เริ่มจากเราทำธุรกิจ แต่ว่ามีปัญหากับป้าคือพี่สาวของพ่อ ป้ากลัวว่าเราจะทำธุรกิจโตกว่ากว่าเค้าไปได้ไกลกว่าเค้า ป้าเลยทำทุกวิธีที่จะตัดเราออกจากธุรกิจนี้
ทั้งให้ลูกชายเค้ามายัดเงินใต้โต๊ะบริษัทเพื่อที่จะได้โควต้าแทนเรา ทั้งโทรมาขู่ฆ่าเราซึ่งเราบอกกับที่บ้านแต่ไม่มีใครสนใจรับฟังเราเลย ส่วนพี่สาวเราให้ทำงานบริษัทกลับปล่อยบริษัททิ้งไม่สนใจจนต้องปิดเพราะไม่มีลูกค้า ส่วนพ่อก็เอาแต่ว่าเราเแล้วก็เข้าข้างป้า จนทำให้เราใจสลายเหมือนตัวคนเดียว เราจึงปล่อยมือที่บ้านแล้วออกมาเช่าคอนโดอยู่แทน ตลอดเวลาที่อยู่ข้างนอกเราก็มีกลับเข้าบ้านบ้างไปหาแม่เพราะเป็นห่วง จนวันนึงแม่เราป่วยนอนโรงพยาบาลเราทนเห็นแม่ลำบากไม่ไหว พี่สาวเราก็เป็นหนี้สินท่วมตัวแม้กระทั่งเงินจะกินข้าวเงินจะไปทำงานยังไม่มี เราจึงกลับมาอยู่บ้านและประคองความเป็นอยู่ขึ้นมา
ซึ่งเราเริ่มหนึ่งใหม่อีกรอบกำลังจะตั้งตัว กลับมาอยู่ได้ไม่นานพ่อเราก็ป่วยเข้าโรงพยาบาลเพราะไตวายทั้งสองข้าง แม่เราก็ไปเฝ้าพ่อที่โรงพยาลทุกวันไปเช้า-เย็นกลับ ตอนนั้นแม่เริ่มขอเงินไปเฝ้าพ่อวันละ3,000บาท ซึ่งโรงพยาบาลอยู่หน้าปากซอยบ้าน(โรงพยาบาลของรัฐค่ะ) เราก็คิดว่าพ่อคงอยากกินอะไรอาหารคนเป็นโรคไต ผ่านไปไม่กี่อาทิตย์แม่ขอเพิ่มอีกเป็นวันละ 4,000 บาท เราก็โอเคจนพ่อกลับมาอยู่บ้าน กระทั่งพ่อดูแลตัวเองได้ แม่ถึงออกไปดูงานให้พี่สาวเรา(พี่สาวหางานเพิ่มเป็นเซลขายบ้าน) ก็เหตุการณ์ทุกอย่างเป็นปกติค่ะ อ่อค่าใช้จ่ายในบ้านทุกอย่างเราเป็นคนรับผิดชอบค่ะ จนมีอยู่วันนึงเรานั่งทำงานอยู่บ้านคนเดียวมีผู้ชายขี่รถมอเตอร์ไซค์มาวนๆอยู่หน้าบ้าน เราเลยออกไปถามว่ามาหาใคร เค้าก็ตอบว่ามาหาแม่มาดูบ้าน ซึ่งตรงนี้เราต้องบอกไว้ก่อนนะคะว่าเราทำธุรกิจมาหลายอย่างเราพอจะดูท่าทีคนออก พอเราถามมากๆเค้าขับรถหนีไปดื้อๆเลย ทำให้รางสังหรณ์เราเริ่มคิดว่าแม่จะสร้างหนี้ไว้หรือป่าว. ที่เราคิดแบบนี้เพราะว่าตั้งแต่พี่สาวเราเกิดมาแม่เป็นหนี้แล้วต้องหนีตลอด พ่อเรากับพี่สาวต้องมานั่งใช้หนี้ตลอดแล้วก็ต้องย้ายบ้านบ่อยมาก. ครั้งนี้เราก็เลยกลัวว่าแม่จะสร้างหนี้ไว้อีก เราโทรตามแม่กลับมาบ้านแล้วเช็คเบอร์โทรเข้า-โทรออก ไล่ดูเบอร์เวลาใกล้เคียงที่ผู้ชายคนนั้นมาบ้าน เราโทรไปเลยค่ะพอเค้ารับสาย เรก็ถามมาดูบ้านหลังไหนอะไรยังไง เค้าก็ตอบไม่ถูกเราก็เลยเปิดประเด็นค่ะว่า....
