ร่าย 
    ๔๓/๒๘๙
                    เคลื่อนพลตามเกล็ดนาค ตามเต็มท่งแถวเถื่อน เกลื่อนกล่นแสนยาทัพ ถับปะทะไพรินทร์ 
ส่วนหัสดินอุภัย เจ้าพระยาไชยานุภาพ เจ้าพระยาปราบไตรจักร ตรับตระหนักสำเนียง เสียงฆ้องกลองปืนศึก 
อึกเอิกก้องกาหลง เร่งคำรนเรียกมัน ชันหูชูหางแล่น แปร้นแปร๋แลคะไขว่ บาทย่างใหญ่ดุ่มด่วน ป่วนกิริยาร่าเริง 
บำเทิงมันครั่นครึก เข้าสู้ศึกโรมราญ ควาญคัดท้ายบมิอยู่ วู่วางวิ่งฉับฉิว ปลิวประเล่ห์สมพาน ส่ำแสะสารแสนยา 
ขวาซ้ายแซงหน้าหลัง ทั้งทวยพลตนขุน ถ้วนทุกมุลมวลมาตย์ ยาตรบทันโทท้าว ด้าวศึกสู้สองสาร ราญศึกสู้สองไท้ 
ไร้พิริยะแห่ห้อม พร้อมแต่กลางควาญคช กำหนดสี่โดยเสร็จ เห็จเข้าใกล้กองหน้า ข้าศึกดูดาษเดียร ธระเมียรหมู่ดัสกร 
มอญพม่าดาดื่น เดินดุจคลื่นคลาฟอง นองน่านในอรรณเวศ ตรัสทอดพระเนตรเนืองบร โล่โรมรอนทวยสยาม 
หลามเหลือหลั่งคั่งคับ ซับซ้อนแทรกสับสน ยลบเป็นทัพเป็นกอง ธก็ไสสองสารทรง ตรงเข้าถีบเข้าแทง ด้วยแรงมันแรงกาย 
หงายงาเสยสารเศิก เพิกพังพ่ายบ่ายตน ปนปะไปไขว่คว้าง ช้างศึกได้กลิ่นมัน หันหัวหกตกกระหม่า บ่ากันเลี่ยงกันหลบ 
ประทบประทะอลวน สองคชชนชาญเชี่ยว เรี่ยวรณรงค์เริงแรง แทงถืบฉัดตะลุมบอน พม่ามอญตายกลาด ข้าศึกสาดปืนโซรม 
โรมกุฑัณฑ์ธนู ดูดั่งพรรษาซ้อง ไป่ตกต้องตนสาร ธุมาการเกิดกระลบ 
อบอลเวงฟากฟ้า ดูบ่รู้จักหน้า หนึ่งสิ้นแสงไถง แลนา   ฯ
 
โคลง๔
   ๔๔/๒๙๐     ๏ จึ่งไทเทเวศอ้าง          สมมุติ 
                 มิ่งมหิศวรมกุฎ                      เกศหล้า 
                 เถลิงภพแผ่นอยุธย-              ยายิ่ง ยศแฮ 
                 แสดงพระเดชฟุ้งฟ้า              เฟื่องด้าวดินไหว ฯ
 
   ๔๕/๒๙๑    ๏ ภูวไนยผายโอษฐ์อื้น   โชยงการ 
                 แก่เทพทุกถิ่นสถาน              ฉชั้น 
                 โสฬสพรหมพิมาน               กมลาสน์ แลนา 
                 เชิญช่วยชุมโสตซั้น             สดับถ้อยตูแถลง ฯ
 
   ๔๖/๒๙๒     ๏ ซึ่งแสร้งรังสฤษฏ์ให้    มาอุบัติ 
                 ในประยูรเศวตฉัตร               สืบเชื้อ 
                 หวังผดุงบวรรัตน                  ตรัสเยศ ยืนนา 
                 ทำนุกพระศาสน์เกื้อ              ก่อสร้างแสวงผล ฯ
 
   ๔๗/๒๙๓     ๏ กลใดไป่ช่วยแผ้ว       นภา ดลฤๅ 
                 ใสสรว่างธุมา                      มืดม้วย 
                 มลักเล็งเหล่าพาธา              ทวยเศิก สมรแฮ
                 เห็นตระหนักเนตรด้วย          ดั่งนี้แหนงฉงาย ฯ
 
   ๔๘/๒๙๔     ๏ พอถวายวรวากย์อ้าง โอษฐ์พระ 
                 ดาลมหาวาตะ                     ตื่นฟ้า 
                 ทรหึงทรหวลพะ-                  พานพัด หาวแฮ 
                 หอบธุมางค์จางเจ้า              จรัสด้าวแดนสมร ฯ
 
   ๔๙/๒๙๕     ๏ ภูธรเมิลอมิตรไท้       ธำรง สารแฮ 
                 ครบสิบหกฉัตรทรง              เทริดเกล้า 
                 บ่จวนบ่จวบองค์                  อุปราช แลฤๅ
                 พลางเร่งขับคชเต้า              แต่ตั้งตาแสวง ฯ
 
   ๕๐/๒๙๖     ๏ โดนแขวงขวาทิศท้าว  ทฤษฎี แลนา 
                 บัด ธ เห็นขุนกรี                      หนึ่งไสร้ 
                 เถลิงฉัตรจัตุรพิรีย์                  เรียงคั่ง ขูเฮย
                 หนแห่งฉายาไม้                      ข่อยชี้เณอนาม ฯ
 
   ๕๑/๒๙๗     ๏ ปิ่นสยามยลแท้ท่าน     คะเนนึก อยู่นา 
                 ถวิลว่าขุนศึกสำ-                    นักโน้น 
                 ทวยทัพเทียบพันลึก               แลหลาก หลายแฮ
                 ครบเครื่องอุปโภคโพ้น          เพ่งเพี้ยงพิศวง ฯ

เราพยายามหารสวรรณคดีในตอนนี้แล้วเจอแต่รสวีรรสและเราไม่แน่ใจด้วยว่าถูกมั้ย
ขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยนะคะ