คือทางบ้านเราไม่ได้รวยอะไร ประมาณกลางๆแต่เดือนชนเดือน ไม่มีเงินเก็บอะไรเลย เงินจะไปเรียนพิเศษแบบคนอื่นก็ไม่มี เราได้แต่เก็บเงินตัวเองซื้อหนังสืออ่านเอาเอง เราได้เงินไปโรงเรียนเท่าไหร่เราก็จะใช้แค่ค่าข้าวกลางวัน และค่ารถไปกลับ น้ำกินเราพกขวดไปกรอกน้ำฟรีเอา เพื่อนคนอื่นไปกินชาบูหมูทะเราก็อยากไป แต่ต้องเก็บเงินไว้เพื่อค่าสมัครสอบ ค่าหนังสือ ค่าปริ้นข้อสอบ เราคุยกับแม่ว่าถ้าสอบได้แม่ต้องเตรียมค่าอะไรบ้าง ค่าชุด ค่าหอ ค่ากิน ค่าใช้จ่ายเล็กๆน้อยๆ ค่าเทอมเดี๋ยวจะหาทางเองไม่กู้ก็ขอทุน แต่ถ้าไม่ใช่หมอ คณะอื่นก็ประมาณนี้ แต่แม่เรากลับพูดว่า "พูดตรงๆเลยนะ แม่ไม่มีเงินเอามาให้หรอก ถ้าจะเอานะ ให้แม่ตายให้มั้ยจะได้เอาเงินประกันเอามาให้ได้ " เรารู้สึกหน้าชาตัวชา น้ำตาไหลเลยค่ะ รู้สึกน้อยใจในชีวิตมากๆ เราเหนื่อยเราท้อ ไม่มีกำลังใจอะไรเลย แม่ไม่ดีใจด้วยซ้ำที่เราบอกจะสอบหมอ แม่พูดว่า "กว่าจะเรียนไม่แก่ตายกว่าหรอ ไปเรียนม.รามไม่ดีกว่าหรอ เรียนไปทำงานไป" เราเหนื่อยๆมากๆเลยค่ะ อีกอย่างเราเคยคิดฆ่าตัวตายมาตั้งม.ต้นแล้ว เหตุผลมาจากครอบครัวเราหมดเลยค่ะ แต่เราเลิกได้เพราะเราคิดว่าเราอยากมีอนาคตที่ดีกว่านี้ เราอยากออกไปจากตรงนี้ แต่แม่กลับพูดคำที่เราไม่คิดว่าแม่จะพูดออกมาละทำให้เรารู้สึกเป็นภาระขนาดนี้ เรานอนไม่ค่อยหลับเลยค่ะ ทั้งเครียดเรื่องเรียนต่อทั้งเหนื่อยและท้อไปหมด เราไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดี