เราทำคนๆนึงเสียใจ เพราะว่าเราบอกเขาไปว่าเราอยากกลับไปเหมือนเดิม คืออยู่คนเดียว
เรื่องคือก่อนหน้าที่เราจะคบกับเขา ตัวเขาเองเลิกกับแฟนเก่าด้วยว่า แฟนเขาคบซ้อน แล้วช่วงนั้นเราก็ได้คุยเป็นเพื่อนเขาจนเราและเขาเริ่มเปิดใจคบกัน ซึ่งตัวเราเองไม่เคยคบกับใครมาก่อนเขาเป็นคนแรก แล้วด้วยความชินของการอยู่คนเดียวโดยไม่ได้มีใครมาตลอดเรากับเขาจึงห่างๆ แต่เป็นเราที่ห่างนะ เราไม่ได้ตั้งใจที่จะคอยถามไถว่าเขาเป็นอย่างไร ทำอะไร เหนื่อยรึเปล่า เราอยู่แบบไม่ได้ถามไถ่หรือติดต่อกันเป็นปีๆ ซึ่งเขาก็ไม่มีใครแล้วเขาเองก็เป็นคนที่ชวนเราไปนุ่นไปนี่ แต่เราจะไม่ค่อยไปเพราะเราติดเพื่อนติดคุย จนวันนึงเราเริ่มรู้ตัวว่าเราอาจทำให้เขาเสียเวลาไปกับเรา มันจึงเป็นจุดเริ่มต้นของความคิดที่เราจะบอกเลิกกับเขา
เราคิดมากมาตลอดว่าถ้าเราบอกเขาไปว่าเราอยากอยู่คนเดียว เรากลัวเขาจะคิดว่าเรามีใครอื่น แต่เราก็ตัดสินใจบอกเขาขอให้เขาตั้งใจฟังที่เราจะพูด เราบอกเขาไปว่าเราอยากกลับไปอยู่คนเดียวเราไม่มีใครอื่น แต่ที่ผ่านมาเราเริ่มรู้ว่าเราเหมาะจะใช้ชีวิตคนเดียว แล้วเราไม่สามารถเห็นแก่ตัวได้ ที่จะไม่บอกแกแล้วปล่อยให้แกไม่มีโอกาศได้เจอคนที่ดีกว่าเรา เราเก็บเรื่องนี้ไว้นานแล้วแต่ไม่กล้าบอกแก เขาก็ถามมาว่าเราเริ่มรู้สึกตอนไหนที่ไม่รักเขาแล้ว เราก็บอกว่านานซักพักแล้วหล่ะ แต่ไม่กล้าบอกเพราะกลัวแกไม่เข้าใจ เขาก็บอกว่าความจริงก็คิดมาซักพักแล้วล่ะว่าเราห่างกัน เขาบอกว่าเขาเข้าใจว่าเราอยุ่ได้โดยไม่มีเขา แต่เขาคิดว่าเป็นความผิดเขาที่ทำให้เราอยู่คนเดียวมาตลอด เราก็บอกว่าไม่ใช่ความผิดแกหรอก แค่แกเข้าใจเราก้ขอบคุณแกมาก ที่แกยังเชื่อใจเรา เขาก็บอกว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเขามีความสุขมากนะ ถึงมันจะไม่มีแล้วก็ตาม เราก้ขอให้เขาสัญญาว่าจะไม่นอนดึก และต้องก้าวไปอย่างมีความสุข เราจะได้เลิกคิดว่าเราเป็นคนผิดที่บอกแก
เราอยากถามทุกคนว่าเราทำถูกแล้วใช่ไหมทีบอกเขา ให้เราเสียใจกันตั้งแต่ตอนนี้ ดีกว่าหากวันนึงเราต่างทำร้ายกันจนเกินจะมองหน้ากันแล้วจากกันไปด้วยความไม่เข้าใจ เราแค่หวังว่าอย่างน้อยเราเจอกันจะยังพุดคุยกันได้ เราอยากให้เขาจำแต่เรื่องดีๆที่เรามีให้กัน
สุดท้ายฉันขอโทษที่ทำให้เขาเสียใจ เราต่างคนต่างร้องไห้ถึงแม้จะเข้าใจกันก็ตาม
