คือผมเรียนโรงเรียน ศาสนาและสามัญ ปมกัน เรียนม.1-ม.3 ติดร.0เยอะมาก แต่ที่นี้ทำลังเลว่าจะได้ขึน ม.4ไม่ สุดท้าย ผ.อ ได้ออกมาพูด ไห้ขึนม.4ครับ ดีใจมาก
และ การเรียนม.4 ได้เริ่มขึน ผมบอกกับตัวเองว่าจะตั้งใจเรียนไม่ไห้ ได้ ร.0 ม.4เทอม1 สามัญ ติด0.ร รวม7ตัว แก้3ตัว ศาสนา ติด7ตัว แก้3ตัว ม.4เทอม2 สามัญ ติด7ตัว แก้2ตัว ศาสนา6ตัว แก้2ตัว พอขึนม.5 พอบอกกับตัวเองว่า เราจะมีทางจบม.6อีก เพื่อไปเรียน วิทยาลัย ม.5 เทอม1 ติด5ตัว แก้หมด พอมาเทอมสองนี้แหละเป็นปันหา คือผมเป็นโรควิคตกกงวน (คนไม่เคยเป็นเค้าไม่รู้หรอกเป็นงัย แต่ส่วนน้อยมากคนจะเป็นโรคนี้) ผมเป็นช่วงไกล้สอบปลายทาง ม.5เทอม2 ติดไป10วิชา ไม่แก้ เพราะแก้ไม่ใด้มือสั่น เขี่ยนไม่ได้ ทำงานที่จะแก้ไม่ได้เพราะมือสั้น ศาสนาก็เยอะ12วิชา ผมเริ่มท้อล่ะ เริ่มไม่อยากเรียนล่ะ เพราะรวมที่ต้องแก้ ม.4 ม.5 42ตัว จนมาเปิดเทอมแม่ไห้ผมไป ผมตกลงไป มีปันหากับเพื่อนร่วมห้องอีกล่ะ ต้องบอกเลยเพื่อนเคยเป็นเพื่อนสนิทผมเค้าเป็นคน คุยเก่ง ช่วนคนเก่ง เพื่อนทั้งชอบเค้าเพราะเค้าคุยเก่ง พอผมทะเลาะกับเค้า เพื่อนต่างก็อยู่กับมัน ไปกินข้าวกับมัน ไปเที่ยวกลางคืน ผมอยู่เดียวเพราะตอนที่ผมอยู่เค้าเพื่อนคนอื่นก็ไม่ผมแล้วแหละเพราะอะไรไม่รู ตอนที่ผมอยู่กับเค้าก็มีความสุขมากก เดินไปใหนก็ไปเป็นกลุ่ม เที่ยวงานกลางคืน จบเรื่องเพื่อน เรามาดูเรื่องหลังจากนี้กัน ม.6 เทอม 1 ผม ไม่มาเรียนบ่อยมากเพราะไม่มีเพื่อน อยู่ห้องเรียนก็อึดอัดคนเดียว จนบ้าเลยแหละ ผมจึงเล่าเรื่องทั้งหมดกับแม่ไป แม่ก็เข้าใจความรู้สึกผม แต่แม่ไห้อดทนเรียนไปก่อนและเพราะอีก1ปีก็จะจบ แล้ว แต่ผมทนไม่ใด้จิงๆเลยออกมาอยู่บ้านคนเดียวคือมันไม่มีความสุขเลย ไม่รุ้จักคำว่าเพิ้ลเลย จิงๆชีวิตวัยนี้ต้องอยู่กับเพิ้ลจึงจะมีความสุข อีกเรื่องคือเรืองอนาตคผมไม่รุ้จะทำไง คือทางเดียวที่จะทำห้ผมมีเพื่อนไหม่และเริ่มต้นสิ่งไหม่คือเรียน วิทยาลัย แต่ติดที่ว่าผมเรียนไม่จบม.6 เครียดมากกกกก ม.1ก็ไม่จบ อยากสอบถามเพื่อนพันทิบที่น่ารักทุกคน ผมพอมีหนทางไนบ้างที่จะได้เรียน วิทยาลัยยยยย???????
