คนในโลกมีตั้งมากมาย แต่เราไม่เคยเจอใครที่พร้อมจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เรามีแฟนแค่ 2 คน แต่ละคนมากกว่า 4 ปี สุดท้ายก็มาแนวเดียวกัน นอกใจ เราตั้งคำถามกับตัวเองตลอดว่าเราเป็นยังไง เป็นแฟนที่ดีไหม ตลอดเวลาที่คบกัน เราไม่เคยนอกใจเลย โกหกสักครั้งก็ไม่เคย อาจจะมีบางที่เผลอแซว เผลอหยอด แต่สุดท้ายเราก็ไม่มีการคุย อะไรนอกรอบเลย มีหลายอย่างที่เราฝัน เราอยากทำร่วมกันในอนาคต สุดท้ายมันก็เป็นแค่ความฝัน ต่อให้โกหกกันร้อยรอบ พูดไม่ดีใส่กันเป็นล้านครั้ง มันก็ไม่ได้แย่ไปกว่าการนอกใจเลย
ทำไมคนที่ซื่อสัตย์กับคนรักต้องเป็นฝ่ายเสียใจตลอด?