กำแพงที่เราต้องก้าวข้ามไม่ใช่ "เวียดนาม" แต่คือ ตัวเราเอง!!

ซีเกมส์ชุดนี้เรียกว่าเตรียมทีมห่วยแตกที่สุดในรอบหลายปี ที่ว่าห่วย คือ โค้ชพึ่งเข้ามาคุมทีมจริงๆนัดอินโดเป็นนัดแรก เพราะก่อนหน้าให้ผู้ช่วยคุม นักเตะชุดใหญ่ก็เข้ามาเสริมไม่ได้ซ้อมร่วมกันมา ทรงบอลมันก็ตามสภาพ ความเข้าใจในเกมส์ ความสัมพันธ์ในการเล่น จัดว่าแย่ และด้วยการหมุนนักเตะทุกนัด ทำให้การเล่นไม่ประติดประต่อ นัดแรกที่ต้องเน้น ก็พลาดแพ้ สุดท้ายต้องมาลำบากนัดที่เหลือ และอย่างที่รู้ทุกทีมในอาเซี่ยนพร้อมจะจัดเต็มกับไทย และจัดแบบ อุดๆๆ รอสวน หลายทีมลงไปรับ 10 คนในแดนตัวเอง ไม่มีทีมไหนเปิดหน้าสู้เลยตั้งแต่นัดแรก

นัดสุดท้ายที่ต้องเจอเวียดนาม เรียกว่าชุดนี้ของเวียดนามดูดีกว่าไทย ไม่ว่าจะกวง ไฮ, วาน เฮา, ไหนจะตัวอายุเกินที่วิ่งเป็นม้าอย่างเบอร์ 8 จำชื่อไม่ได้ แต่ฟุตบอลทีมที่เหมือนจะดีกว่า ก็ใช่ว่าจะชนะในสนาม นักเตะไทยชุดนี้เรียกว่าหลายๆคน ฟอร์มต่ำกว่ามาตราฐานที่แฟนบอลหวัง วรชิต อานนท์ รัตนากร สฤงคาร แม้แต่ประตูอย่างนนท์ และตัวผู้เล่นที่จัดแผนการเล่นได้น้อย เพราะรูปร่างเล็กแทบทั้งทีม แต่ในความเสียเปรียบ สิ่งที่ไทยต้องการมากๆ คือ "ความมั่นใจ" ความมั่นใจที่ว่าเรา สามารถเอาชนะได้ จะ 2 3 4 ลูก ก็สามารถยิงได้ สิ่งที่นักเตะไทยต้องการหลังๆ ไม่ว่าจะชุดไหนก็คือสิ่งนี้ "เฮ้ยเราชนะได้น่า" เราชนะได้  ในสนามชุด u23 เหมือนเราขาดนักเตะประเภทนี้ คนที่กระตุ้นเพื่อน อย่างชุดที่แล้วมี เจนรบ ชุดก่อนมี สารัช ชุดนี้คนที่ต้องเป็นหลักเลย คือ ทั้งทีม 

แค่คิดว่า 2 ลูกเอง บุกยิงยิ้มก็จบ จะแพ้เพราะต้องเปิดเกมส์รุกก็ช่างมัน ขอแค่ใจไม่แพ้ ถ้านักเตะไทยทุกชุดก้าวข้ามตรงนี้ไปได้ จะอาเซี่ยน จะเวียดนาม ก็ไม่ต้องไปกลัวเลย
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่