คืออยากสอบถามความคิดเห็นคะ ว่าเเปลกมั้ย? เวลามีคนถามว่าเมื่อไหร่เราจะมีเเฟนเราตอบไปว่าเราไม่รีบค่อยมีตอนสามสิบก็ได้ พอเราตอบไปแบบนั้นคนอื่นดูอึ้งๆนะคะ คือตอนนี้เราพึ่งอายุ 24 เเล้วก็พึ่งเรียนจบด้วยเลยยังไม่ได้คิดจะมีเเฟนอะไรมากอยากมีงานการทำที่มั่นคงก่อน ด้วยความที่ตัวเราเองเป็นคนชอบคนยากเกิดมา 24 ปีเคยมีเเฟนเเค่สองคนตอนมัธยมครั้งหนึ่งเเต่ตอนนั้นประมาณปั๊ปปี้เลิฟมากกว่าเเค่ได้มองหน้าก็มีความสุขเเล้วเเต่ก็เลิกกันไปเพราะเรายังเด็กกันทั้งคู่ หลังจากนั้นเราก็มีเเฟนอีกครั้งหนึ่งตอนช่วงใกล้จะเรียนจบมัธยมปลายคบกันมาจนถึงมหาลัยปีสองเเล้วก็เลิกกัน จากนั้นเราก็ไม่มีเเฟนอีกเลยเพื่อนๆเลยชอบเชียร์ให้หาเเฟนสักคนเเต่เรากลับรู้สึกเฉยๆอาจเป็นเพราะที่เคยคบกันมาเขาทำให้เราเสียใจด้วยมั้งเเต่เราก็ไม่ได้ถึงขั้นจะปิดตัวเองจากความรัก แค่ยังไม่เจอคนที่รู้สึกชอบจนอยากจะคบ มีเวลาเลือกก็อยากจะใช้ชีวิตไปเรื่อยๆก่อน เอาเวลามาโฟกัสกับอนาคตเป็นหลัก เรื่องรักเลยคิดว่าปล่อยให้เวลาพาเราไปเจอคนที่เป็นของเราจริงๆดีกว่า คือเราคิดเสมอถ้าเขาเป็นเนื้อคู่เราเดี๋ยวเขาก็มาให้เราเจอ ให้เรารู้สึกรักเองเลยไม่อยากหาอยู่เรื่อยๆไปดีกว่า คิดแบบนี้มันผิดหรือเปล่าคะ ? หรือความคิดเราแปลกไป ?