เริ่มเรื่องคือ เรามีลูกอ่อน เลยหาซื้อบ้านเดี่ยวที่มีพื้นที่ ไม่ต้องใช้ข้างฝาเดียวกับใคร เพราะกลัวปัญหาเกิดลูกเราร้องงอแง จะรำคาญคนอื่น
หาไปหามา สุดท้ายเราก็มาถูกใจหมู่บ้านที่เราอยู่ปัจจุบันนี้แหละค่ะ ตอนเข้าตกแต่งบ้าน เรารู้เลยว่าชีวิตชั้นต้องดีมากแน่ๆ ป้าข้างบ้านก็น่ารัก ไปทีไรมาคุย มาถามนู่นนี่ เฟรนด์ลี่ดี ไม่โดดเดี่ยว ตัวใครตัวมันเหมือนบ้านเก่าที่เพิ่งย้ายมา
แต่ที่เจอมันแค่ฉาบฉวยไง พอมาอยู่จริง ค่อยพบความจริงว่า ป้าข้างบ้าน ขี้เผือกมากกกกกก ถ้าหลวมตัวคุยด้วย คุยเป็นชั่วโมง คนอยู่เก่าๆ มาก่อนในหมู่บ้าน ไม่มีใครคุยกับนาง
ขี้สอดรู้สอดเห็นมาก ตรงครัวเรา มีหน้าต่าง ตรงกับครัวนาง มองเห็นกันเวลาทำอาหาร นางเผือกแม้กระทั่ง ทำอะไร ต้องใส่นุ่นนี่นั่น ใส่มากไปแล้วๆ เดี๋ยวหวาน อะไรแบบนี้ หลังๆ เราเลยตัดปัญหา ปิดตายหน้าต่างครัว ตัดรำคาญ
อีกเรื่องที่น่ารำคาญ และเป็นต้นเหตุปัญหา คือ เราเลี้ยงหมา พันธุ์บูลลี่ สีดำ ติงต๊องๆ ตัวนึง นางและสามีชอบมากกก อยากได้ เคยขอเราเอาไปเลี้ยง แต่ คือ หมาเรา เราเลี้ยงอยู่อ่ะ จู่ๆจะมาขอ นางก็พยายามเรียกหมาเรา ซื้อไก่เป็นตัวๆ มาอบให้กินทุกวัน ๆ จนหมาเราไม่กินอาหารเม็ด ซึ่งไม่โอเค เพราะอาหารเม็ดที่เราให้กินมันเหมาะกับเค้า เค้าต้องควบคุมน้ำหนัก แล้วนางเที่ยวไปบอกคนบ้านอื่นที่ไม่ค่อยอยากจะคุยกับนางว่า ต้องซื้อมาทำให้หมาเรากิน สงสาร มัน ประหนึ่งเราปล่อยหมาอดอยาก งงในงง สุดท้ายตัดรำคาญ เราเลยให้แม่เอาหมาไปเลี้ยงที่ ตจว. จะได้เลิกวุ่นวายกับบ้านเรา
พอหมาไป นางเหมือนแบบหว้าเหว่ เลยไปเก็บหมาจรจัดตัวนึงมาเลี้ยง สีดำเหมือนหมาเรา แต่หมาตัวนี้ ตั้งแต่มาอยู่ หมู่บ้านที่เงียบๆ ก็มีเสียงหมาเห่าตลอด เห่าตั้งแต่ตีห้าที่คนเริ่มออกจากบ้านทำงาน เห่าทุกอย่าง เราออกทำอะไรหน้าบ้านตัวเองไม่ได้เลย มันมายืนเห่าที่รั้วตลอด เห่าดังมาก จนเราเกรงใจบ้านอื่น พยายามออกนอกบ้านน้อยมาก ลูกเรา 5 เดือน คือ นอนสะดุ้งตลอด เพราะเสียงหมาเห่า มันเห่าดังมาก
เคยพูดว่า หมาเห่าดังจัง นางบอกช่างมัน ป้าไม่คิดอะไรหรอก เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน หมามันเห่าในบ้านเรา ไม่ได้ไปเห่าที่บ้านใคร จนตอนนี้จะเป็นประสาท หมาเห่าทุกสิ่งอย่างที่เคลื่อนไหว ออกไปทำอะไรนอกบ้าน (ภายในรั้วบ้านตัวเอง) ไม่ได้เลยหมาเห่าตลอด คุยกับเจ้าของ ก็โนแคร์โนสน ไม่สนใจอะไรใดๆ เวลาหมาเห่า พูดคำเดียว หมีๆ เห่าอะไรลูก แค่นั้น
สงสารลูก นอนต้องสะดุ้ง เพราะมันเริ่มเห่าตีห้า ขนาดนอนห้องแอร์ยังได้ยิน มันเป็นหมาที่เห่าดังมากกก สงสารตัวเอง มีบ้าน มีสวนหน้าบ้านให้นั่งเล่น แต่ออกไปไม่ได้ เพราะหมามันเห่า เกรงใจบ้านอื่น จะซื้อบ้านใหม่ มันก็กว่าจะเลือกถูกใจ อยู่ได้ 6 เดือนเพิ่งตกแต่งอะไรเสร็จ เหนื่อยใจมาก ใครมีวิธีการ หรือแนวทางแนะนำบ้างมั้ยคะ เอาแบบไม่โหดร้าย ไม่ฆ่าหมานะ เราก็รักหมา รักแมว ทำไม่ลงค่ะ กลัวบาปกรรม เพิ่มเติม หมู่บ้านนี้หวังพึ่งพานิติบุคคลไม่ได้ค่ะ เก็บแต่ส่วนกลาง แต่ไม่เคยทำอะไรเลย
มนุษย์ป้าข้างบ้าน และหมาของเค้า
หาไปหามา สุดท้ายเราก็มาถูกใจหมู่บ้านที่เราอยู่ปัจจุบันนี้แหละค่ะ ตอนเข้าตกแต่งบ้าน เรารู้เลยว่าชีวิตชั้นต้องดีมากแน่ๆ ป้าข้างบ้านก็น่ารัก ไปทีไรมาคุย มาถามนู่นนี่ เฟรนด์ลี่ดี ไม่โดดเดี่ยว ตัวใครตัวมันเหมือนบ้านเก่าที่เพิ่งย้ายมา
แต่ที่เจอมันแค่ฉาบฉวยไง พอมาอยู่จริง ค่อยพบความจริงว่า ป้าข้างบ้าน ขี้เผือกมากกกกกก ถ้าหลวมตัวคุยด้วย คุยเป็นชั่วโมง คนอยู่เก่าๆ มาก่อนในหมู่บ้าน ไม่มีใครคุยกับนาง
ขี้สอดรู้สอดเห็นมาก ตรงครัวเรา มีหน้าต่าง ตรงกับครัวนาง มองเห็นกันเวลาทำอาหาร นางเผือกแม้กระทั่ง ทำอะไร ต้องใส่นุ่นนี่นั่น ใส่มากไปแล้วๆ เดี๋ยวหวาน อะไรแบบนี้ หลังๆ เราเลยตัดปัญหา ปิดตายหน้าต่างครัว ตัดรำคาญ
อีกเรื่องที่น่ารำคาญ และเป็นต้นเหตุปัญหา คือ เราเลี้ยงหมา พันธุ์บูลลี่ สีดำ ติงต๊องๆ ตัวนึง นางและสามีชอบมากกก อยากได้ เคยขอเราเอาไปเลี้ยง แต่ คือ หมาเรา เราเลี้ยงอยู่อ่ะ จู่ๆจะมาขอ นางก็พยายามเรียกหมาเรา ซื้อไก่เป็นตัวๆ มาอบให้กินทุกวัน ๆ จนหมาเราไม่กินอาหารเม็ด ซึ่งไม่โอเค เพราะอาหารเม็ดที่เราให้กินมันเหมาะกับเค้า เค้าต้องควบคุมน้ำหนัก แล้วนางเที่ยวไปบอกคนบ้านอื่นที่ไม่ค่อยอยากจะคุยกับนางว่า ต้องซื้อมาทำให้หมาเรากิน สงสาร มัน ประหนึ่งเราปล่อยหมาอดอยาก งงในงง สุดท้ายตัดรำคาญ เราเลยให้แม่เอาหมาไปเลี้ยงที่ ตจว. จะได้เลิกวุ่นวายกับบ้านเรา
พอหมาไป นางเหมือนแบบหว้าเหว่ เลยไปเก็บหมาจรจัดตัวนึงมาเลี้ยง สีดำเหมือนหมาเรา แต่หมาตัวนี้ ตั้งแต่มาอยู่ หมู่บ้านที่เงียบๆ ก็มีเสียงหมาเห่าตลอด เห่าตั้งแต่ตีห้าที่คนเริ่มออกจากบ้านทำงาน เห่าทุกอย่าง เราออกทำอะไรหน้าบ้านตัวเองไม่ได้เลย มันมายืนเห่าที่รั้วตลอด เห่าดังมาก จนเราเกรงใจบ้านอื่น พยายามออกนอกบ้านน้อยมาก ลูกเรา 5 เดือน คือ นอนสะดุ้งตลอด เพราะเสียงหมาเห่า มันเห่าดังมาก
เคยพูดว่า หมาเห่าดังจัง นางบอกช่างมัน ป้าไม่คิดอะไรหรอก เราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน หมามันเห่าในบ้านเรา ไม่ได้ไปเห่าที่บ้านใคร จนตอนนี้จะเป็นประสาท หมาเห่าทุกสิ่งอย่างที่เคลื่อนไหว ออกไปทำอะไรนอกบ้าน (ภายในรั้วบ้านตัวเอง) ไม่ได้เลยหมาเห่าตลอด คุยกับเจ้าของ ก็โนแคร์โนสน ไม่สนใจอะไรใดๆ เวลาหมาเห่า พูดคำเดียว หมีๆ เห่าอะไรลูก แค่นั้น
สงสารลูก นอนต้องสะดุ้ง เพราะมันเริ่มเห่าตีห้า ขนาดนอนห้องแอร์ยังได้ยิน มันเป็นหมาที่เห่าดังมากกก สงสารตัวเอง มีบ้าน มีสวนหน้าบ้านให้นั่งเล่น แต่ออกไปไม่ได้ เพราะหมามันเห่า เกรงใจบ้านอื่น จะซื้อบ้านใหม่ มันก็กว่าจะเลือกถูกใจ อยู่ได้ 6 เดือนเพิ่งตกแต่งอะไรเสร็จ เหนื่อยใจมาก ใครมีวิธีการ หรือแนวทางแนะนำบ้างมั้ยคะ เอาแบบไม่โหดร้าย ไม่ฆ่าหมานะ เราก็รักหมา รักแมว ทำไม่ลงค่ะ กลัวบาปกรรม เพิ่มเติม หมู่บ้านนี้หวังพึ่งพานิติบุคคลไม่ได้ค่ะ เก็บแต่ส่วนกลาง แต่ไม่เคยทำอะไรเลย