เรามีปัญหาก่อนแต่งงานหลายๆเรื่อง แต่เนื่องจากเตรียมงานได้80%และแจกการ์ดให้ผู้ใหญ่ไปหมดแล้ว จึงต้องจัดงานเพราะกลัวพ่อแม่ท่านเสียหน้า ทั้งๆที่รู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้น่าจะจบลง พอถึงวันงานสินสอดที่เจ้าบ่าวเอามาวางคือเช็คเงินสดมูลค่าสามแสนบาท ที่แม่ฝั่งเจ้าบ่าวเขียนให้ ณ ตอนงานพิธี ซึ่งเมื่อจบงานเอาไปขึ้นเงินกลับเป็นเช็คเด้งคะ แต่เค้ายืนยันนะคะว่ามีเงินแน่นอน100% ทุกคนอาจคิดว่าเอาสินสอดมาเป็นตัวกำหนดอีกแล้ว แต่เราขอเล่าย้อนไปนะคะ...เราคบหากับเจ้าบ่าวมาเป็นเวลาเกือบปีจึงคุยเรื่องแต่งงานกันเพราะอายุ 29  ปีแล้ว กลัวมีลูกช้าเกินไป เมื่อต้นปีที่ผ่านมาเค้าชวนไปจดทะเบียนสมรสเนื่องจากเค้ากลัวต้องไปรับราชการที่อื่น จะได้แจ้งทางหน่วยว่ามีครอบครัวต้องดูแล ใจจริงไม่ได้อยากจดทะเบียนเลยแต่ก็ต้องช่วยเค้า เราเลยไปจดทะเบียนกัน อยู่กันก่อนแต่ง และคุยกับทางบ้านว่าจะแต่งงานกันหลังจากเค้ากลับจากชายแดน ช่วง พ.ค.62 เค้าหาสินสอดและเราออกค่าใช้จ่ายในการจัดงานทั้งหมดค่ะ โดนตกลงกันว่าเงินสินสอดจะเก็บไว้ให้ลูกและเป็นเงินฝากของเราทั้งคู่ค่ะ เหมือนจะไปได้ดีนะคะ แต่เค้าไปชายแดนกลับมานั่นแหละค่ะคือการเปลี่ยนแปลงของชีวิตคู่เรา เค้ากลับมาสิ่งที่ไม่เหมือนเดิม คือ หวงโทรศัพท์ค่ะ เค้าเอาโทรศัพท์ซุกไว้ที่หน้าอกตลอดเวลาที่นอนด้วยกัน จากคนขี้เซา กลายเป็นตื่นทุกครั้งที่ดิฉันขยับตัว และถ้าเราจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูก็จะตื่นมาคว้าโทรศัพท์กลับไปค่ะ ขอดูก็จะหวง เปลี่ยนรหัสตลอด นี่คือจุดเริ่มต้นความสงสัยค่ะ เค้ากลับมาได้ไม่นานเงินในบ้านก็เริ่มหายไปทีละพันสองพันในจุดที่เราวางสำรองเงินไว้ เค้าเริ่มยืมเงินดิฉันทีละพันจนถึงสามหมื่น เค้าบอกจะเอาไปลงทุนขายของ จะได้เก็บเงินเป็นสินสอดของเรา เค้าเคยโอนเงินให้ดิฉัน1แสนตอนอยู่ชานแดนแต่ก็ขอคืนไปลงทุนภายใน15วันหลังจากให้มา จากนั่นก็ไม่มีการโอนคืนให้ช่วยเก็บอีกเลยค่ะ เค้าพูดตลอดที่ทำทุกวันนี้หาเงินเหน็ดเหนื่อยก็เพื่อเรา แต่ก็ยังคงยืมเงินมาเรื่อยๆและไม่ได้จุนเจือแบบปีแรกที่คบหาดูใจกัน เค้ากลับบ้านดึกดื่นทุกวัน เรารอเค้ากลับมาและเข้านอนพร้อมกัน บางคืนก็ไม่กลับค่ะทั้งที่ไม่ได้เข้าเวร เค้าให้เหตุผลที่กลับดึกเพราะทำงานหาสินสอด เค้าเริ่มเป็นคนโมโหง่าย ฉุนเฉียวมากขึ้นเรื่องๆ ขนาดวันที่นัดกันถ่ายรูปแต่งงานก็ยังมาช้าไปเกือยครึ่งวัน เราเป็นคนเตรียมงานทุกอย่างเองหมดค่ะ มีแค่การ์ดที่เค้าเป็นคนทำและเราเอามาล้างจัดการเอง เราติดต่อเรื่องงานแต่งจัดการอยู่คนเดียวเค้าไม่ออกความคิดเห็นใดๆเลย ทั้งที่ก่อนไปชายแดนเค้าดูอยากแต่งงานมากๆ ก่อนแต่งงานหนึ่งเดือนเราเริ่มใจคอไม่ดีเพราะไม่เห็นตัวเงินที่เค้าบอกจะนำมาเป็นสินสอดเลย เราเริ่มทะเลาะกัน เค้าบอกมีแน่นอนไม่ต้องห่วง จนถึงวันงาน เราจัดเตรียมเองหมดทุกอย่างกับทางครอบครัวเรา ถ้าเค้าไม่มีเงินจริงๆแต่แรกก็ควรมาคุยไม่ใช่มาหักหน้ากันกลางงานแบบนั้น เราจัดงานออกมาดีมากๆค่ะทุกคนชม สวยงามครบถ้วนถึงจะไม่ได้ใหญ่โตหรูหราอะไร เป็นงานน่ารักอบอุ่น ฝั่งเจ้าบ่าวมางานเพียง12คน ซึ่งตอนแรกแจ้งว่าเกือบ50คน เค้าไม่ช่วยค่าใช้จ่ายแม้แต่บาทเดียว  พอหลังเลิกงานเราถึงรู้ว่าเช็คเด้ง แม่เค้าสารภาพว่ารู้ว่าไม่มีเงินแต่ก็เขียนเช็คมาให้ก่อนเพราะลูกชายเค้าขอร้อง เราเลยคุยไกล่เกลี่ยว่าไม่เป็นไรงั้นช่วยเงินค่างานมาก่อนก็ได้บางส่วนเค้าก็บอกไม่มีสักบาท เอาเงินไปลงทุนขายของแล้วเจ๊งหมดเป็นหนี้สินมากมายแต่เค้าไม่เคยบอกเราเลย เราเริ่มสงสัยมากขึ้น และกลัวเพราะเราไม่เคยมีหนี้สินมาก่อนในชีวิต จึงขอร้องให้เค้าไปหย่าหลังแต่งงานได้เพียงสองวันและแจ้งความเรื่องเช็คเด้ง เพราะดิฉันเริ่มรู้สึกว่าโดนหลอกแล้วละงานนี้ จึงถอยห่างออกมา อะไรที่เกิดขึ้นก็ให้มันผ่านไป แล้วเค้าก็ติดคุกทหารหลังจากแต่งงานได้10วันค่ะ ซึ่งดิฉันไม่มั่นใจคดีที่ติดเพราะช่วงก่อนแต่งเราก็ไม่ค่อยได้คุยกันเพราะเค้าไม่กลับบ้านไม่พูดคุยค่ะ มีแต่หงุดหงิดออกจากบ้านอย่างเดียว ผ่านไปสองเดือนเค้าก็ออกจากคุก เราก็แยกกันอยู่ค่ะ ก็ไม่ต่างจากเลิกกันแล้ว คุยกันบ้างเจอกันบ้าง ฉันก็พยายามหาหลักฐานให้ได้100%ว่าเพราะอะไรที่เปลี่ยนไป เพื่อให้จบแบบถาวร ซึ่งก็ได้รู้ว่าก่อนแต่งที่เค้าขโมยเงินเราเพราะเค้าเสพยา และมีผู้หญิงอื่น เอารถชื่อเราที่ผ่อนคนเดียวด้วยน้ำพักน้ำแรงไปรับผู้หญิงเที่ยวและคุยแชตอีกหลายๆคน หลังจากนั้นก็ไม่จบเค้าก็ปีนบ้านเรา เข้ามาหาเราเพราะเราไม่ยอมคุยด้วย เอามีดจี้คอตัวเองจะฆ่าตัวตาย พอเราวิ่งหนีก็เอามีดไล่ตามเราจนเราต้องหนีตายออกทางหลังบ้านไปหลบบ้านคนอื่น จากที่เค้าไม่เคยสนใจใยดีเราหายไปเป็นวันๆไม่เคยติดต่อมา พอเราขอเลิกตัดขาดกลับมาหาให้เราคืนดี เราออกจากตรงนั้นมาได้แต่เค้ายังคงตามรังความเรา เราเดินหน้าจะไม่ถอยหลังกลับค่ะ การกระทำอีกมากมายที่เล่ายังไงก็ไม่หมดที่เค้าทำร้ายจิตใจเรา เราเอามาเล่าประสบการณ์เตือนใจลูกผู้หญิงด้วนกันคะ บางทีความรักก็ไม่โชคดีเสมอไปค่ะ