผลประกอบการเป็นอย่างไร?”

            นักเรียนที่ทำหน้าที่ดูแลเว็บไซด์มองหน้าจอเบื้องหน้า แล้วค่อยหันกลับมาตอบหัวหน้าใหญ่ของตนว่า 

            “พวกเราได้กำไรครับ เนื่องจากมีผู้เดิมพันทางด้านเมอร์ลิน โยไว้มากกว่าไซบอร์ก แฟร้ง เพราะเห็นว่าอันดับดีกว่า กำลังได้เปรียบกว่า ทำให้เมื่อผลการต่อสู้พลิกผัน เงินส่วนต่างและค่าวางเดิมพันที่ได้มาจึงค่อนข้างมาก”

            “เยี่ยม หวังว่าคู่อื่นจะเป็นเช่นกัน” จอมทัพอุดร แม็กซ์บอก แล้วดูหน้าจอถ่ายทอดการต่อสู้อีกสองคู่ต่อ

 
 
            ด็อกมาสเตอร์ ออสตั้งขบวนกับสุนัขทั้งสามที่เหลือโดยให้ทั้งสามตัวล้อมรอบตน แล้วประสานกันทำสิ่งหนึ่ง

            ทั้งหมดใช้จมูกสูดกลิ่น

            แม้จะอยู่ในสวนป่าที่กว้างขวางหลังโรงเรียนเทคนิคจักรวรรดิบูรพาของหมาป่าเดียวดาย เค แต่ดูเหมือนว่าหนึ่งคนกับสามตัวจากอุดรพิทักษ์จะสามารถตามกลิ่นได้

            แต่ว่าด็อกมาสเตอร์ ออสกับสุนัขของเขาตามกลิ่นของเคได้อย่างไร พวกเขายังไม่มีสิ่งของอะไรของเคเลย อีกทั้งในสวนป่าแห่งนี้ก็มีกลิ่นมากมายหลากหลาย ยากที่จะแยกออกว่ากลิ่นใดเป็นของสิ่งใด หากไม่มีตัวอย่างให้สูดดม

            ที่ออสกับสุนัขกลับแยกแยะกลิ่นเพื่อติดตามเคได้นั้น พวกเขาไม่ได้ใช้กลิ่นของผู้คุมกฎของจักรวรรดิบูรพาในตามหา แต่กลับใช้กลิ่นหนึ่งที่ทั้งหมดคุ้นเคย

            เป็นกลิ่นของหนึ่งในห้าสุนัขของด็อกมาสเตอร์ ออส

            ตัวที่โดนเคเตะเข้าใส่ตอนแรกนั่นเอง

            สุนัขตัวนี้ยังไม่โดนกับดับของเค ยังอยู่เคียงข้างด็อกมาสเตอร์ ออส สามารถใช้ตัวอย่างกลิ่นของสุนัขตัวนี้เป็นต้นแบบในการติดตาอมกลิ่นที่ติดอยู่กับเคได้

            อัศวินแห่งอุดรพิทักษ์ค่อย ๆ พาขบวนสุนัขเคลื่อนที่ติดตามกลิ่นอย่างเงียบเชียบจนพบเจอหมาป่าเดียวดาย เคจนได้

            แต่ว่าผู้โดนตามกลิ่นยังไม่รู้ตัว เพราะว่าด็อกมาสเตอร์ ออสได้ทิ้งสุนัขตัวหนึ่งไว้ที่ทิศทางเบื้องหน้าของหมาป่าเดียวดาย เค และให้มันเดินส่งเสียงไปด้วย ทำให้เคมัวแต่จับตามองไปในทิศทางนั้น ซึ่งด็อกมาสเตอร์ ออสก็อาศัยจังหวะนี้แอบเคลื่อนตัวไปอีกทิศทางโดยที่ไม่ให้เครู้ตัว แล้วสั่งการให้สุนัขที่เหลืออีกสองพุ่งเข้าโจมตีทันที

