แอบชอบเพื่อนสนิท ชอบแบบที่ไม่คิดจะชอบด้วp เค้าเป็นเพื่อนตั้งแต่อนุบาล เค้าแก่กว่าเรา 1 ปี
ตอนแรกช่วง ประถมต้น สนิทกับแบบเพื่อนทั่วไป แต่เราเป็นคนแบบลุย ดูบอล ดูการ์ตูนพวกนารูดตะไรงี้ เลยสนิทกับเค้ากว่าคนอื่นเพราะคุยเรื่องเดียวกันแล้วเข้าใจง่าย ตอนนั้นยังไม่มีโทรศัพท์ใช้เลยทั้งคู่ เจอกันแค่ที่โรงเรียน พอกลับบ้านก็ไม่ได้คุยกัน คุยกันแค่ที่โรงเรียน ก็สนิทมาเรื่อยๆ
ตอนที่สอง ประถมปลาย เราอยู่ ป.4 เค้าอยู่ ป.5 เหมือนจะสนิทเพิ่มขึ้น เริ่มมีโทรศัพท์ แต่ตอนนั้นไม่มีเฟส มีไลน์ เค้าชอบเล่าเกมในโทรศัพท์เรา มันเป็นเกมของเครื่องเกมวางท่ออ่ะ เค้าเลยชอบยึดโทรศัพท์ไปเล่นตลอดเลย เราก็ยึดของเขามาเหมือนกันเพราะเกมเหมือนกัน ในเครื่องเขาเป็นแพนด้าไต่ต้นไม้อ่ะ ทุกครั้งที่เอาโทรศัพท์ไป ก็เป็นแบบนี้ตลอดแลกกันเล่นเกม
ประถม ป.5 ภาคเรียนที่ 1 เพื่อนล้อ ว่าเรากับเพื่อนคนนั้นชอบกัน ชอบล้อว่า รักกันบ้าง เขียนในสมุดในกระดาษบนกระดานบ้าง เรากับเขาก็เฉยๆเล่นกันปกติ แต่เราอ่ะรู้ตัวเองว่าชอบเขาแล้วเพื่อนสนิทคนนั้นน่ะ แต่เขาคิดยังไงเราไม่รู้ ก็ใช้ชีวิตปกติ เพื่อนก็ล้อทุกวัน
ประถม ป.5 ภาคเรียนที่ 2 เพื่อนสนิทคนนั้นเปลี่ยนไป เค้าเริ่มไม่คุยกับเรา เริ่มไม่อยู่ใกล้เราเหมือนเดิม เวลาเพื่อนล้อ เขาก็นิ่งๆไม่ได้แสดงท่าทีโมโหหรืออะไร แต่ก็ไม่ได้แสดงว่าชอบเช่นกัน จากที่ไม่ค่อยคุยกันกลายเป็นไม่คุยกันเลย เราก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จะให้ถามก็ไม่กล้า สถานการร์ตอนนั้นคือแค่เราอยู่ใกล้กันเพื่อนก็ล้อแซวแล้ว ถ้าให้คุยกันคงโดนแซวหนักแน่ เราก็ไม่กล้า ก็เลยปล่อยไป
เราอยู่ ป.6 ส่วนเขาย้ายไปเรียนมัธยม ม.1 เราห่างกัน ไม่ได้เจอกัน ไม่มีช่องทางติดต่อ เพราะไม่มีเฟส ไม่มีไลน์กัน แต่ที่เรารู้คือเขาได้เป็นนักฟุตบอลตัวโรงเรียน (เค้าชอบกีฬาฟุตบอลมาก) และเค้ามี"แฟน" ตอนแรกก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เพราะคิดว่าเราคงไม่ได้ชอบเค้ามากมายหรอก แค่ชอบแบบเด็กไรงี้ 
เราขึ้น ม.1 เขา ม.2 โรงเรียนเดียวกัน เราเจอกันอีกครั้ง เราคิดว่าเราน่าจะกลับมาคุยกันเหมือนเดิมถ้าเจอกันอีกครั้ง เพราะยังน้อยเราก็เคยสนิทกันมากๆ  แต่ก็นั่นแหล่ะ แค่คิด เค้าไม่คุยกับเราเลย ทำเหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ  ทั้งที่กับเพื่อนคนอื่นก็คุยกันปกติ ถามว่าเสียใจมั้ยที่เค้าเป็นแบบนี้ ตอบตามตรงว่าโคตรเสียใจ หนึ่งเพราะเราชอบเค้า แล้วก็ชอบมากกว่าตอนแรกอีก เลยไม่แปลกที่จะเสียใจ สองคือ เราเคยสนิทกันมาก่อน แต่พอมาเจอกันอีก กลับทำเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันเลยสักนิด เวลาแค่ปีเดียวมันจะทำให้ลืมเพื่อนสนิทตัวเองได้หรอ 
