อยากจะขอคำแนะนำหน่อยค่ะ คือเรามีปัญหาเรื่องการเข้าสังคมเป็นอย่างมากเลยค่ะ ตอนนี้เราอยู่ ม.3 เราเริ่มมีอาการนี้ตั้งแต่ ป.5 และเริ่มชัดขึ้นตอนเข้า ม.1
อาการก็ประมาณว่า ไม่อยากออกไปข้างนอก(อยู่แค่ในห้องเล็กก็เพียงพอ)
เข้าหาคนไม่ค่อยเก่งเกลียดการเจอคนเยอะๆ ไม่ใช่แค่การเจอหน้ากันแต่ไม่อยากคุยกับใครเลยรวมถึงในโทรศัพท์ก็ด้วยความสัมพันธ์ในครอบครัวก็ไม่ดี
แต่ถ้าถามว่าให้ออกไปข้างนอกได้มั้ย ก็จะบอกว่าได้ค่ะ เพราะยังไงเราก็ยังต้องไป รร. อยู่ (ปัจจุบันไป รร. แบบ อาทิตย์ละ 1 - 2 วัน) แต่เวลาไปก็ต้องใส่แมชปิดปากกับเสื้อคุมเสมอ (มันทำให้อุ่นใจขึ้นนิดๆ ถึงไม่มากก็เถอะ)
เวลาเราต้องออกไปที่ๆคนเยอะหรือข้างนอกเช่น รร. มันทำให้เรารู้สึกกดดันสูงมากจนบางทีก็ไข้ขึ้นไม่ก็เป็นลมไปเลย
แม่เคยพาเราไปหาหมอครั้งนึง แต่หมอบอกว่าเราเป็นอะไรซักอย่างที่มีเทคโนโลยีมาเกี่ยวข้อง ประมาณพวกติดมือถือติดอินเตอร์เน็ต เพราะแม่เรายืนยันกับหมอไปว่า เราไม่ได้มีอาการอะไรปกติ เราแค่ติดเกมกับขี้เกียจเฉยๆ
แต่เราก็บอกไปแล้วว่ามันได้ได้อยู่ที่โทรศัพท์เพราะต่อให้เราไม่มีโทรศัพท์และไม่มีอะไรเลยอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมๆเราก็อยู่ได้
เพราะตอนนี้มันก็แทบตะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เรารู้สึกว่าขอแค่เราได้อยู่ในที่เงียบๆที่มีแค่เราที่แคบๆไม่ต้องมีแสงไฟหรืออะไรก็ได้ เท่านั้นก็เพียงพอ
เคยมีรุ่นพี่คนนึงเขาแนะนำให้ลองคอสเพลย์ดู เราก็ลองคอสไปงานกับพี่เขา เราว่าเราโอเคกับการคอสพอสมควรเพราะมันเหมือนเราสวมหน้ากากอยู่ทำให้รู้สึกดีขึ้นนิดๆ รู้สึกสนุกที่ได้คุยกับคนอื่นภายใต้หน้ากาก
แต่หลังจากเราคอสได้ไม่นานและเริ่มเป็นที่รู้จักขึ้นมานิดหน่อย(ไม่ได้ชมตัวเองแต่น่าจะเพราะเบ้าหน้าเราดีนิดหน่อย)ทำให้เรารู้สึกว่าการคอสเพลย์มันไม่ได้สนุกเหมือนเดิม เริ่มมีคนทักมาหาเรามากขึ้นทั้งรู้จักและไม่รู้จัก
คนที่รู้จักก็ชอบถามประมาณว่า รร. ก็ไม่ไป ไปทำแต่เรื่องไร้สาระ (มันก็จริงของเขา)
ส่วนคนไม่รู้จักก็ชอบทักมาเหมือนอยากรู้จักแต่ทักมารัวมากทักแบบไม่เกรงใจกันเลยทั้งต่างชาติทั้งคนไทย
ทำให้เรารู้สึกไม่อยากคอสอีกแล้วอยากอยู่คนเดียวไม่อยากเจอใครเลย แต่คราวนี้หนักกว่าเดิม
เราที่ปกติถ้าได้อยู่ในห้องแคบๆมืดๆคนเดียวจะรู้สึกสงบใจมาก กลายเป็นสงบใจไม่ค่อยได้เลยทั้งเครียดทั้งปวดหัวสับสนทำอะไรไม่ถูกแต่ก็ไม่อยากเจอใครอยากนอนเฉยๆอยากนอนหลับไปเฉยๆแบบไม่ต้องตื่นมาอีกแต่ก็ทำไม่ได้
ตอนนี้ในส่วนของ วันที่ไป รร. 1-2 วันก็แค่ไปเอาเวลาเรียนเพราะส่วนใหญ่จะนอนแต่ห้องพยาบาล
รู้สึกสิ้นหวังไปหมดตอนแรกคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าแต่ก็คิดว่าคงไม่ใช่
เราเลยจะขอคำปรึกศาว่าเราควรทำยังไง แล้วจะรักษาหายมั้ย
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
