เราก็ผู้หญิงทั่วๆ ไปที่ิอยากมีคนที่เข้าใจ เอาใจใส่ เห็นเราเป็นคนสำคัญ จนเรามาเจอคนๆ หนึ่งที่เขาทำให้เรารู้สึกแบบนั้น เราจับมือก้าวข้ามปัญหามาด้วยกัน ทั้งเรื่องที่ทำงาน เรื่องแฟนเก่าเขาตามรังควานเรา เคยไม่เข้าใจกันจนเลิกกันครั้งนึง แต่เขาเป็นคนมาขอเริ่มต้นใหม่ เราก็ยอม ตอนเขาลำบาก เราช่วยเขา เอาใจใส่เขา ตอนนี้เราลำบาก เขาก็ช่วยเรานะ แต่เหมือนช่วยเพราะจำใจ 

เขาเปลี่ยนไปจนเรารู้สึกได้ ยิ่งเราพยายามพูดเขายิ่งเฉยชาใส่ ด้วยความที่เขาเข้าใจว่าเรานิสัยเป็นผู้ใหญ่ มีเหตุผล แต่จริงๆ แล้วนิสัยเราตรงกันข้ามเลย เราแค่อยากให้มีใครสักคนที่เขารับเราได้ในแบบที่เราเป็น จนบางครั้งเราก็ทำตัวแย่ๆ ใส่เขา แล้วก็มานึกเสียใจทีหลัง ขอโทษไปเขาก็แค่บอกว่าช่างมันเถอะ ทุกวันนี้เขาเฉยชาใส่เรา ทำให้เราไม่มีความสุขเลย จนคิดหลายครั้งมากๆ ว่าอยู่คนเดียวดีกว่ามั้ย? 

แต่เราก็ยังไม่กล้าบอกเลิก เสียดายสิ่งดีๆ ที่เขาเคยทำให้ เสียดายปัญหาที่ฝ่าฟันมาด้วยกัน กลัวว่าตัวเองจะทำใจไม่ได้ด้วย ตอนนี้เราอยู่ในช่วงลำบาก ยังไม่พร้อมเจอเรื่องเสียใจตอนนี้เลย

ใครเคยเจอปัญหาแบบนี้บ้าง แล้วผ่านกันมาได้ยังไงคะ หรือใครกำลังเจอปัญหาแบบนี้อยู่มาแชร์กันได้ค่ะ