สวัสดีครับผมมีเรื่องที่จะมาเล่าให้ฟังซึ่งเกิดจากชีวิตจริงๆของผมเองผมจึงอยากนำมาพูดเล่าต่อกันฟังในหัวข้อ มองคนที่ภายนอกมันดีเเล้วหรอ เริ่มต้นเลยนะครับปกติผมจะทำงานกลับบ้านดึกๆในทุกๆวัน เเละก็จะหิวในช่วงดึกของทุกๆวันเหมือนกัน ฮ่าาๆๆ ผมเชื่อว่ามนุษกลางคืนหลายๆคนเป็นเหมือนกันเเน่นอน 
ตอนดึกๆถ้าหิวเนี้ยจะไปที่ไหนไม่ได้เลยนอกจากเซเว่นที่เปิดตลอด24 ชม. มันก็เหมือนจะเป็นเรื่องที่ปกติใช่ไหมละครับ เเต่ในทุกๆครั้งที่ผมไปซื้อของผมจะเจอหญิงวัยกลางคนเดินไปมาช่วงเเรกๆผมก็ไม่ได้สนใจผมมาครั้งที่สองครั้งที่สามก็เจอเเกอีก ความคิดผมตอนนั้นคือ ป้าเเกคนรู้จักเยอะเเฮะเห็นทักคนอื่นเขาไปทั่ว จนมาเจอกับตัวเองเนี้ยเเหละครับ หลังจากที่ผมซื้อของเสร็จก็เดินไปจ่ายเงินที่หน้าเคาน์เตอร์ระหว่างกำลังจ่ายเงินก็มีเสียงเรียกผมข้างๆว่า ''หนูๆมีเงินให้ไหมอ่ะขอเงินสัก 20 ดิ '' ด้วยความที่เป็นเด็กใหม่ก่ำๆกึงๆพนักงานถอนตังมาพอดีก็เลยเอาให้เเกไป อ่ะป้า ผมมีอยู่ 34 บาทป้าเอาไปหมดเลยย ป้าเขาก็ขอบคุณเเล้วก็เดินไป ที่หน้าเซเว่น ยืนเเล้วก็จุดบุหรี่ดูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในใจผมคิดอย่างเเรกเลย ป้าเเกเอาตังไปซื้อบุหรี่เหล้ายากินเเน่นอน เลยปฎิญาณกับตัวเองว่าจะไม่ให้เงินป้าเเกอีก เวลาผ่านไปเจอป้าเเกกี่ครั้งๆก็ปฎิเสธตลอดจนมาวันนึ่งปากซอยหน้าหมู่บ้านผมมีตลาดผมก็เลยออกไปว่าจะหาของกินก็เจอป้าเเกอีกนั่งขายของมือสองเก่าๆอยู่เเถวๆนั้น เเต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนะเเต่ก็เเอบคิดว่าป้าเเกก็ขายของนิละจะมาขอเงินคนเเถวเซเว่นทำไม เวลาก็ผ่านไปอีกกกนานเลยเเหละเจอป้าเเกมั่งไม่เจอมั่งจนมีอยู่มาวันนึ่งผมหยุดงานพักผ่อนอยู่บ้านพอตกเย็นหิวข้าวเลยขี่รถออกไปซื้อข้าวเหนียวไก่ ซื้อเสดกลับบ้านไปเรื่อยๆ สักพักผมมองเห็นป้าคนนึ่งซึ่งมีคนเเก่ๆ (น่าจะเป็นเเม่) นั่งอยู่บนรถเข็นกำลังข้ามทางอยู่ ป้าเเกยิ้มคุยกับเเม่พร้อมกับป้อนข้าวที่อยู่ใน มือไปด้วย ผมอึ้งตกใจมากกกเห้ยยใช่จริงๆหรอใช่ป้าเเกจริงหรอว่ะ เลยหันกลับไปดูเออใช่จริงว่ะ ซึ่งทุกคนที่อ่านอาจจะมองว่าผมเวอร์นะเเต่สภาพป้าเเกเหมือนขี้เหล้าขี้ยาจริงๆ ผมเลยกลับมานั่งคิดว่าาเออจริงๆเเล้วเราไม่ควรมองคนเเค่เปลือกนอกจริงๆเเหละบางสิ่งบางอย่างที่เขาทำอาจจะเป็นเหตุผลของเขาซึ่งบางทีเราก็อาจจะไม่เข้าใจ จบเเล้วนะครับกับหัวข้อนี้ขอบคุณมากนะครับที่ใครเสียเวลาเข้ามาอ่านเลิฟยูไว้เจอกันนะคับ