แม่เป็นหนี้ใช่ไหม /เค้าก็บอกไม่ใช่
เราก็เลยบอกน้าบอกมาเถอะค่ะ ถ้าแม่เป็นหนี้จริงเราจะชดใช้ให้ ถ้าปกปิดจะไม่ได้อะไรเลยเพราะเราจะไม่ให้แม่ออกไปข้างนอกอีกแล้ว
เค้าจึงยอมบอกความจริง ว่าแม่เราไปโกหกต่างๆนาๆ เพื่อสร้างภาพให้น่าเชื่อถือเพื่อเค้าจะได้ปล่อยเงินให้กู้ ครั้งนี้แม่เป็นหนี้สองแสนกว่าค่ะ เราก็โอเคคิดว่าแม่คงลำบากตอนที่เราออกไปอยู่ข้างนอกจนต้องกู้หนี้ยืมสินมา เราจะชดใช้ให้เอง ผ่านไปเกือบสองเดือนพ่อเราไปเปิดกระเป๋าดูเอกสารปรากฎว่าโฉนดที่ดินหายไป พ่อเราโวยวายใหญ่จนเค้นความจริงจากแม่ แม่ปลอมลายเซ็นเอาไปจำนำไว้กับคนรู้จักในราคาแสนกว่า เราอื้อมากเลยค่ะหนี้ลอยมาอีกแล้ว
ซึ่งเงินที่เราจ่ายแม่ทุกวันวันละ3,000 คือแม่ต้องเอาไปโป๊ะดอกเท่าไหร่ก็ไม่พอ เจ้าหนี้ก็จะยึดโฉนดแล้วด้วยเราสงสารพ่อเลยให้พี่สาวไปขอประนอมหนี้. ผ่านไปสามอาทิตย์เจ้าหนี้คนนี้มาคิดดอกเพิ่มอีก เพราะแม่ไปกู้มาอีกสี่หมื่น ที่นี้เริ่มโผล่มาเรื่อยๆเลยค่ะหลายเจ้ามาก จนตอนนี้เราต้องแบกรับทั้งค่าใช้จ่ายทั้งหนี้แม่ร่วมล้าน คุณคิดว่ามีอะไรบ้างไหมคะที่จะทำให้แม่เลิกก่อหนี้ได้บ้าง.... เราทั้งเหนื่องทั้งท้อทั้งที่เรากำลังจะสร้างตัวทุกอย่างก็พังหมดเลยค่ะ
แม่เป็นหนี้ร่วมล้านทำยังไงดีคะ
ทั้งให้ลูกชายเค้ามายัดเงินใต้โต๊ะบริษัทเพื่อที่จะได้โควต้าแทนเรา ทั้งโทรมาขู่ฆ่าเราซึ่งเราบอกกับที่บ้านแต่ไม่มีใครสนใจรับฟังเราเลย ส่วนพี่สาวเราให้ทำงานบริษัทกลับปล่อยบริษัททิ้งไม่สนใจจนต้องปิดเพราะไม่มีลูกค้า ส่วนพ่อก็เอาแต่ว่าเราเแล้วก็เข้าข้างป้า จนทำให้เราใจสลายเหมือนตัวคนเดียว เราจึงปล่อยมือที่บ้านแล้วออกมาเช่าคอนโดอยู่แทน ตลอดเวลาที่อยู่ข้างนอกเราก็มีกลับเข้าบ้านบ้างไปหาแม่เพราะเป็นห่วง จนวันนึงแม่เราป่วยนอนโรงพยาบาลเราทนเห็นแม่ลำบากไม่ไหว พี่สาวเราก็เป็นหนี้สินท่วมตัวแม้กระทั่งเงินจะกินข้าวเงินจะไปทำงานยังไม่มี เราจึงกลับมาอยู่บ้านและประคองความเป็นอยู่ขึ้นมา
ซึ่งเราเริ่มหนึ่งใหม่อีกรอบกำลังจะตั้งตัว กลับมาอยู่ได้ไม่นานพ่อเราก็ป่วยเข้าโรงพยาบาลเพราะไตวายทั้งสองข้าง แม่เราก็ไปเฝ้าพ่อที่โรงพยาลทุกวันไปเช้า-เย็นกลับ ตอนนั้นแม่เริ่มขอเงินไปเฝ้าพ่อวันละ3,000บาท ซึ่งโรงพยาบาลอยู่หน้าปากซอยบ้าน(โรงพยาบาลของรัฐค่ะ) เราก็คิดว่าพ่อคงอยากกินอะไรอาหารคนเป็นโรคไต