ไม่ชอบเลย ที่แม่เอาเราไปพูดบอกคนอื่นว่าเราเก่งอย่างนู้น เก่งอย่างนี้ เคยบอกแม่แล้วว่าอย่าพูดเรื่องของหนูให้คนอื่นฟัง ไม่ชอบ เพราะแม่พูดผิดความจริง แม่ก็ทำทำงอนและทำรับปากไปว่าไม่พูดอีก แต่พอมีคนเข้ามาก็พูดเรื่องเราอีกแล้ว
ล่าสุดมีน้องคนนึงเอาคอมมา เครื่องมันมีปัญหา เขาจะเอาไปให้ร้านทำให้ แม่ก็ไปพูดบอกเขาว่าเราทำได้ เราเก่งคอม ให้เราทำให้ แต่ในความเป็นจริงคือ เราไม่ได้เก่งคอมเลย ทำไม่เป็นด้วย เราก็บอกน้องเขาไปตรงๆว่าพี่ไม่เก่งคอมนะ แต่ในเมื่อยื่นมาให้เราช่วย เราก็ลองทำดู แต่ก็นั่นแหละ ช่วยอะไรเขาไม่ได้หรอก ก็เราไม่ได้ถนัดทางนี้อ่ะ
มันหลายครั้งเรื่อยๆมา ที่แม่เอาเราไปอวดคนนู้นคนนี้ ซึ่งเราไม่ชอบ พฤติกรรมแบบนี้ บางทีเราก็ไม่ได้อยากยุ่งกับใคร อยากอยู่สงบๆ จริงอยู่ว่าบางอย่างเราก็เก่งจริงๆ แต่ว่า.. จะให้เราช่วยคนหลายคนหลายเรื่องในคราวเดียว เราก็ไม่ไหวนะ คือถ้าเราพร้อมจะช่วย เราจะประกาศออกไปเอง เช่น สอนพิเศษฟรี เราก็ดูเวลาความเหมาะสมความว่างความพร้อมของเรา คือเราไม่ชอบให้ใครมาพูดแทนเรา ว่าเราเป็นอย่างนี้ๆ หรือจะทำหรือไม่ทำอย่างนี้ๆ
แล้วเวลาเลือกซื้อของ เราเลือกตามคุณภาพ ส่วนแม่เลือกตามปริมาณ ไปซื้อของกับแม่ทีไร ก็มีปัญหากัน จริงๆมันเป็นงานของเรา และเราออกแบบไว้แล้ว คิดไว้แล้วว่าจะเอาอะไร พอเราเลือก แม่ก็จะเข้ามายุ่งว่าทำไมไม่เอาอันนี้ ทำไมไม่เลือกแบบนี้ มันทำให้เราอึดอัดมาก แม่ชอบเข้ามาแทรกแซง เขามายุ่ง เข้ามาบงการ ชอบเอาความคิดตัวเองมายัดเยียดให้ จนบางครั้งเราอึดอัดมากๆ เราก็เผลอระเบิดอารมณ์ออกมา ทั้งที่ไม่ได้อยากทำอย่างนั้น เราก็กลับมาเห็นความไม่ดีในใจตัวเอง ความไม่พอใจในใจตัว บางทีพอเราบอกแม่ตรงๆว่าเราไม่ได้ต้องการสิ่งที่แม่พยายามยัดเยียดให้ แม่ก็โกรธก็งอน หาว่าเราโกรธแม่ ไม่ชอบที่แม่ทำ แล้วก็มองเราเป็นคนไม่ดี (ทั้งที่มันไม่ดีจริงๆก็เหอะ แต่เราก็รู้ตัวเอง เห็นความไม่ดีของตัวเอง พอเห็นก็ลดละ แต่กับของแม่ แม่ไม่เห็น เห็นแต่เราไม่ดี) เนี่ย!! ทำไงอ่ะ
ที่เคยบอกไปว่าไม่ชอบแบบนี้ อย่าทำแบบนี้อีก ก็ไม่เป็นผล จะมีแต่ความโกรธความงอนกันซะเปล่า พอหลังจากนั้นก็ทำอีก มีใครพอจะมีคำแนะนำ หรือข้อคิด มุมมอง ให้เราบ้างมั้ย จะเป็นทางจิตวิทยา หรือจะเป็นแนวศาสนาก็ได้ เราไม่คิดจะใช้วิธีเดิมๆ คือการบอกตรงๆกับแม่อีกแล้ว เพราะไม่มีประโยชน์ เขาจะโกรธจะงอนซะเปล่า ไม่มีเหตุผล เราไม่ได้อยากทำให้แม่โกรธ เราแค่อยากให้แม่เข้าใจ และให้อิสระกับเรามากกว่าการยัดเยียดสิ่งที่ตัวเองพอใจมาให้
