พอดีผมต้องทำงานศิลปะเกี่ยวกับโรคซึมเศร้าและผมนำเสนอประเด็นเกี่ยวกับการรักษา...
นอกจากทานยาด้วยแล้ว ยังมีสิ่งสำคัญอีกสองอย่าง คือ

1. คนรอบข้าง
- การได้รับความรักที่เขามีให้เรา ความเข้าใจ ความอบอุ่น ความรับฟังจากเขา ทำให้เราไม่หม่นหมองไปมากกว่านี้ถ้าอยู่ลำพัง
 
2. ตัวเราเอง
- เราต้องช่วยตัวเองด้วย คือ ให้พยายามที่จะ "รัก" อ่อนโยนกับตัวเอง เป็นมิตรกับคนรอบข้าง ผู้คน สถานการณ์ 
ขอยกคห.จากสมาชิกท่านนึง ได้ให้คห. ในกระทู้นึงว่า "ปรับท่าทีการมองโลก  ฝึกใจเป็นมิตรกับทุกคน ทุกสถานการณ์"
  
ครับ... ผมต้องการให้ผลงานสื่อถึงความรักจากคนรอบข้าง และการที่ผู้ป่วยจะยอมรับสภาพ เปิดใจเริมต้นใหม่ และให้ฝึกที่จะรักมากขึ้น...
ก็น่าจะทำให้เกิดสันติสุขกับตัวผู้ป่วยเองได้...
 
อันเป็นพื้นฐานที่น่าจะช่วยเยียวยาจิตใจให้ค่อย ๆ กลับมาแข็งแรงได้มากขึ้น

อยากฟังคห.จากท่านอื่น ๆ ผู้มีประสพบการณ์เพื่อนำไปเป็น reference ประกอบการทำงานครับ... ขอบคุณครับ

ป.ล. ผมเองก็มีอาการซึมเศร้าอยู่เหมือนกันครับ แต่คิดว่าไม่ได้หนักหนาถึงขั้นต้องกินยา
พยายามจะ healing ตัวเองและไม่ประมาท ควบคุมและพยายามมีสติรู้ทันอารมณ์ครับ...