            เคที่มัวแต่จับตามองไปทิศทางเบื้องหน้าเพราะคิดว่าคู่ต่อสู้อยู่ทางนั้นไม่ทันได้หลบหลีก ไม่ทันคาดคิด โดนสุนัขสองตัวนั้นเข้าขย้ำไปเต็ม ๆ

            สุนัขตัวหนึ่งพุ่งกัดที่เบื้องล่างบริเวณแข้งขาของเค ส่วนอีกตัวกระโดดพุ่งขึ้นด้านบน ทิศทางที่ตัวหลังนี้พุ่งมาหมายขย้ำเข้าที่คอ

            ยังดีที่หมาป่าเดียวดาย เคยกมืออีกข้างขึ้นมาปกป้องไว้ได้ทัน สิ่งที่สุนัขตัวนั้นขย้ำกลับเป็นท่อนแขนของเคแทน

            “ฮ่ะ ฮ่า ฮ่า คิดว่าฉันจะหานายไม่เจอหรือ” ด็อกมาสเตอร์ ออสหัวเราะขึ้น เขาเดินมาใกล้เค ซึ่งสุนัขอีกตัวที่ไปหลอกล่อเคก็มาอยู่ข้างกายของเขาแล้ว

            แน่นอนว่าหมาป่าเดียวดาย เคไม่มีเวลามาพูดตอบออส เขายังพัลวันกับสุนัขสองตัวที่ขย้ำร่างกายของเขาอยู่

            เขี้ยวของสองสุนัขเริ่มฝังลงในผิวกายของเคจนเกิดบาดแผล ดูท่าคราวนี้เขาต้องบาดเจ็บหนักแน่ ๆ

            หมาป่าเดียวดาย เคต้องรีบแก้ไขสถาการณ์ของตนโดยเร็ว เขาพยายามขยับและสะบัดให้สุนัขทั้งสองตัวนี้หลุดออก แต่เขี้ยวของทั้งสองยังคงฝังแน่นราวกับชีวิตนี้ไม่คิดปล่อยปากออกเลย

            แต่ผู้คุมกฎของจักรวรรดิบูรพายังคิดเคลื่อนที่ออกไปทั้งที่ถูกกัดอยู่อย่างนั้น เขาเคลื่อนไปยังทิศทางหนึ่งที่ดูอย่างไรก็ไม่น่าใช่ทางหนี

            เคกลับเคลื่อนที่ไปด้านหน้าพุ่งตรงเข้าหาด็อกมาสเตอร์ ออส คล้ายต้องการจู่โจมทั้งที่อยู่ในสภาพเช่นนั้น

            ทว่าเคไม่สามารถโจมตีออสได้ เพราะเขาถูกสุนัขสองตัวกัดอยู่ ทำให้เคลื่อนตัวได้ช้า ถูกด็อกมาสเตอร์ ออสโจมตีกลับด้วยการเตะจนล้มลงไปตรงหน้า

            “ยอมแพ้ดีกว่าหมาป่าเดียวดาย เค สถานการณ์ของนายตอนนี้แย่แล้ว นายไม่มีทางสู้ฉันได้หรอก” ด็อกมาสเตอร์ ออสพูดขึ้นมา ในตอนนี้สถานการณ์ของเขาได้เปรียบอย่างว่าจริง ๆ

            แต่แล้วหมาป่าเดียวดาย เคกลับไม่ยอมแพ้ เขาชันตัวลุกขึ้นมา แล้วพุ่งเข้าหาอีกครั้ง

            ในครั้งนี้ทิศทางที่เคพุ่งไปนั้นกลับไม่ใช่เข้าหาคู่ต่อสู้ เขาพุ่งไปยังทิศทางหนึ่งที่อยู่อีกด้านแทน 

            บวิเวณที่เคเคลื่อนตัวไปคือ ด้านข้างของด็อกมาสเตอร์ ออส ซึ่งที่นั้นมีเชือกขึงเรียดพื้นซุกซ่อนไว้อยู่ และเชือกที่ขึงนั้นขึงโยงขนานกับพื้นเชื่อมต่อกับกับดักไว้ด้วย