ผ่านไปไม่กี่อาทิตย์แม่ขอเพิ่มอีกเป็นวันละ 4,000 บาท เราก็โอเคจนพ่อกลับมาอยู่บ้าน กระทั่งพ่อดูแลตัวเองได้ แม่ถึงออกไปดูงานให้พี่สาวเรา(พี่สาวหางานเพิ่มเป็นเซลขายบ้าน) ก็เหตุการณ์ทุกอย่างเป็นปกติค่ะ อ่อค่าใช้จ่ายในบ้านทุกอย่างเราเป็นคนรับผิดชอบค่ะ จนมีอยู่วันนึงเรานั่งทำงานอยู่บ้านคนเดียวมีผู้ชายขี่รถมอเตอร์ไซค์มาวนๆอยู่หน้าบ้าน เราเลยออกไปถามว่ามาหาใคร เค้าก็ตอบว่ามาหาแม่มาดูบ้าน ซึ่งตรงนี้เราต้องบอกไว้ก่อนนะคะว่าเราทำธุรกิจมาหลายอย่างเราพอจะดูท่าทีคนออก พอเราถามมากๆเค้าขับรถหนีไปดื้อๆเลย ทำให้รางสังหรณ์เราเริ่มคิดว่าแม่จะสร้างหนี้ไว้หรือป่าว. ที่เราคิดแบบนี้เพราะว่าตั้งแต่พี่สาวเราเกิดมาแม่เป็นหนี้แล้วต้องหนีตลอด พ่อเรากับพี่สาวต้องมานั่งใช้หนี้ตลอดแล้วก็ต้องย้ายบ้านบ่อยมาก. ครั้งนี้เราก็เลยกลัวว่าแม่จะสร้างหนี้ไว้อีก เราโทรตามแม่กลับมาบ้านแล้วเช็คเบอร์โทรเข้า-โทรออก ไล่ดูเบอร์เวลาใกล้เคียงที่ผู้ชายคนนั้นมาบ้าน เราโทรไปเลยค่ะพอเค้ารับสาย เรก็ถามมาดูบ้านหลังไหนอะไรยังไง เค้าก็ตอบไม่ถูกเราก็เลยเปิดประเด็นค่ะว่า....
แม่เป็นหนี้ใช่ไหม /เค้าก็บอกไม่ใช่
เราก็เลยบอกน้าบอกมาเถอะค่ะ ถ้าแม่เป็นหนี้จริงเราจะชดใช้ให้ ถ้าปกปิดจะไม่ได้อะไรเลยเพราะเราจะไม่ให้แม่ออกไปข้างนอกอีกแล้ว
เค้าจึงยอมบอกความจริง ว่าแม่เราไปโกหกต่างๆนาๆ เพื่อสร้างภาพให้น่าเชื่อถือเพื่อเค้าจะได้ปล่อยเงินให้กู้ ครั้งนี้แม่เป็นหนี้สองแสนกว่าค่ะ เราก็โอเคคิดว่าแม่คงลำบากตอนที่เราออกไปอยู่ข้างนอกจนต้องกู้หนี้ยืมสินมา เราจะชดใช้ให้เอง ผ่านไปเกือบสองเดือนพ่อเราไปเปิดกระเป๋าดูเอกสารปรากฎว่าโฉนดที่ดินหายไป พ่อเราโวยวายใหญ่จนเค้นความจริงจากแม่ แม่ปลอมลายเซ็นเอาไปจำนำไว้กับคนรู้จักในราคาแสนกว่า เราอื้อมากเลยค่ะหนี้ลอยมาอีกแล้ว
ซึ่งเงินที่เราจ่ายแม่ทุกวันวันละ3,000 คือแม่ต้องเอาไปโป๊ะดอกเท่าไหร่ก็ไม่พอ เจ้าหนี้ก็จะยึดโฉนดแล้วด้วยเราสงสารพ่อเลยให้พี่สาวไปขอประนอมหนี้. ผ่านไปสามอาทิตย์เจ้าหนี้คนนี้มาคิดดอกเพิ่มอีก เพราะแม่ไปกู้มาอีกสี่หมื่น ที่นี้เริ่มโผล่มาเรื่อยๆเลยค่ะหลายเจ้ามาก จนตอนนี้เราต้องแบกรับทั้งค่าใช้จ่ายทั้งหนี้แม่ร่วมล้าน คุณคิดว่ามีอะไรบ้างไหมคะที่จะทำให้แม่เลิกก่อหนี้ได้บ้าง.... เราทั้งเหนื่องทั้งท้อทั้งที่เรากำลังจะสร้างตัวทุกอย่างก็พังหมดเลยค่ะ