เรื่องมีอยู่ว่า เพิ่งเลิกงานช่วงเช้านั่งรถเมล์กลับบ้าน หลังจากลงที่ป้ายรถเมล์คนอื่นก็ข้ามถนนไปขึ้นเรืออีกฝั่ง เราก็โบกวินฝั่งตรงข้ามให้ข้ามมารับเราตามปกติจากนั้นก็ก้มเล่นโทรศัพ เงยหน้าขึ้นมาเห็นวินยกมือ(เขาน่าจะไม่เห็นตอนเรายกมือครั้งแรก เราเลยยกมือขึ้นตอบเขาอีกครั้ง) ละให้เขาขับข้ามมารับฝั่งเราเพราะทางกลับบ้านเราอยู่ฝั่งนี้ (เขาก็เหมือนพูดน้ำเสียงไม่พอใจตอนแรกว่าก็ยกมือสิอันนี้เราผิดเองที่ยกมือไม่สุดและก้มหน้าเล่นโทรศัพท์) ไม่มีเกาะกลางถนนไม่มีอะไรขวางทั้งสิ้น แต่เขาบอกให้เดินข้ามไปฝั่งเขา (น้ำเสียงแบบหงุดหงิดแล้วเหมือนเห็นว่ารถขับผ่านเยอะเลยให้เราข้ามไปแทน) เราก็โอเค แต่รถมาเยอะมากเลยไม่มีจังหวะข้าม และรถก็แล่นมาเร็ว  ด้วยความที่เราก็ไม่สบอารมณ์ที่วินมาพูดน้ำเสียงแบบนั้น เลยเรียกวินคันที่ผ่านไปผ่านมาแทน แต่วินที่ขับผ่านไปผ่านมาก็ไม่รับ เพราะคงไม่อยากมีปัญหาและบอกให้ขึ้นวินฝั่งนู้น (เรื่องนี้เราก็เข้าใจ) พอรถเริ่มน้อยลงเลยเดินข้ามฝั่งไป แต่วินก็ยังคงบ่นไม่หยุด ด้วยความหงุดหงิดมากเลยถาม ‘เมื่อกี้พี่พูดไรนะคะ’ วินบอก “ก็บอกให้ข้ามฝั่งมา” ‘ก็รถมันเยอะก็รอรถอยู่’ “ละทำไมไม่ข้ามมาตั้งแต่แรกละ” ‘ก็ตอนนั้นโบกมือเรียกให้ไปรับอีกฝั่ง ก็บ้านอยู่ฝั่งนั้น’ “ก็มอไซมันข้ามยาก” ‘ละคนมันข้ามง่ายหรอคะ’ “ง่ายกว่ามอไซละกัน” หลังเถียงกันเสร็จวินอีกคันก็ถามประมาณว่าละจะไปไหน ด้วยความที่โมโหมากเลยไม่ได้ตอบ วินคนนั้นเลยตอบว่า งั้นก็ยืนอยู่แบบนั้นแหละ เราพยายามระงับอารมณ์แล้วเดินออกมา (ไม่ไกล) แล้วก็ได้ยินวินพวกนั้นพูดกันประมาณว่าไปรึยัง แล้ววินคนที่เถียงกับเรา ก็เดินมาบอกน้องจะไปไหน เราตอบ....(บ้านเรา) เขาก็เหมือนจะเรียกให้วินไปส่ง ‘ไม่ไปแล้วค่ะ’ “เออแล้วแต่” ‘เออ’
ปกติขึ้นวินก็เรียกให้วินฝั่งนั้นข้ามมาฝั่งเราเพราะบ้านอยู่ฝั่งเดียวกับป้ายรถเมล์ ถ้าให้เราข้ามไปขึ้นวินยังไงวินก็ต้องข้ามไปฝั่งบ้านเราอยู่ดี ถ้าพูดกันดีๆเราจะไม่อะไรเลย ให้ข้ามไปก็จะข้ามถึงจะไม่เคยอบรมเรื่องการบริการแต่มารยาททางสังคมควรมี
ปล.วินที่เป็นแบบนี้ก็มีเยอะ แต่วินที่นิสัยดีก็มีไม่น้อยนะ