            จากนั้นหมาป่าเดียวดาย เคก็ใช้ขาอีกข้างเตะเชือกให้ขาดออกจากกันทันที

            ทันทีที่เชือกขาด กับดับแผงไม้แหลมก็ดีดออกมาจากพุ่มไม้ที่ซ่อนอยู่อย่างรวดเร็ว และแน่นอนว่าทิศทางที่พุ่งไปนั้นเป็นที่ที่ด็อกมาสเตอร์ ออสยืนอยู่ 

            “ยังมีลูกเล่นอีก ..แต่ว่าทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” ด๊อกมาสเตอร์ ออสพูดขึ้นมา แล้วรีบพุ่งม้วนตัวไปด้านหน้าหลบหลีกกับดักแผงไม้แหลมจนพ้น 

            ทว่าแผงไม้แหลมนั่นยังพุ่งต่อ แถมทิศทางยังตรงเข้าหาหมาป่าเดียวดาย เคอีกด้วย

            คล้ายผู้คุมกฎของจักรวรรดิบูรพาจะหลีกหนีไม่พ้น โดนกับดักของตัวเองเข้าไปเต็ม ๆ

            ไม่สิ ดูเหมือนจะไม่ใช่ว่าหมาป่าเดียาวดาย เคหลบไม่ทัน และไม่ใช่เขาที่โดนเต็ม ๆ

            เพราะผู้ที่โดนกับดักแผงไม้แหลมนั่นคือ สุนัขทั้งสองตัว!

            หมาป่าเดียวดาย เคใช้สุนัขทั้งสองตัวของออสที่ตนโดนขย้ำอยู่รับกับดักแผงไม้ที่พุ่งเข้ามานั่นเอง

            นี่คือ แผนการเอาตัวรอดของหมาป่าเดียวดาย เค เนื่องจากกับดักในสวนป่านี้เขาเป็นผู้จัดสร้างขึ้นมา รู้ว่ากับดักเหล่านั้นแอบซ่อนอยู่ที่ไหนบ้าง เขาใช้ประโยชน์จากกับดักของตัวเอง โดยเตะเชือกให้ขาด เพื่อให้กับดักทำงาน เพราะเครู้ว่ากับดักตรงนั้นคือ กับดักแผงไม้แหลมที่จะพุ่งเข้าใส่ จึงคิดใช้จู่โจมด็อกมาสเตอร์ ออสในขั้นแรก และหากออสหลบได้ เขาก็ยังคิดใช้ประโยชน์จากกับดักนี้อีกได้ โดยใช้ช่วยเหลือเขาเองด้วยการหันสุนัขที่ขย้ำตัวเองอยู่ทั้งสองตัวขึ้นมารับกับดักแทน จนพวกมันบาดเจ็บหนักและยอมปล่อยเขี้ยวที่กัดอยู่ 

            “หนอย.. แก!” ด็อกมาสเตอร์ ออสพูดอย่างแค้นเคือง สุนัขทั้งสองตัวของเขาโดนกับดักจนบาดเจ็บหนักไปเสียแล้ว

            ซึ่งพอเขาพูดจบก็พุ่งตัวเข้าใส่หมาป่าเดียวดาย เคอย่างฉับพลันพร้อมกับสุนัขอีกตัวที่เหลืออยู่ทันที

            นี่เป็นครั้งแรกที่ด็อกมาสเตอร์ ออสพุ่งเข้ามาเอง เพราะตลอดเวลาที่ต่อสู้กันมา เขามักจะสั่งการสุนัขของตนให้โจมตีแทน ซึ่งความเร็วและความบ้าคลั่งของเขาตอนนี้มีมากไม่แพ้สุนัขที่พุ่งมาด้วยเลยทีเดียว

            หมาป่าเดียวดาย เคจ้องมองมนุษย์และสุนัขที่กำลังพุ่งเข้ามาเบื้องหน้า แล้วจากนั้นก็ตัดสินใจพุ่งตัวเข้าหาโดยตรงอย่างไม่มีการลี้หลบไปแอบซ่อนลอบทำร้ายอย่างที่เคยทำมาแล้ว

(มีต่อครับ)