(ถ้าตรงไหนพิมพ์แปลกๆก็ขอโทษด้วยนะคะ มันพิมพ์แล้วเหม่อๆ)
วิธีแก้การกลัวการเข้าสังคม
อาการก็ประมาณว่า ไม่อยากออกไปข้างนอก(อยู่แค่ในห้องเล็กก็เพียงพอ)
เข้าหาคนไม่ค่อยเก่งเกลียดการเจอคนเยอะๆ ไม่ใช่แค่การเจอหน้ากันแต่ไม่อยากคุยกับใครเลยรวมถึงในโทรศัพท์ก็ด้วยความสัมพันธ์ในครอบครัวก็ไม่ดี
แต่ถ้าถามว่าให้ออกไปข้างนอกได้มั้ย ก็จะบอกว่าได้ค่ะ เพราะยังไงเราก็ยังต้องไป รร. อยู่ (ปัจจุบันไป รร. แบบ อาทิตย์ละ 1 - 2 วัน) แต่เวลาไปก็ต้องใส่แมชปิดปากกับเสื้อคุมเสมอ (มันทำให้อุ่นใจขึ้นนิดๆ ถึงไม่มากก็เถอะ)
เวลาเราต้องออกไปที่ๆคนเยอะหรือข้างนอกเช่น รร. มันทำให้เรารู้สึกกดดันสูงมากจนบางทีก็ไข้ขึ้นไม่ก็เป็นลมไปเลย
แม่เคยพาเราไปหาหมอครั้งนึง แต่หมอบอกว่าเราเป็นอะไรซักอย่างที่มีเทคโนโลยีมาเกี่ยวข้อง ประมาณพวกติดมือถือติดอินเตอร์เน็ต เพราะแม่เรายืนยันกับหมอไปว่า เราไม่ได้มีอาการอะไรปกติ เราแค่ติดเกมกับขี้เกียจเฉยๆ
แต่เราก็บอกไปแล้วว่ามันได้ได้อยู่ที่โทรศัพท์เพราะต่อให้เราไม่มีโทรศัพท์และไม่มีอะไรเลยอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมๆเราก็อยู่ได้
เพราะตอนนี้มันก็แทบตะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว เรารู้สึกว่าขอแค่เราได้อยู่ในที่เงียบๆที่มีแค่เราที่แคบๆไม่ต้องมีแสงไฟหรืออะไรก็ได้ เท่านั้นก็เพียงพอ
เคยมีรุ่นพี่คนนึงเขาแนะนำให้ลองคอสเพลย์ดู เราก็ลองคอสไปงานกับพี่เขา เราว่าเราโอเคกับการคอสพอสมควรเพราะมันเหมือนเราสวมหน้ากากอยู่ทำให้รู้สึกดีขึ้นนิดๆ รู้สึกสนุกที่ได้คุยกับคนอื่นภายใต้หน้ากาก
แต่หลังจากเราคอสได้ไม่นานและเริ่มเป็นที่รู้จักขึ้นมานิดหน่อย(ไม่ได้ชมตัวเองแต่น่าจะเพราะเบ้าหน้าเราดีนิดหน่อย)ทำให้เรารู้สึกว่าการคอสเพลย์มันไม่ได้สนุกเหมือนเดิม เริ่มมีคนทักมาหาเรามากขึ้นทั้งรู้จักและไม่รู้จัก
คนที่รู้จักก็ชอบถามประมาณว่า รร. ก็ไม่ไป ไปทำแต่เรื่องไร้สาระ (มันก็จริงของเขา)
ส่วนคนไม่รู้จักก็ชอบทักมาเหมือนอยากรู้จักแต่ทักมารัวมากทักแบบไม่เกรงใจกันเลยทั้งต่างชาติทั้งคนไทย
ทำให้เรารู้สึกไม่อยากคอสอีกแล้วอยากอยู่คนเดียวไม่อยากเจอใครเลย แต่คราวนี้หนักกว่าเดิม
เราที่ปกติถ้าได้อยู่ในห้องแคบๆมืดๆคนเดียวจะรู้สึกสงบใจมาก กลายเป็นสงบใจไม่ค่อยได้เลยทั้งเครียดทั้งปวดหัวสับสนทำอะไรไม่ถูกแต่ก็ไม่อยากเจอใครอยากนอนเฉยๆอยากนอนหลับไปเฉยๆแบบไม่ต้องตื่นมาอีกแต่ก็ทำไม่ได้
ตอนนี้ในส่วนของ วันที่ไป รร. 1-2 วันก็แค่ไปเอาเวลาเรียนเพราะส่วนใหญ่จะนอนแต่ห้องพยาบาล
รู้สึกสิ้นหวังไปหมดตอนแรกคิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่าแต่ก็คิดว่าคงไม่ใช่
เราเลยจะขอคำปรึกศาว่าเราควรทำยังไง แล้วจะรักษาหายมั้ย
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
(ถ้าตรงไหนพิมพ์แปลกๆก็ขอโทษด้วยนะคะ มันพิมพ์แล้วเหม่อๆ)