เราก็ใช้ชีวิตแบบนั้น 3 ปี แบบที่ไม่คุยกันเลย มีเฟส แต่ก็ไม่แอด ที่ไม่แอดเพราะเค้ามีแฟนด้วย อีกอย่างคือไม่กล้า กลัวเขาไม่รับแอดจะเสียใจ 
แต่มีสิ่งหนึ่งที่สงสัย และรู้สึกตลอดคือ เค้ามองเราอยู่ คนโดนมองจะรู้สึก เรามีเพื่อนสนิทผู้หญิงอีกคนนึง เค้ารู้ว่าเราแอบชอบเพื่อนคนนั้น เพราะไม่รุ้จะระบายกับใคร เลยบอกเค้าไป เพื่อนคนนั้นไม่แปลกใจที่เราบอกว่าชอบคนนั้น เพราะเพื่อนบอกดูออก 5555 น่าขำสิ้นดี ปากบอกปฏิเสธไปแล้ว แต่ก็มีคนดูออกว่าชอบเค้า นั่นแหล่ะ เราเลยให้เพื่อนคนนั้นลองช่วยดูให้หน่อยว่าสรุปเค้ามองหรือไม่มอง สรุปคือ "มอง" ไม่รู้หรอกว่าเพราะอะไร แต่ก็เหมือนจะรู้สึกดี 
เราอยู่ ม.2 เขาอยู่ ม.3 เรามีแฟน พยายามตัดใจ แต่พอเห็นหน้าเค้าทีไรก็รู้สึกไม่ดี พาลไปบอกเลิกแฟนอีก สรุปคือคบกับใครไม่ได้เลย เพราะคบทีไรก็เลิก เพราะแค่เห็นหน้าคนนั้นอ่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือน เราก็เลยไม่คบใคร มองเค้าไปเรื่อย ชอบเค้าไปเรื่อยๆ
เราอยู่ ม.3 เค้าอยู่ม.4 เค้าเลิกกับแฟนที่คบกันมาเกือบ 3 ปี ตอนแรกที่รู้คือดีใจที่เค้าเลิกกันะ แต่อีกใจก็สงสารเค้านะ เพราะนั่นคือแฟนคนแรกของเขา เป็นห่วงเค้าว่าจะเสียใจมั้ยอะไรมั้ย แต่สุดท้ายเค้าก็ทำตัวปกติ ไม่มีท่าทีอะไร 
ตอนนั้นเริ่มใจกล้าขึ้นมานิดนึง เลยแอดเฟสเค้าไป เพราะเค้าไม่มีแฟน ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว แต่แอดไปแล้วเค้าไม่รับสักที ตอนแรกก็คิดว่าไม่เห็น ก็ลบแล้วแอดใหม่ แต่ก็เหมือนเดิมเพราะเค้าไม่รับเลย เราก็เลยทำไปหา ว่าเป็นอะไร ทำไมไม่รับแอด นี่เราเพื่อนกันนะ อะไรประมาณนี้ แต่สิ่งที่ได้มาคือ "อ่านแล้วไม่ตอบ" งงมาก สรุปคือยังไง แค่เพื่อนก็ให้ไม่งี้หรอ เราก็เลยให้เพื่อนคนที่รู้เรื่องเรา แล้วเพื่อนเราคนนี้ก็รู้จักเรากับคนนั้นด้วย เพราะเป็นเพื่อนกันมาตั้งประถม เราให้เพื่อนทักไปถาม ว่า เป็นไร ทำไมไม่รับแอด ไม่ตอบแชทเรา ตอนแรกลุ้นว่าเค้าจะมั้ย สรุปคือ เค้าตอบ ตอบมาว่า " ไม่อยากคุย" เรานี่งงเลย ว่าไปทำไรให้ถึงขนาดไม่อยากคุยกันเลย เพื่อนก็ถามต่อทำไมไม่อยากคุย เค้าตอบกลับเพื่อนเรามาแบบไปต่อไม่เป็นเลยคือ "สอ เอือ กอ ไม่อยากคุย" แล้วเค้าก็บล็อกเฟสเรา แล้วก็บล็อกเพื่อนเราด้วย งงหนักไปอีก ตอนนั้นร้องไห้ด้วย ไม่รู้ร้องทำไมจำความรู้ไม่ได้ รู้แค่ว่าต้องร้องอ่ะ 