เราทำคนๆนึงเสียใจ
เรื่องคือก่อนหน้าที่เราจะคบกับเขา ตัวเขาเองเลิกกับแฟนเก่าด้วยว่า แฟนเขาคบซ้อน แล้วช่วงนั้นเราก็ได้คุยเป็นเพื่อนเขาจนเราและเขาเริ่มเปิดใจคบกัน ซึ่งตัวเราเองไม่เคยคบกับใครมาก่อนเขาเป็นคนแรก แล้วด้วยความชินของการอยู่คนเดียวโดยไม่ได้มีใครมาตลอดเรากับเขาจึงห่างๆ แต่เป็นเราที่ห่างนะ เราไม่ได้ตั้งใจที่จะคอยถามไถว่าเขาเป็นอย่างไร ทำอะไร เหนื่อยรึเปล่า เราอยู่แบบไม่ได้ถามไถ่หรือติดต่อกันเป็นปีๆ ซึ่งเขาก็ไม่มีใครแล้วเขาเองก็เป็นคนที่ชวนเราไปนุ่นไปนี่ แต่เราจะไม่ค่อยไปเพราะเราติดเพื่อนติดคุย จนวันนึงเราเริ่มรู้ตัวว่าเราอาจทำให้เขาเสียเวลาไปกับเรา มันจึงเป็นจุดเริ่มต้นของความคิดที่เราจะบอกเลิกกับเขา
เราคิดมากมาตลอดว่าถ้าเราบอกเขาไปว่าเราอยากอยู่คนเดียว เรากลัวเขาจะคิดว่าเรามีใครอื่น แต่เราก็ตัดสินใจบอกเขาขอให้เขาตั้งใจฟังที่เราจะพูด เราบอกเขาไปว่าเราอยากกลับไปอยู่คนเดียวเราไม่มีใครอื่น แต่ที่ผ่านมาเราเริ่มรู้ว่าเราเหมาะจะใช้ชีวิตคนเดียว แล้วเราไม่สามารถเห็นแก่ตัวได้ ที่จะไม่บอกแกแล้วปล่อยให้แกไม่มีโอกาศได้เจอคนที่ดีกว่าเรา เราเก็บเรื่องนี้ไว้นานแล้วแต่ไม่กล้าบอกแก เขาก็ถามมาว่าเราเริ่มรู้สึกตอนไหนที่ไม่รักเขาแล้ว เราก็บอกว่านานซักพักแล้วหล่ะ แต่ไม่กล้าบอกเพราะกลัวแกไม่เข้าใจ เขาก็บอกว่าความจริงก็คิดมาซักพักแล้วล่ะว่าเราห่างกัน เขาบอกว่าเขาเข้าใจว่าเราอยุ่ได้โดยไม่มีเขา แต่เขาคิดว่าเป็นความผิดเขาที่ทำให้เราอยู่คนเดียวมาตลอด เราก็บอกว่าไม่ใช่ความผิดแกหรอก แค่แกเข้าใจเราก้ขอบคุณแกมาก ที่แกยังเชื่อใจเรา เขาก็บอกว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาเขามีความสุขมากนะ ถึงมันจะไม่มีแล้วก็ตาม เราก้ขอให้เขาสัญญาว่าจะไม่นอนดึก และต้องก้าวไปอย่างมีความสุข เราจะได้เลิกคิดว่าเราเป็นคนผิดที่บอกแก
เราอยากถามทุกคนว่าเราทำถูกแล้วใช่ไหมทีบอกเขา ให้เราเสียใจกันตั้งแต่ตอนนี้ ดีกว่าหากวันนึงเราต่างทำร้ายกันจนเกินจะมองหน้ากันแล้วจากกันไปด้วยความไม่เข้าใจ เราแค่หวังว่าอย่างน้อยเราเจอกันจะยังพุดคุยกันได้ เราอยากให้เขาจำแต่เรื่องดีๆที่เรามีให้กัน
สุดท้ายฉันขอโทษที่ทำให้เขาเสียใจ เราต่างคนต่างร้องไห้ถึงแม้จะเข้าใจกันก็ตาม