ทำไงดี แม่อวดลูกมากเกินไป บางทีก็พูดเกินจริง ชอบยัดเยียดความคิดตัวเองมาให้
ล่าสุดมีน้องคนนึงเอาคอมมา เครื่องมันมีปัญหา เขาจะเอาไปให้ร้านทำให้ แม่ก็ไปพูดบอกเขาว่าเราทำได้ เราเก่งคอม ให้เราทำให้ แต่ในความเป็นจริงคือ เราไม่ได้เก่งคอมเลย ทำไม่เป็นด้วย เราก็บอกน้องเขาไปตรงๆว่าพี่ไม่เก่งคอมนะ แต่ในเมื่อยื่นมาให้เราช่วย เราก็ลองทำดู แต่ก็นั่นแหละ ช่วยอะไรเขาไม่ได้หรอก ก็เราไม่ได้ถนัดทางนี้อ่ะ
มันหลายครั้งเรื่อยๆมา ที่แม่เอาเราไปอวดคนนู้นคนนี้ ซึ่งเราไม่ชอบ พฤติกรรมแบบนี้ บางทีเราก็ไม่ได้อยากยุ่งกับใคร อยากอยู่สงบๆ จริงอยู่ว่าบางอย่างเราก็เก่งจริงๆ แต่ว่า.. จะให้เราช่วยคนหลายคนหลายเรื่องในคราวเดียว เราก็ไม่ไหวนะ คือถ้าเราพร้อมจะช่วย เราจะประกาศออกไปเอง เช่น สอนพิเศษฟรี เราก็ดูเวลาความเหมาะสมความว่างความพร้อมของเรา คือเราไม่ชอบให้ใครมาพูดแทนเรา ว่าเราเป็นอย่างนี้ๆ หรือจะทำหรือไม่ทำอย่างนี้ๆ
แล้วเวลาเลือกซื้อของ เราเลือกตามคุณภาพ ส่วนแม่เลือกตามปริมาณ ไปซื้อของกับแม่ทีไร ก็มีปัญหากัน จริงๆมันเป็นงานของเรา และเราออกแบบไว้แล้ว คิดไว้แล้วว่าจะเอาอะไร พอเราเลือก แม่ก็จะเข้ามายุ่งว่าทำไมไม่เอาอันนี้ ทำไมไม่เลือกแบบนี้ มันทำให้เราอึดอัดมาก แม่ชอบเข้ามาแทรกแซง เขามายุ่ง เข้ามาบงการ ชอบเอาความคิดตัวเองมายัดเยียดให้ จนบางครั้งเราอึดอัดมากๆ เราก็เผลอระเบิดอารมณ์ออกมา ทั้งที่ไม่ได้อยากทำอย่างนั้น เราก็กลับมาเห็นความไม่ดีในใจตัวเอง ความไม่พอใจในใจตัว บางทีพอเราบอกแม่ตรงๆว่าเราไม่ได้ต้องการสิ่งที่แม่พยายามยัดเยียดให้ แม่ก็โกรธก็งอน หาว่าเราโกรธแม่ ไม่ชอบที่แม่ทำ แล้วก็มองเราเป็นคนไม่ดี (ทั้งที่มันไม่ดีจริงๆก็เหอะ แต่เราก็รู้ตัวเอง เห็นความไม่ดีของตัวเอง พอเห็นก็ลดละ แต่กับของแม่ แม่ไม่เห็น เห็นแต่เราไม่ดี) เนี่ย!! ทำไงอ่ะ
ที่เคยบอกไปว่าไม่ชอบแบบนี้ อย่าทำแบบนี้อีก ก็ไม่เป็นผล จะมีแต่ความโกรธความงอนกันซะเปล่า พอหลังจากนั้นก็ทำอีก มีใครพอจะมีคำแนะนำ หรือข้อคิด มุมมอง ให้เราบ้างมั้ย จะเป็นทางจิตวิทยา หรือจะเป็นแนวศาสนาก็ได้ เราไม่คิดจะใช้วิธีเดิมๆ คือการบอกตรงๆกับแม่อีกแล้ว เพราะไม่มีประโยชน์ เขาจะโกรธจะงอนซะเปล่า ไม่มีเหตุผล เราไม่ได้อยากทำให้แม่โกรธ เราแค่อยากให้แม่เข้าใจ และให้อิสระกับเรามากกว่าการยัดเยียดสิ่งที่ตัวเองพอใจมาให้