ในซีรีส์เราว่าเว่ยอิงชอบหลานจ้านตั้งแต่ชีวิตแรกแล้ว แต่ไม่แน่ใจว่าถึงขั้นรักหรือเปล่า
แต่เราว่าตั้งแต่เว่ยอิงคืนชีพมา ความรู้สึกที่มีต่อหลานจ้านก็ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ

ย้อนไปดู ep1 ep2 เว่ยอิงฟื้นขึ้นมาในร่างโม่เสวียนอวี่ เห็นพวกซือจุย จิ่งอี๋มาที่บ้านตระกูลโม่ก็นึกถึงหลานจ้านทันที
มีอยู่ฉากหนึ่งถึงกับทรุดลงนั่งหน้าเศร้าเลย แถมยังเป่าใบไม้เป็นเพลงวั่งเซี่ยน เป่าจบก็พูดชื่อ "หลานจ้าน" ด้วย ดูคิดถึงโหยหามากจริงๆ

อันนี้เราตีความเอาเอง เหตุการณ์ที่ปู๋เย่เทียน เว่ยอิงตัดสินใจกระโดดหน้าผา แต่หลานจ้านมาฉุดมือเอาไว้
แววตาที่เว่ยอิงมองหลานจ้านตอนนั้นมันดูซึ้งใจมากนะ คืออยากจะตายแล้วล่ะ นาทีนั้นมีแต่คนอยากให้ตาย ตามล่าจะเอาชีวิต
แต่พอเห็นว่ายังมีหลานจ้านที่ไม่อยากให้ตัวเองตาย มันก็อดซึ้งใจไม่ได้
เราว่าความรู้สึกนั้นมันตรึงอยู่ในใจเว่ยอิงจนกระทั่งได้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาเลยนึกถึงหลานจ้านเป็นคนแรก

หลังจากนั้น ช่วง ep35-36 แววตาที่เว่ยอิงมองหลานจ้านดูฉ่ำหวานมากกว่าเดิม ทั้งตอนที่มองหลานจ้านยืนอยู่บนสะพาน (ก่อนโดนแบกขึ้นหลัง) ตอนเป่าขลุ่ยพร้อมกับหลานจ้านเล่นฉินที่มองกันไปมองกันมาหวานเจี๊ยบ (หลานจ้านยิ้มมุมปาก) ตอนหลานจ้านเมาแล้วเว่ยอิงพาหลานจ้านไปนอน (จับมือ ยิ้มมอง) แววตาและรอยยิ้มตอนนั้นมันนุ่มนวลอ่อนโยนมากกกกก

แต่ถ้าถึงขั้นอ่อยแบบรถอ้อยคว่ำสิบคัน ก็ต้องหลังจากเปิดใจกันในคืนหิมะตก ฉากที่หลานจ้านจูงลาให้เว่ยอิงนั่งแล้วเป่าขลุ่ย สายตาเว่ยอิงที่ชะม้อยชะม้ายมองมันมีความเขิน มีอาการหยอกเย้า มีอ่อย! 555 เนี่ย รักเขาเต็มหัวใจแน่นอน