เรื่องเรียนครับ เครียดมาก
และ การเรียนม.4 ได้เริ่มขึน ผมบอกกับตัวเองว่าจะตั้งใจเรียนไม่ไห้ ได้ ร.0 ม.4เทอม1 สามัญ ติด0.ร รวม7ตัว แก้3ตัว ศาสนา ติด7ตัว แก้3ตัว ม.4เทอม2 สามัญ ติด7ตัว แก้2ตัว ศาสนา6ตัว แก้2ตัว พอขึนม.5 พอบอกกับตัวเองว่า เราจะมีทางจบม.6อีก เพื่อไปเรียน วิทยาลัย ม.5 เทอม1 ติด5ตัว แก้หมด พอมาเทอมสองนี้แหละเป็นปันหา คือผมเป็นโรควิคตกกงวน (คนไม่เคยเป็นเค้าไม่รู้หรอกเป็นงัย แต่ส่วนน้อยมากคนจะเป็นโรคนี้) ผมเป็นช่วงไกล้สอบปลายทาง ม.5เทอม2 ติดไป10วิชา ไม่แก้ เพราะแก้ไม่ใด้มือสั่น เขี่ยนไม่ได้ ทำงานที่จะแก้ไม่ได้เพราะมือสั้น ศาสนาก็เยอะ12วิชา ผมเริ่มท้อล่ะ เริ่มไม่อยากเรียนล่ะ เพราะรวมที่ต้องแก้ ม.4 ม.5 42ตัว จนมาเปิดเทอมแม่ไห้ผมไป ผมตกลงไป มีปันหากับเพื่อนร่วมห้องอีกล่ะ ต้องบอกเลยเพื่อนเคยเป็นเพื่อนสนิทผมเค้าเป็นคน คุยเก่ง ช่วนคนเก่ง เพื่อนทั้งชอบเค้าเพราะเค้าคุยเก่ง พอผมทะเลาะกับเค้า เพื่อนต่างก็อยู่กับมัน ไปกินข้าวกับมัน ไปเที่ยวกลางคืน ผมอยู่เดียวเพราะตอนที่ผมอยู่เค้าเพื่อนคนอื่นก็ไม่ผมแล้วแหละเพราะอะไรไม่รู ตอนที่ผมอยู่กับเค้าก็มีความสุขมากก เดินไปใหนก็ไปเป็นกลุ่ม เที่ยวงานกลางคืน จบเรื่องเพื่อน เรามาดูเรื่องหลังจากนี้กัน ม.6 เทอม 1 ผม ไม่มาเรียนบ่อยมากเพราะไม่มีเพื่อน อยู่ห้องเรียนก็อึดอัดคนเดียว จนบ้าเลยแหละ ผมจึงเล่าเรื่องทั้งหมดกับแม่ไป แม่ก็เข้าใจความรู้สึกผม แต่แม่ไห้อดทนเรียนไปก่อนและเพราะอีก1ปีก็จะจบ แล้ว แต่ผมทนไม่ใด้จิงๆเลยออกมาอยู่บ้านคนเดียวคือมันไม่มีความสุขเลย ไม่รุ้จักคำว่าเพิ้ลเลย จิงๆชีวิตวัยนี้ต้องอยู่กับเพิ้ลจึงจะมีความสุข อีกเรื่องคือเรืองอนาตคผมไม่รุ้จะทำไง คือทางเดียวที่จะทำห้ผมมีเพื่อนไหม่และเริ่มต้นสิ่งไหม่คือเรียน วิทยาลัย แต่ติดที่ว่าผมเรียนไม่จบม.6 เครียดมากกกกก ม.1ก็ไม่จบ อยากสอบถามเพื่อนพันทิบที่น่ารักทุกคน ผมพอมีหนทางไนบ้างที่จะได้เรียน วิทยาลัยยยยย???????