คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราเป็นคนพูดตรงๆ บางครั้งก็อาจจะเเรงไป เราเป็นคนที่เห็นเพื่อนทำอะไรที่มันก็จะเตือนจะพูดตามความคิดว่าทำอย่างนี้มันไม่ถูกอย่างนั้นมันไม่ดี เเต่ก็กลับกลายเป็นว่าโดนเพื่อนเกลียด
เเล้วพออยู่มาเรื่อยถึงเทอม2 เพื่อนก็ยิ่งเฉยชา เหมือนกบว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรกับเขา  เเต่กับเพื่อนคนอื่นๆเขาก็เหมือนเดิมทุกอย่าง  เขาทำเหมือนกับเราเป็นอากาศ ถามอะไรก็เมิน ชักสีหน้าไม่พอใจ ทั้งๆที่เราก็คุยดีๆ ไปไหนมาไหนก็ชวนคนอื่นในกลุ่มไปโดยไม่มีเราตลอด เดินตามหลัง นั่งเรียนคนเดียวบางทียังต้องไปนั่งกินข้าวกับเพื่อนห้องอื่น เวลาเขาคุยเเชทอะไรกับเราก็จะเเคปลงในกลุ่มไปนินทา ไปด่าว่าสารพัด เรามารู้เอาอีกทีก็ใจสลายไม่น้อยเลย จนเขาเเอนตี้เราทั้งกลุ่ม เครียดมากไม่รู้จะทำยังไง เบื่อชีวิตเเล้ว ยิ่งบอกเเม่ เเล้วเเม่มาถามคุณครู ครูก็เรียกกันมาถาม ว่ามีเรื่องอะไรเเต่เขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำดีกับเราต่อหน้าครู สักพักก็จะเอามาด่าลงกลุ่ม หาว่าขี้ฟ้อง เล่นใหญ่ ทำเพื่อนเดือดร้อน เราควรทำยังไงดี ในเมื่อต่อให้ทำยังไงก็ไม่ดีขึ้น