อ่านไห้จบก่อนนะครับผม
ผมเคยหมดหวังกับอนาคต(เริ่มโดดเรียนตั้งแต่ ม.5) ผมโดดเรียนเป็นประจำ(มาเรียน สัปดาห์ละ  3-4 วัน) ผมร้องไห้และท้อแท้มากเมื่อผมเสียสิ่งที่ผมใฝ่ฝันไป

ที่ผมโดดเรียนเพราะผมนั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับ (วิทย์,ชีววิทยา,ฟิสิกส์,เคมี) ไม่เคยใด้ออกนอกบ้านเลย

ผมไม่ได้เรียนวิทย์-คณิตโดยตรง เพราะเพื่อนส่วนมาก เลือกศิลป์-คำนวณ(ผมไม่ได้รังเกลียดเพื่อนแต่ผมเลือกที่จะโดดเอง) 

ปัจจุบันนี้ ผมอยู่ ม.6 เทอม 2 (ผมโดดเรียนเหมือนเดิม)

มีอาจารย์จากวิลัยแห่งหนึ่งมาแนะแนว ตอนแรกผมคิดว่าเข้าคณะอาชีวอนามัย(เพราะไกล้เคียงกับสิ่งที่ผมรักมากที่สุด) ได้ยินครั้งแรก เขาบอกว่า(รับได้เฉพาะหลักสูตรเกี่ยวกับวิทย์เท่านั้น) จากนั้นผมขอคุยกับอาจารย์วิลัยส่วนตัวครับผม

(อาจารย์มาอีกครั้งหนึ่ง)
แล้วผมเป็น 1 ใน 40 คน ที่อาจารย์รับเข้า(ถ้าเกิน 40 คนก็ต้องสอบเข้า) เพราะอาจารย์คนนั้นชอบนิสัยและบุคลิกของผม

อีกอย่างนะครับ ผมโดดเรียนก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าไม่ส่งงานและหมดสิทธิ์สอบเลย ทุกครั้งที่ผมโดดเรียน ผมก็ตามงานค้างได้แทบทุกอย่าง เกรดเฉลี่ยของผมถึงตะลดไปนิดนึง(เกรด 3 กว่า) ไม่มีอะไรมากวนผมตอนอ่านหนังสือเลยแต่ผมกับสังคมในโรงเรียนได้

ผมอยากถามว่า

1)ผมควรปรับนิสัยตนเองอย่างไรครับ

2)คุณคิดว่าผมจะสามารถปรับตัวเข้าเรียนอาชีวอนามัยได้ไหมครับ?