ทำไมลื้อไม่นั่งลง แล้วคุยกัน ถ้างง ใช้กระดาษเขียนดูไทม์ไลน์ก็ได้นะ จะมาทำให้อาพิกุลอีหายจากติงต๊องแล้วมานั่งเล่าเรื่องที่ก็ไม่รู้จะเล่าได้ขนาดไหน ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยากทำไม ลื้อน่าจะคัดเอาเรื่องที่พวกลื้อไม่รู้จริงๆแต่สำคัญดีกว่ามั้ย เฮ้อ!

ตรงนี้อั๊วขอบอกเลย พวกลื้อสู้ 3 นางมาร+1 ไม่ได้เลย พวกอีล้วนทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่าย ดูอีผลิตเว่ยต้ากู่สิ 555 จับใส่หม้อ แล้วปล่อยให้กัดกันแค่นั้น

มานี่นั่งลงอั๊วจะบอกให้พวกลื้อเห็นอะไรชัดๆหน่อย

ข้อที่1. แสนน่าจะได้เล่ารายละเอียดให้พวกลื้อฟัง พวกลื้อฉลาดนี่นา น่าจะคิด วิเคราะห์ แยกแยะและรู้ได้ว่าแสนคือหย่งหมิงนะ ถ้าพวกลื้อจำลองสถานการณ์ได้ละเอียดยิบขนาดเมื่อคืน
ดังนั้น เรื่องราวก่อนที่พวกลื้อ คือ อาหงส์กับอาโชคเกิด ลื้อถามแสนเอาดีกว่ามั้ย แสนก็น่าจะบอกไปเลยว่าคนที่จะฆ่าแสนและพ่อคือ สไบ ตั้งกะเด็กยันโต

ข้อที่ 2. เรื่องที่อาโชคสงสัยว่าเฟยเฟิ่งคือใคร ถามจริง ถ้าพิกุลหายติงต๊อง คำตอบมันจะคือคำตอบเดียวกับที่ตอนนี้อาหงส์ลื้อรู้อยู่แล้วหรือเปล่า
อาหงส์จะรอให้พิกุลมาบอกทำป๊ะอะไร อั๊วว่าลื้อเสียเวลาไปกับสิ่งที่ไม่ควรเสีย

ข้อที่ 3. เรื่องราวตั้งแต่อาโชคจำความได้ อาโชคก็เล่าสิจ๊า เฮ้อ! อีกรอบ

ดังนั้นเรื่องราวที่พวกลื้อต้องหาคำตอบจริงๆก็เหลือแค่..
ทำไมอาหงส์ต้องระเห็จมาอยู่ข้างนอก
ใครฆ่าหมอเลี่ยวและฝ้ายคำ

ซึ่งพิกุลหายติงต๊องก็ตอบไม่ได้อยู่ดี...จริงมะ เพราะช่วงที่เกิดเรื่องทั้งสอง อียังติงต๊องอยู่ 

นั่นหมายถึงลื้อกำลังเข้าใกล้ตัวผู้ร้าย ฆาตกร และต้องไปรีบฝึกวิทยายุทธหรือหาทางรับมือสู้กับมัน