การเข้าทำ ค่อนข้างมั่นใจแล้วว่า โค้ช ไม่ได้ใส่รูปแบบเข้าทำที่ เป็นลำดับ หรือ ชัดเจนเลย ว่า จะออกไปทางไหน และ ใครทำหน้าที่อะไร

  ที่มั่นใจก็เพราะว่า เหมือนพอเราเข้าเขตโทษเขา เราดูพยายามจ่ายยัดไป แล้ว คนรับบอลก็ดูคิดไม่ทัน เช่น ย้า สิทธิโชค จังหวะที่ให้กัน ดูไม่ได้มีแบบแผนเลย

  พยายามเล่นเร็ว แต่เร็วแบบ ไม่มีรูปแบบ มันเลยตีบตัน เวลาเจอเขาไล่สักหน่อย ก็ต้องถอยมาแก้

  ทุกครั้งที่ยัดเข้าไปในแดนหน้า ไม่ใช่จังหวะที่เซตรูปแบบเลย และ ไม่ได้พร้อมเล่น เหมือน แก้ไปเล่นไปจริง

  โค้ชไทยดูท่าทางถึงจะรับวาระมายังไง มิติ หรือ ความละเอียด คงยากแล้วล่ะที่จะใกล้เคียงนิชิโนะ มันอยู่ที่วัฒนธรรมเรา การเล่นสองสามรุ่นมันสะท้อนอย่างชัดเจน

เหมือนโค้ชย้านเรา สามารถทำให้นักเตะทุ่มเทได้ แต่ไม่สามารถทำให้มีรูปแบบ หรือ ทำการบ้านอย่างละเอียด จำเป็น 1234 ได้ ปัญหานี้ดูแล้ว แก้ลำบากอยู่ เพราะเหมือนเราพึ่งความสามารถเฉพาะตัวมากไป

ยกตัวอย่าง สมมุติ โค้ชคนหนึ่ง สั่ง ย้าว่า
  “พักบอลที่ย้านะ ให้ย้าออกบอลเป็นคนคุมจังหวะ ได้บอล พยายามเล่นง่ายๆ สั้นๆ”
  กับ โค้ชอีกคนที่ บอกว่า

“ย้าต้องลงมารับบอล ห่างจากกรอบเขตโทษฝั่งตรงข้ามนะ แล้ว พอย้าลง ปีกขวา ต้องวิ่งสวนขึ้นไป หน้าอีกตัว ต้องพร้อมเข้าชาร์จในเขตโทษนะ เอ้า ลองซ้อมซ้ำๆ เอาให้ชิน”

  เพิ่มรายละเอียด เครียดตอนจำ แต่ มันน่าจะส่งผลถึงความแตกต่าง ในเกมส์ พอควร ผมว่านะ

ปล.ในนาม K-License นะครับ แนวจริงจัง มากไป รบกวนอโหสิกรรมกระทู้นี้ แล้ว ข้าสไปเด้อครับ คิคิ