สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอบอกว่านี่เป็นกระทู้แรกของเรา อาจจะมีผิดพลาดไปบ้างต้องขออภัยด้วยนะคะ

เริ่มกันเลยนะคะ ตามชื่อกระทู้เลย เราเพิ่งเลิกกับแฟนด้วยเหตุผลที่ว่าเราไม่ร่าเริงจนทำให้เขาไม่มีความสุขและเบื่อ
เราคบกับแฟนเรามาได้1ปี เพิ่งโดนบอกเลิกไม่กี่วันที่ผ่านมา เจ็บมาก เสียใจมาก อาจจะเพราะเป็นแฟนคนแรกด้วย
ตลอดเวลาที่คบกันมาเรามีความสุขอาจจะมีทุกข์มาปะปนบ้างนิดหน่อย ทะเลาะกันบ้างแต่ก็กลับมาดีกันทุกครั้ง
จนมาวันหนึ่งคือคืนวันลอยกระทง แฟนมารับเราและบอกกับเราว่า 'พี่ไม่ลอยกระทงนะ ต้องไปทำงาน' ตอนเราได้ยินเรารู้สึกเฟลนิดหน่อย
เพราะวันนั้นเราเพิ่งกลับจากไปทำงานกลุ่มมา อยากได้เวลาช่วงเย็นให้เค้าพาเราไปเที่ยวบ้าง เราไม่ได้งี่เง่าใส่เขาเลย
แต่หน้าตาเราอาจจะบ่งบอกว่าไม่ได้พอใจกับสิ่งนี้นะ เรากลัวเค้าหาว่างี่เง่า พอเค้าถามว่าเป็นอะไรต้องทำหน้าเครียดตลอด เราเลยเลือกที่จะบอกไปว่า
ไม่เป็นไร พี่ไปทำงานเถอะ เค้าบอกให้เราไปหาเพื่อนได้นะ ซึ่งตอนนั้นเราไม่มีอารมณ์อยากจะไปไหนเลย ก็เลยส่งยิ้มแห้งๆไป
กลายเป็นว่าในคืนนั้นเค้าทักมาถามว่า 'เหงามั้ย?' ซึ่งเราตอบเค้าไปว่า เหงาสิ คุยกันไปคุยกันมาเริ่มตึงแปลกๆจนในที่สุดก็ขอห่าง แยกกันอยู่
เราร้องไห้ทุกวัน ความรู้สึกของคนรอแบบไม่มีจุดหมายปลายทางมันแย่มากๆ จนเราทักไปถามเขาว่า 'ไม่รักเราบ้างหรอ' เขาตอบกลับมาว่า
'รักก็รักแต่มันเบื่อจะให้พี่ทำยังไง'  เขาบอกเราว่าพยายามเข้าใจว่าเป็นบุคลิกของเรามาโดยตลอด แต่เขาคิดว่ามันเป็นสิ่งที่เราเปลี่ยนไม่ได้
และมันทำให้เขาไม่มีความสุขเลยเบื่อ เขาเลยบอกเลิกเรา บอกเราว่าคิดว่าเราเข้ากันไม่ได้ เราทักไปหาพี่ชายของเรา ระบายความรู้สึกทุกอย่าง
และพอดีกับวันนั้นที่เรารั้งเขาบอกให้เขามาคุยต่อหน้าได้มั้ย เขาบอกเดี๋ยวบ่ายจะเข้ามา พี่เรารู้เลยบอกให้เราบอกเขาไปว่าไม่ต้องมาแล้ว มันเสียเวลา
เราบอกอย่างที่พี่บอกเรา แต่สุดท้ายเขาก็มา เราร้องไห้ตลอดเวลาที่เขามาอยู่ด้วย พยายามบอกว่าเราขอโอกาสไม่ได้จริงๆหรอ
ถามคำถามมากมาย หนึ่งในนั้นที่ได้คำตอบมาคือเราถามเขาว่า 'พี่ไม่เสียใจบ้างหรอ' เขาตอบว่า 'ถ้าไม่เสียใจจะมาอยู่ตรงนี้ทำไม'
เหมือนยังไงเขาก็จะเลิก จนสุดท้ายเราบอกเขาว่า ถ้าพี่จะไป ไปเลยนะ เราไม่ได้ว่า แค่อยากให้รู้ว่าเราไม่ได้อยากเลิกเลย
ตลอดเวลาที่มาอยู่ต่อหน้าตรงนั้นเขาเหมือนคนที่คิดอะไรบางอย่างอยู่ตลอดเวลา กอดปลอบเรา แต่ก็ถอนหายใจบ่อยมาก พอๆกับเราเลย
เขาบอกกับเราก่อนจะกลับว่าพี่ขอเวลาได้มั้ย บางทีพี่อาจจะแค่เบื่อ พี่ยังรักxx(เรา)อยู่นะ แต่พี่ก็เบื่อ เบื่อที่เราเป็นแบบนี้

เขาแวะมาหาเราตลอด อยู่ด้วยไม่นาน และทุกครั้งที่เขามาเราจะร้องไห้เสมอ เขาบอกเราว่าอย่าทำให้พี่เป็นห่วง พี่ก็ยังไม่ได้ไปไหน
อย่าคิดมาก แล้วก็ยังบอกอีกด้วยว่าเราโทรมมาก อย่าร้องไห้มันจะยิ่งทำให้ตาบวม
ความรู้สึกเรามันสับสนไปหมด ใจนึงเราอยากถอย เราไม่อยากอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ แต่อีกใจเราก็ยังคืดว่าเราจะเปลี่ยนได้ เราอยากมีเขาอยู่
เราบอกเขาตลอดว่าเราแค่อยากมีพี่ เขาบอกว่าเขาก็อยากมีเรา แต่บางเวลาเขาก็อยากจะหยุดเอาไว้ตรงนี้
เขาบอกว่าถ้ากลับมาคบกันอีกครั้งแล้วเขายังเบื่ออยู่สักวันเขาก็ต้องทำแบบนี้ ซึ่งเราจะเสียใจหลายครั้ง เขาบอกข้อเสียของเราพร้อมบอกด้วยว่ามันต้องแก้ยังไง เราบอกขอบคุณเขานะที่บอกกันตรงๆ เขายังติดเล่นมาว่าเดี๋ยวก็เอาไปใช้กับผู้ชายคนอื่นอีก 

เราไม่รู้จะทำยังไง เราอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิมแต่เรากลัวว่าอีกฝ่ายเขาจะไม่ได้คิดแบบที่เราคิด แต่ยังมาทำแบบนี้กับเรา มาหาเรา เราว่าเราตัดเขาไม่ได้แน่ๆ

*ขอความกรุณาคอมเมนท์ด้วยถ้อยคำสุภาพนะคะ แค่นี้ใจเราก็ช้ำมากๆแล้ว