1. เอเลียส ดอเลาะ จากนัดเยือนมาเลเซีย ตามแท็คติคของไทยที่นิชิโนะได้วางไว้คือ ให้สามตัวหน้าทำการเพรสซิ่งตั้งแต่แดนบน ซึ่งในช่วงแรก ๆ เราสามารถกดดันให้เค้าคืนบอลให้ผู้รักษาประตู เพื่อให้เขาวางบอลยาว แล้วให้คู่กองหลังอย่าง เอเลียส กับ มานูเอล เก็บและเคลียร์ แต่ไม่ได้เป็นเช่นนั้น คือเอเลียสยังเคลียร์บอลไม่ขาด ดักโหม่งเปลี่ยนทางให้เพื่อนเล่นต่อก็ไม่ได้ จนทำให้ 3 ประสานในแนวรุกมาเลเซีย ได้โจมตีกลับทันทีต้องแต่กลางสนาม จึงทำให้ทั้ง สุภโชคและเอกนิษฐ์ ต้องวิ่งลงมาช่วยทุกครั้งจนหมดแรง และขึ้นเกมเร็วไม่ได้เลย จึงมองว่า ตำแหน่งของเอเลียส ควรที่จะหาคนมาแทน

2.ทริสตอง โด ผมไม่เคยแปลกใจเลยที่โดเล่นแบบนี้ เพราะมันเป็นแบบนี้มานานแล้ว การสร้างสรรค์เกมในแนวรุกไม่ค่อยมีไอเดียร์ แต่หากจะมุ่งและมุทะลุเสียมากกว่า สิ่งที่ดีของโดคือการวิ่งแบบไม่มีหมดแต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่นักเตะในตำแหน่งรายอื่นจะไม่ฟิต ที่มีทั้งนิติพงษ์ รับและรุกไม่เคอะเขิน รวมทั้งนฤบดินทร์ที่รูปร่างดีมีความแข็งแกร่งและความเร็ว และกล้าวิ่งทะลุถึงเส้นหลัง จึงมองว่าแบ็คขวา 3 คนจึงมากเกินไป

3.อาจจะหานักเตะ หรือ ปรับจูนความเข้าใจกันในแผงกลางและริมเส้น ไม่ว่าจะเป็น สุภโชค และ เอกนิษฐ์ ที่มีชนาธิปเป็นแกน ซึ่งผมบอกได้เลยว่าสุภโชคกับเอกนิษฐ์ ยังไม่ทันเกมของชนาธิปเท่าไหร่ ซึ่งไม่ใช่ว่าชนาธิปเก่งเกินไปหรือไปได้วิชาจากเจลีคอะไรหรอก ทุก ๆ คนลองย้อนกลับไปยังครั้งที่เรามีนักเตะอย่าง เกริกฤทธิ์ ที่เคลื่อนที่ตัดแนวรับกับการให้บอลจังหวะเดียวของชนาธิป ตั้งแต่เอเชี่ยนเกมส์จนมาถึง AFF หรือแม้กระทั่งธนา ชนะบุตร , ศราวุธ มาสุข หรือมงคล ทศไกร นักเตะเหล่านี้ไม่เคยมีปัญหาในการตามสเต็ปการออกบอลของชนาธิปเลย ยิ่งนึกถึงเกริกฤทธิ์เคลื่อนที่ทะลุแนวรับและรับบอลจากชนาธิปแล้วละก็ มันสมบูรณ์แบบเลยทีเดียว