หลังจากวันนั้นก็คิดมาตลอดว่าทำไม ทำไมไม่อยากคุยทั้งที่เคยสนิทกันมาก เราทำอะไรให้ถึงเป็นแบบนี้  หรือเป็นเพราะเพื่อนล้อตอนประถมทำให้ไม่อยากเป็นเพื่อนกันเลยหรอ 
วันที่ 2 ธันวาคม 2557 เราตัดสันใจแล้วว่าต้องคุย ตอนนั้นเราอยู่ ม.3 เค้าอยู่ ม.4 เรารอเจอเค้าที่ข้างหอประชุม เพราะเค้าต้องไปเก็บรถแล้วต้องเดินผ่านทางนี้ แล้วตรงนั้นคนไม่ค่อยมีเลยคิดว่าน่าจะคุยได้ พอเค้ามาเราก็เรียกชื่อเค้า เค้าหันมา เราบอกเค้าว่า "มีเรื่องจะถามขอคุยด้วยหน่อย" เค้าก็ถามว่า "มีอะไร" ตอนนั้นคือในใจนี่สั่นไปหมด มือก็สั่น นั่นเป็นครั้งแรกในรอบ 3 ปีที่ได้คุยกันเลย พอเค้าตอบมาแบบนั้นเราก็ถามสิ่งสงสัยอย่างแรกเลย คือ " บล็อกเฟสเราทำไม " เราหวังคำตอบเค้านะ หวังว่ามันจะทำให้เราได้รู้ทุกอย่าง แต่สิ่งที่เค้าตอบคือ ถอนหายใจ ส่ายหัวให้ แล้วเดินหันหลังไป ตอนนั้นคือจะร้องไห้เลยอ่ะ เราก็เดินตามแล้วถามต่อว่า " เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่มั้ยว้ะ" ถึงจะถามไม่ดัง แต่เรามั้นใจว่าเค้าได้ยิน ตั้งใจว่าจะเดินตามไปถาม แต่ยิ่มเดินผ่านหอประชุมมา คนเริ่มเยอะ เราเลยต้องหยุดเดินแล้วแยกไปอีกทาง ทำเหมือนว่าเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น หลังจากวันนั้นเวบาเราสองคนต้องเดินสวนกันก็เดินสวนกับแบบไม่มองหรือทำเป็นไม่รู้จักกันหนักว่าเดิมอีก เรานี่แทบจะร้องไห้ตลอดเลยเวลาเจอหน้าเค้าอ่ะ แต่ทำไงได้อ่ะ ก็เค้าแสดงออกชัดเจนขนาดนั้นว่าไม่อยากคุยไม่อยากอะไรทั้งนั้นอ่ะ 
วันที่ 18 พฤศจิกายน 2559 เค้ามีแฟน วันนั้นเป็นตอนเที่ยง เจอกันที่โรงอาหาร เรายืนหันหลังให้ทางเดินหันหน้าเข้าร้านค้า ส่วนเค้าเดินอยู่ตรงทางเดิน ตอนนั้นได้ยินเพื่อนๆแซวเค้า ตอนนั้นที่ได้ยินคือเข่าอ่อนอ่ะ แทบล้ม เข้าใจคำว่าล้มทั้งยืนเลยอ่ะ 555 เหมือนเว่อร์อ่ะ แต่มันคือเรื่องจริง แล้วเราก็หันหลังกลับไปมองว่าใช่เค้ารึป่าว พอหันไปเหมือนได้จังหวะพอดีอ่ะ หันไปเจอเค้าพอดีเลย สบตากันแวบนึง แล้วก็หันหน้าหนีกันเลย ต่างคนต่างตกใจ ไม่คิดว่ากันไปจะได้เจอกันแล้วสบตาแบบนี้ ใจนี่แทบกระเด็นออกมาจากอกเลย พอรู้ว่าเค้ามีเเฟนนี่เข้าใจคำว่ากินไม่ได้นอนไม่หลับ พอจะกินก็จะร้องไห้ มือไม้อ่อนแรงด้วย พอนอนก็นึกถึงจนจะร้องไห้อีก เรามีไอจี 2อัน อันนึงเล่นปกติ แต่อีกอันเอาไว้ติดตามเค้าแค่คนเดียว แล้วเค้าก็ติดตามกลับมาเหมือนกัน แล้วเราคิดว่าเค้ารู้ด้วยแหล่ะ ว่าไอจีนั้นเป็นเรา เราชอบโพสต์ลงสตอรี่ที่สื่อถึงเค้าประจำ ทั้งเก้าอี้ที่เค้านั่ง คำอวยพรก่อนเค้าไปแข่งกีฬา คำชมตอนเค้าชนะ คำเป็นห่วงเวลาเห็นเค้าล้มในสนาม เราว่าเค้าไม่โง่ขนาดดูไม่ออกหรอก แล้วเค้าก็เห็นสตอรี่เราทุกอัน แล้ววันนั้นเราก็เหมือนบ้าอัพไปยาวว่ายินดีบ้างล่ะ โชคดีบ้างล่ะ เป็นอยู่2-3 อาทิตย์เราเริ่มสังเกตุดูคือคนนั้นที่เพื่อนล้อว่าเป็นแฟนกับเค้าเหมือนจะมีแฟนที่ไม่ใช่คนนั้นอ่ะ เราเลยโพสต์สตอรี่ว่าประมาณว่า สถานะตอนนี้เป็นไง อยากรู้ความเป็นไป แล้วเราก็ปล่อย พอสักหลายชั่วโมง ไปส่องไอจีเค้า เห็นเค้าตั้งสเตตัสว่า"โสด" เรานี่หืมยาวๆเลย ปกติไม่เคยตั้ง เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนยังไม่มีเลยด้วยซ้ำ เราเลยไปดูสตอรี่ว่าเค้าเห็นรึยัง สรุปคือ "เค้าเห็นแล้ว" เราขอคิดแบบเข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่า "เค้าตอบสิ่งที่เราอยากรู้" หลังจากนั้นเพื่อนถามว่าเป็นบ้าหรอดี๊ด๊าจัง วันก่อนๆนี่หงอยอย่างหมาเลย 5555 ทำไงได้ก็คนมันลั้นลาอ่ะ ลั้นลาได้ไม่กี่ถึงปี ก็วนลูปเดิม คือ เค้ามีแฟน แฟนแบบจริงจังด้วยเค้าขึ้นสถานะเลยล่ะว่าคบกัน เราจะไงล่ะ ก็หงอยไง มันเศร้าอ่ะ แต่ก็ต้องทำใจแหล่ะ ก็ลืมเค้าไม่ได้ ตัดใจไม่ได้ไง ก็เป็นแบบนี้ต่อไป เราก็โพสต์ในไอจี ว่ายินดีด้วยนะ รักกันนานๆนะ เผื่อใจบ้าง เคยได้ยินมาว่าคนนั้นไม่ค่อยจริงจังกับใครเท่าไหร่เพราะเพื่อนเคยคบมาก่อน เราก็โพสต์ลงสตอรี่ไป เค้าก็เห็น 
หลังจากวันนั้นก็เจอเค้าอยู่ด้วยกัน นั่งด้วยกันบ้างล่ะ เดินไปส่งที่ตึกเรียนบ้างล่ะ เห็นจนชินตา มีวันหนึ่งเค้ามีเรื่องจะต่อยกับคนในโรงเรียน เราเป็นห่วงเขามากกลัวเค้าจะโดนเรียกเขาห้องปกครอง เค้าอยู่ม.6 แล้ว ไม่อยากให้มีเรื่อง เราก็เดินตามไปเรื่อยๆ เค้าเห็นเรานะว่าเราเดินตามอ่ะ ส่วนแฟนเค้าดูไม่ทุกข์ร้อนเลยที่แฟนตัวเองจะมีเรื่องอ่ะ มีเราเนี่ยแหล่ะที่เดือดเนื้อร้อนใจอยู่คนเดียว สุดท้ายก็จบด้วยการไม่การเจ็บตัวเพราะอาจารย์มา เลยวงแตกเลย เราก็โล่งใจ ส่วนเค้าก็เดินไปรับแฟนเพื่อนไปส่งแฟนขึ้นรถกลับบ้าน เฮ้ออ...บางทีก็เหนื่อย สงสัยว่าทำไมต้องมาทำอะไแบบนี้ด้วยนะ ตอบไม่ได้หรอก ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากนั้นไม่กี่เดือนเค้าก็เลิกกับแฟน ไม่รู้ว่าเค้ารู้สึกยังไง เพราะเราเริ่มเรียนเยอะขึ้น ไม่ค่อยได้เจอ 
วันที่เค้าจบ ม.6 เคยมีความคิดว่าจะไปแสดงความยินดีด้วย ถึงยังไงก็เคยเป็นเพื่อนที่สนิทกัน แต่ใจก็ไม่กล้าพอ จำได้เลยว่าสอบวันสุดท้ายคือจะได้เจอกันครั้งสุดท้ายแล้วอ่ะ แทบจะนั่งร้องไห้ในห้องสอบอยู่แล้ว แค่คิดว่าจะไม่เจอกันแล้วก็ใจหาย เคยเจอหน้ากันเกือบทุกวัน ถึงจะไม่เคยได้คุยกันเลยก็เถอะ ก็นะใจเรามันรักเค้าอ่ะ ทำไงได้ 
เปิดเทอมเราอยู่ ม.6 เราก็ไม่เจอเค้าแล้ว เจออกันบ้างประปรายเวลาอยู่บ้าน ลืมบอกไปว่าบ้านเราอยู่ห่างกันแค่1 กม. อยู่หมู่บ้านเดียวกันด้วยนะ เจอกันแค่ตอนขับรถผ่านกันเท่านั้นแหล่ะ ก็เคยคิดว่าถ้าไม่เจอจะตัดใจได้ ก็ลองไม่นึกถึง ไม่คิดถึงดู ก็ใช้ชีวิตปกติ 
ขึ้นปี 1 เรามีคนคุย เราคิดว่าดีแล้วที่เปิดใจได้ ตกลงคบกันกับคนนั้น แต่คบได้แค่เดือนเดียว เราก็เลิก เพราะแฟนเราไม่ได้มีเราแค่คนเดียว แต่มันก็ไม่ได้ชัดเจนหรอก แต่สงสัยน่ะ แต่ก็ไม่ถามเค้า บอกเลิกเค้าไปเลย ก็ก็ง้อเราอยู่พักนึง แล้วเงียบไป 
เราว่าที่เราเลิกกับแฟนง่ายขนาดนั้น คงไม่ใช่เพราะเเฟนเราฝ่ายเดียวหรอก เราว่าเป็นเพราะเรานี่แหล่ะ เป็นเพราะเรายังตัดใจจากคนนั้นไม่ได้สักทีอ่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่มันไม่จริงๆอ่ะ รู้สึกนึกถึงตลอดเลย คบใครไม่ได้เลย ตัดใจไม่ได้สักที ทั้งที่ไม่ได้คุยกันเลยอ่ะ ไม่เข้าเหมือนกันว่าทำไม ตอบไม่ได้
จนถึงทุกวันนี้ 1/11/2562 ยังนึกถึงเค้าคนนั้นอยู่เลย.....
อยากจะบอกว่า เรารู้ตัวว่าชอบ ว่ารัก แต่ไม่ได้บอก มันรู้สึกค้างคา ไม่ได้เคลียร์กันให้เข้าใจว่าทำไม ทำไมเราถึงไม่คุยกันเหมือนเดิม เหมือนคนอื่นๆ นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทำให้เรายังตัดใจไม่ได้ก็ได้นะ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากคุยกับเค้านะ ไม่ต้องมาคบกันหรือรักตอบหรอก ขอแค่กลับมาเป็น "เพื่อน" กันเหมือนเดิมก็พอ ไม่ต้องสนิทเหมือนก่อนก็ได้ แค่ปลดบล็อกเฟส รับแอดเฟสเรา สามารถคุยเล่นกันได้เวลาเจอหน้ากันเหมือนที่เราต่างก็ทำกับเพื่อนคนอื่นๆน่ะ ขอแค่นี้แหล่ะ.....